Yanlış numara | Texting

3.1

Selaaaam.
Texting olmaktan çıkıyor başka bir yere doğru gidiyoruz ya hadi hayırlısı :)
Güzel yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyoruuuum.

Güzel ve plansız bir gün geçirmeyeli o kadar uzun zaman olmuştu ki. Aslında onun yapmış olduğu planın içinde olduğum kadar da dışındaydım. Bazen nerede olduğumu bile sorguluyor hale geliyordum. Buraya gelmem her ne kadar beni mutlu etse de geri dönmem de gerekiyordu. Geri dönmeden aramızdaki bu garip şeye bir isim vermeliyim. Bana göre böyle olması daha iyiydi ama gene de onu bu şekilde benimsemek ya da onunla attığım adımların daha sağlam olmasını istiyordum. Bunu düşünmek hele de saçma bir şekilde tanışmış iki insan için çok abesti.

"Daldın gittin bir sorun mu var?" Bakışları bende olan Baran'a dikkatimi verdim.

"Yok, sadece düşünüyorum. Çok garip değil mi her şey."

"Garip?" dedi ne demek istediğimi anlamadığını belli edercesine. Yüz ifadesi onu çok çabuk ele veriyordu.

"Yani demek istediğim şey, garip bir şekilde gün geçtikçe en azından ben sana doğru ilerliyorum. Yönüm sana bakıyor hep. Neden bilmiyorum bu beni biraz da olsa korkutuyor."elleri elimi bulduğunda sanki birbirimizi tamamladığımızı bana göstermek için parmaklarını parmaklarından geçirdi.

"Bende korkuyorum ama beni korkum senin benden uzaklaşman. Tamam, uzun bir yol kat etmedik. Birbirimizi çabuk tanıdık, her şey çok hızlı gelişiyor ama bir yandan da çok iyi gidiyor bana göre." ellerimize bakan gözlerim bu sefer onu buldu.

"Bu durum seni korkutmuyor mu?" Neden bu şekilde bir korku yaşadığımı anlamıyorum. Sonuçta her şeyi göze alarak kalkıp buraya kadar gelmiştim. Şimdi durduk yere sorun çıkarıyordum.

"Korkutuyor ama bizim birlikte bunu aşabileceğimizi de biliyorum. Zor olur belki ama mutlu da oluruz."

"Öyle mi dersin?" Sahilde bir bankta oturuyorduk bir süredir. Galata kulesinin yakınlarında olduğumuzu biliyordum çünkü planları arasında Galata kulesine çıkmak da vardı. Öncesinde birer kahve almış ve oturmuştuk. Ayağa kalktı, ellerimizi ayrılmasını bekledim ama elimi bırakmadı. Onun arkasından bende kalktım. Onun yönlendirmesi ile ilerlerken sorduğum soruya geç de olsa cevap verdi.

"Yani bence öyle. Yola bakıyorum, yol baya güzel. Diyorum ki Baran boş ver onu bunu yürü buradan. Tabi yolda başıma ne gelecek onu hiç düşünmüyorum. Ne gelecekse de başım gözüm üstüne bu saatten sonra." O kadar güzel bir üslubu vardı ki en farklı kelimeleri bile bir araya getirince anlam kazanıyordu sanki.

"Yavaş yavaş senin şiraze de kayıyor bence. Konuşmalar da değişmeye başladı. Başta hanımefendi diyen kimdi sen kimsin?"erkeksi kahkahası dar sokakta yankılandı, etrafımızdaki insanlar dönüp bize baktığında ben sallanan ellerimize baktım. Çocuklar gibiydik bir öne bir geriye sallanan ellerimiz kendince bir ritim tutmuştu.

" Bu saatten sonra gerçek beni tanı istiyorum. Öncesi bir hayal ürünüydü."

"Hayal ürünü falan ama baya karizmaydı, gözlük falan hiç düşmüyor da neyse." gözlüğünü çıkarıp bana uzattı. Elime almadan önce mırıldandım. "Yakışırsa sana geri vermem." Gözlüğü taktığımda geçip gittiğimiz sokaktaki dükkanların yansımasında kendime baktım. Gözlerim bir andan kendimden yanımdaki adam ile oluşan görüntümüze kaydı. Ayağımda topuklu ayakkabı olmasına rağmen onun boyu beni gölgeliyordu. Buna rağmen biz sanki çok yakışmıştık. Galata kulesini gören sokağa girdiğimizde sokağın başında durduk.

"Biliyorsundur, bir efsaneye göre Galata kulesine kiminle çıkarsan onunla evlenirsin. Tabi bu bir efsane ama benimle evleneme riski var işin ucunda" diye sordum. Efsane de olsa insanlar sevgilileri ile buraya gelip aralarındaki ilişkinin geleceğini düşünüyorlardı.

"Buraya gelmeden önce aklıma bu efsane geldi. Tabi ne kadar doğru bu sorgulanır ama seninle olan her şeye varım." Aslında demek istediğim tam olarak buydu. Birbirimize adı konmamış sözler veriyorduk.

"O zaman biz sevgiliyiz diyebilir miyiz?" Bir süre düşünmesi hatta gözlerinin birkaç saniye benim dışımda bir yerlere kayması beni korkutsa da beklediğim gibi olmadı.

"Ben de sana onu diyecektim. Yani her şey belli olsun. Sen benim sevgilim ol. Kafamız da rahat olsun." Galata kulesine giden yolu yürümeye devam ettik..

"Aslında biz konuşmaya başladığımızda aramızda bir şeyler olmaya başladı. Adı konmadı ama oldu yani. Şimdi gerçekten de sevgilimsin." dedi. Ona bir cevap verme gereği duymadım. Onun bu cevaba ihtiyacı olmadığını da biliyordum...