Tek davası okumak olan Avin Mirşad.
Bin derdin dermanı olan Maran Mirşad.
"Mardin şahidim Maran yüreğimin güneşisin. Dışımı aydınlatırken yüreğimi yakansın."
Hayatın acımasız döngüsü içerisinde birbirlerine denk gelen iki insan.
"Mezopotamya şah...
Merhaba arkadaşlar dediğim gibi bu bölümde sınırla devam edeceğim diğer bölümlerde koyduğum bütün sınırları kaldırdım.
Size çok mu gelir bilmiyorum sınır koymamın nedeni şu bölüm 1K okunmayı geçiyor ve bazıları sadece okuyup geçiyor yorum ve oy yok iyi yazıyorum demiyorum kendimce bir şeyler karalıyorum ama en azından kendimce yazdıklarımın emeğini istiyorum bunu okuyup oy verenlerde yorum yapanlara demiyorum onlar üzerine almasınlar:)
Sınır aşıldığı anda bölüm elinizde olacak. Okuyan her kişi 5 ve Ya 10 yorum yapsa yorum sınırı yine dolar:)
Sınır: 400 oy = 700 yorum. 👈 bu sınır dolmadan bölüm gelmeyecek.... oy sınırını doldurmasanız bile yorum sınırını doldurabilirsiniz yani yorum yapmanız sınırlı değil istediğiniz kadar yapabilirsiniz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayat bazen istemesekte bize zorluklar çıkarır. Önemli olan ise o zorluklara karşı bir şekilde mücadele etmekti.
Maran'ın bakışları annesi ve Avin arasında mekik dokuyordu adeta. Hem şaşıyordu hem de ne tepki vereceğini bilmiyordu ama Avin'in yaptığını da doğru bulmuyordu.
"Sana meydan okuyor öyle mi?" emin olmak adına tekrar sorusunu sorarken Şahnaz Hanım anlamsız bakışlarını oğluna dikti. Dalga mı geçiyordu diye düşündü bir an.
"Karına kaynanasına karşı nasıl olacağını göster Maran! Yoksa ben göstermesini bilirim!" Sert çıkan ses tonu Maran'ın kulaklarına doldu. Şahnaz Hanım sözlerinden sonra cevap beklemeden adımlarını merdivenlere yöneltti hızlı adımlarla merdivenleri çıkmaya başladı. Gelinine nefretle işlenmiş bir bakış atıp odasına girdi.
Maran avluda duran çalışanlara "Toplayın bunları." Diye emir verici ses tonuyla seslendikten sonra o da merdivenlere yöneldi. Şahnaz Hanımın aksine basamakları tek tek ve yavaşça çıkarken Avin onun aksine hızlı adımlarla odasına girdi. Kapıyı kapatarak sinirle soludu. Bir kaç dakika sonra ardından kapattığı kapı tekrar açıldı. Maran yavaşça açtığı kapıyı sertçe kapattıktan sonra dik ve kendinden emin duruşuyla odada bir kaç adım atarak sert bakışlarını Avin'in üzerine yöneltti.
Avin odanın içinde bir oyana bir buyana gidip geliyordu. Maran 'ın odaya girdiğini bile fark etmemiş dişleri arasına aldığı tırnaklarını kemiriyordu. Buraya bunları yaşamak için gelmemişti.
Maran bir kaç dakika olduğu yerde durarak Avin'in tepkilerini izledi. Her an patlayacak bir bomba misali duruyordu. Sinirli hali duruşundan belli olurken kaşlarını çatmıştı.
Maran annesinin işleri zorlaştıracağını en başından beri biliyordu ama bu kadarını o da tahmin etmemişti.
"Sen ne yaptığını sanıyorsun?" Odadaki sessizliği Maran'ın tok sesi doldururken Avin duyduğu ses ile irkilerek bakışlarını sesin geldiği yöne çevirdi. Gözlerini Maran'ın kahve rengi gözlerine sabitledi. Buraya gelip hesap soracağını tahmin ediyordu ama yinede buna anlam veremiyordu hoş annesine karşı neden kendisini desteklesin ki?
