Tek davası okumak olan Avin Mirşad.
Bin derdin dermanı olan Maran Mirşad.
"Mardin şahidim Maran yüreğimin güneşisin. Dışımı aydınlatırken yüreğimi yakansın."
Hayatın acımasız döngüsü içerisinde birbirlerine denk gelen iki insan.
"Mezopotamya şah...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yollar ayrıldı, dünya ayrıldı, cennet cehenneme, ahı olan çekmeye, sevdalılarsa ayrı düşmeye mecbur bırakıldı. Üç koca hayat veryansın etti bu düzene bu adaletsizliğe.
En küçüğü babasının kanlar içinde annesinin kucağına düşmesine şahit olurken Nadir Ağa ise oğlunu vurduğunu yeni yeni algıladı.
Bu mecburiyetin içinde en günahsız olanı Ronav olurken belki de ruhunun silik emarelerinde acı kanlı bir görüntünün başrolü olacaktı babası ve annesinin hayatı.
Avin...
Koca ömrüne yaşam diye bildiği adamın kanlar içinde kucağına yığılmasına korkuyla baktı. Onu o gün o havaalanında yaşasın diye terk ederken geldiği gibi adamı kanlar içinde bırakmıştı. Kaçtığı son kucağına düşmüş yüreğine tokat gibi çarpmıştı.
"Hayır..." Ne dediğini ne yaptığını bilmiyordu, gözleri Maran'ın bedeninden akan oluk oluk kanlara sabitlenmişti.
Ne kadının sesleri duyuldu ne insanlığın çığlıkları. Kâinatın şahit olduğu tek şey Maran'ın gözlerinin önündeki melekti. Rüyalarına ev sahipliği yapan meleğinin dizlerinde sonsuzluğa kucak açmıştı. Maran'ın boynuna dolanan soğuk eller son nefesini bahşeden güvercin misali çırpınıyordu.
"Kapatma gözünü. Yapma, yapma." Dedi fısıltılarına eşlik eden korkusuyla, adama muhtaç bir şekilde bakıyordu.
Maran ağa yaralı olan elini kadının saçlarına dokunmak için kaldırdığı gibi ruhuna bedenine sirayet eden acıyla geri indirmişti. Canının acısı yüreğinin sızı ile eşitlenmişti.
"Avin kalk."
Kendini kitleyen kadını kendine getirmek için kolundan sallardı İrem. Araca bindirilen Ronav çığlık çığlığa kalırken annesini istiyordu. Baba diye bağırmasıyla baba olarak bildiği adam kıpkırmızı olmuştu.
"Kalk arabaya bindirelim."
Avin yarı kendine gelir şekilde İrem'e dönerken Maran gözlerini kapatmak üzereydi. Hissettiği acı az önce duyduğu hissettiği yaşamak zorunda kaldığı hayattan daha azdı belki de.
Tek istediği o oğlan çocuğuna sarılmaktı.
İki kadın iri cüsseli olan adamı koltuk altlarından kaldırırken esnafın yardımıyla arabaya bindirmişlerdi. Maran ağa sere serpe karısının kucağında can verirken oğluysa annesinin soluna sinmiş bir şekilde babasının gözlerine bakıyor iç çekerek ağlıyordu.
