Tek davası okumak olan Avin Mirşad.
Bin derdin dermanı olan Maran Mirşad.
"Mardin şahidim Maran yüreğimin güneşisin. Dışımı aydınlatırken yüreğimi yakansın."
Hayatın acımasız döngüsü içerisinde birbirlerine denk gelen iki insan.
"Mezopotamya şah...
Biraz uzun oldu ama Wattpad uygulamasına giremedim bir kaç gündür Allahtan güncelleme geldi girebildim:)
Kaldığımız yerden devam..
( bölüme geçmeden önce şunu demek istiyorum ilk bölümleri okurken Maran başrol olmasın lütfen diyen okuyucuların çoğu bugün Marancı olmuş evet taraf tutabilirsiniz ama Maranın ilk zaman yaptıklarını unutmayın lütfen:)
Sınır- 2K oy = 4k yorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kalabalığın arasında kimsesiz ve yalnız olmak mıydı insanı öldüren yoksa yalnızlığın içinde size tek bir umut olanı yitirmek miydi.
Avin Mirşad; ailesi tarafından hor görülen kocası tarafından sevdaya tutsak olan bir kadın. Bir adama tutuldu, saç diplerinden ayak tırnağına kadar seven. Bir yüreğe tutuldu görmediği baba şefkatini ona bahşeden, yüreğinin başkenti yapan.
Zor olan da bu değil miydi? Onca sene sevgisiz kalan yüreğini gül bahçeleri ile dolduran adamı bırakmak ölümle eş değerdi.
Kaç dakika boyunca oturuyordu bilmiyordu. Bildiği tek şey kalbinin acısı ve kendince haklı olduğu durumdu. İnsanlar geldi geçti önünden kimi kadına baktı kimiyse berduş diyerek 'Allah yardım etsin' dualarıyla ayrıldılar. Hâli o kadar içler acısı bir o kadar da yorgundu.
Uçağın kalkmasına az bir süre kalmışken buraya attığı ilk adımdan beridir ruhunu kemiren pişmanlık hissiydi. Dönmek istedikçe başa sarıyor o kadının Mirşad ailesinin yaptıkları bir bir ruhundan çıkmıyordu.
Maran Mirşad gönlünün sahibi olan adam pek çok kez hata yapmışken yine kadında yolunu bulmuş ona tutunmuştu.
Levla'yı hayatlarından en başından beri hayatlarından çıkartması gerekirken onunla evli olduğu dönemde o kadının yanına gitmiş ve kadının tekrar buraya gelmesine sebebiyet vermişti. Zor olsa bile zamanında bir şans vermişti ama son olanlardan sonra artık yüreği ruhu ömrü bu acılarla baş edecek durumda değildi.
Canhıraş bir şekilde o konakta yaraları kanaya kanaya tutunmaya dik durmaya çalışmıştı. Şimdiyse mücadele ettiği o diyardan kaçmak için gidecekti.
Gidebilecek miydi sahiden? Maran'ı orada bırakıp gitmek demek Avin'i öldürmek demekti.
Genç kadın derin bir nefes aldığında bakışlarını yarım saattir sabitlediği avuç içinden çekip insanlara çevirdi. Yapamazdı, Maran olmadan bir hayata başlayamaz nefes alamazdı.
Evet kırgındı, kızgındı, ama giderek değil kalarak onu cezalandırmalıydı gözünün önünde kendine hasret bırakmalıydı..
Avindi o kimlerle nelerle baş etmemişti. Şimdi de kalıp herkesle baş edecekti...
