Tek davası okumak olan Avin Mirşad.
Bin derdin dermanı olan Maran Mirşad.
"Mardin şahidim Maran yüreğimin güneşisin. Dışımı aydınlatırken yüreğimi yakansın."
Hayatın acımasız döngüsü içerisinde birbirlerine denk gelen iki insan.
"Mezopotamya şah...
Satır arası yorum yapmayı unutmayın yorum yapmayı da unutmayın.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ne zaman bir umuda sarılsa kökünden söküp alıyorlardı ama yine de pes etmiyordu Avin bir sonu olmalıydı bütün bunların..
Gelen haber herkesi derinden etkilerken Avin bakışlarını kocasından alıp hızlı adımlarla merdivenlere yöneldi. Maran kesik bir nefes vererek giden kadının peşine takıldı.
Avludan geçen genç kız konağın ahşap kapısına vurduğunda kapı dışardan açıldı Avin hızlı adımlarla kapıdan çıkıp yürümeye başladı.
Ay ve yıldızlar çoktan gökyüzündeki yerini almıştı. Avin Mardin'in dar sokaklarında gözlerinde yaşlarla yürümeye devam etti. Hafif esintili hava ona buz gibi geliyordu.
"Bekle , bekle!" Diye ardından seslenen adamı dinlemeden devam etti yürümeye. Nereye gittiğini bilmeden yürüdü.
Hiçbir şey değişmiyordu işte yine olan kadına masuma mazluma oluyordu. Ama kimsede çıkıp dur demiyordu çabalamıyorlardı kimi kaderim bu diyip boyun eğiyordu kimi ise oturup izliyordu olanları..
Hiç mi bir şey değişmeyecekti?
Maran durmadan yürümeye devam eden kızla dişlerini birbirine bastırdı. Neden bu kadar inat biriydi seslenmesine rağmen duymamazlıktan geliyordu. Adımlarını hızlandırıp karısının kolundan tutarak kendisine çevirdi.
"Sana bekle diyorum niye dinlemiyorsun beni." Sesi bomboş loş ışık olan sokakta yankılandı. Avin ıslak kirpikleri arasında kocasının yüzüne baktı. Çatallaşmış sesiyle konuşmaya başladı.
"Ne! Ne var ne istiyorsun." Kendisini tersleyen kıza yenilmeden sakince kolunu bırakıp dudaklarını ıslatarak devam etti Maran.
"Nereye gidiyorsun bu saatte?" Avin elinin tersiyle yanaklarını silip etrafına bakındıktan sonra kocasına döndü.
"Semihaya gideceğim nasıl olduğunu görmem lazım." titreyen dudaklarını içe doğru çekip titreyen göz bebekleriyle kocasına bakmaya devam etti.
"Tamam ben götürürüm hem sen evi bilmiyorsun." İtiraz etmeden başını sallayarak kocasıyla konağa doğru yürümeye başladı.
İçine çöken umutsuzluğa kapılmak istemedi lakin ne zaman bir şey yapmaya kalksa illa ters tepiyordu.
Yüzünü yalayan rüzgar saçlarını savururken içinde tuttuğu sıkıntılı nefesi dudaklarının arasından bıraktı.
İkisi Konağın önüne geldiğinde Maran direksiyon başına geçerken Avin de kocasının yanındaki koltuğa oturdu. Maran arabayı hareket ettiğinde genç kız başını cama yasladı.
Maran bir kaç saniye bakışlarını yoldan alıp karısının üzerinde gezdirdi. O asi kız gitmiş yerine acınası bir kız gelmişti.
