Yanlış numara | Texting

4.5

Yorum ve beğenilerinizi bekliyorum..

"Yanii." Yattığım yerde kıpırdandım. Telefonu diğer kulağıma koydum. "Ben bundan sonra ne yapacağımı zaten bilmiyorum, gelişine yaşıyorum."

"Anladık onu anladık."dedi Rana. "Bizi de tek kalemde sildin onu da fark ettik."

"Sizi neden sileyim aşkım benim." Rana son bir haftadır İstanbul da olmama kızıyordu, iki gün deyip neredeyse on gündür buradaydım. Birbirimizi çok özlemiştik ve bu bile geri dönmem için kocaman bir sebepti. "İki ya da üç güne geliyorum dedim ya."

"Ben biliyorum zaten sen evlenince bizi tamamen unutursun, yok sayarsın."

"Abartma istersen."diyerek araya girdi Eylül. "Kendi karakteri oturmamış bir insan mı Gaye? Hayatına yeni birisi girince eskileri çıkartıyor mu da?"

"Sizi neden hayatımdan çıkarayım ya." Odanın kapısı yavaşça tıklatıldı. Bakışlarım odanın kapısına kaydı. Bir yandan da konuşmaya devam ettim. "Hayır yani neden öyle düşündün sen Rana?"

"Rana tek başına kalmak istemiyor çünkü." dedi Masal.

"Alakası yok."

"Çok alakası var Rana. Kendini herkese kapattığın için etrafındaki insanları hep ön planda tutmak istiyorsun." Masal çok iyi bir gözlemci olduğundan Rana'nın tüm itirazlarına rağmen bir güzel konuya dahil olmuştu. Odanın kapısı yavaşça açıldı ve içeriye Çağla girdi.

"Uyanmış mıydın?" Başımı salladım, yanıma doğru birkaç adım atınca telefonla konuştuğumu fark etti. " Ya ben fark etmedim telefonla konuştuğunu çıkabilirim istersen."

"Yok, gel." dedim, yattığım yerden kalkarak yatağın üstüne oturdum.

"Birisi mi geldi?" dedi Rana. "Tabi canım birisi gelmesin de ne yapsın?"

"Rana!" Eylül ve Masal aynı anda onu uyardılar ama Rana devam etti.

"Yalnız ölmekten korkmam suç mu ben bunu istemiyorum tamam mı etrafımda hep siz olun istiyorum." Çağla yatağın bir kenarına oturdu, gözleri etrafta gezindi.

"Sen gerçekten saçmalıyorsun?"dedim hafif şaşkınlıkla. "Hayatından tamamen çıktığımı mı düşünüyorsun?" Kısa bir süre sessiz kaldı.

"Gaye kuşum sen takma ben birazdan yanına gideceğim bir de benim yüzüme konuşsun." dedi Eylül, kısa bir vedalaşmanın ardından telefonu kapattık.

"Bir sorun mu var ay?" Dedi Çağla. Bağdaş kurup sırtını yatağın başlığına yasladı.

"Yakın arkadaşım ondan uzaklaştığımı düşünüyor." Hafif bir gülümseme vardı yüzümde ama gene de öyle mi hissettiriyorum diye düşündüm. Eğer hayatımda birisi var diye onları geri plana attıysam buna çok üzülürdüm. Eylül haklıydı aslında hayatımdan kimseyi çıkarttığım yoktu hatta onlara sımsıkı bağlarla bağlıydım.

"Arkadaşını çok iyi anlıyorum çünkü artık evlenince tüm ilgisini kocasına verip arkadaşı yok sayan insanlar var etrafta." dedi bir anda en az Rana kadar kızmıştı bu duruma. "Daha da komiği aramıza koca bir engel koymasının nedeni de eşinin bizden rahatsız olması. Ne yapacağız hiç anlamıyorum ya sanki evlenince o insan arkadaşımız olmaktan çıkıyor."

"Aslında bu biraz da kişinin egosu ile alakalı."

"Valla ben ego falan bilmem ay ama durum çok üzücü. Yani bir erkeğin kadının arkadaşlarını potansiyel düşman olarak görmesi.." Bir yandan bakınca çok doğruydu, böyle olaylar, bunu yaşayan ve yaşatan insanlar vardı ama biz bu gruba dahil değildik.