Unicode
ခါးထက်ကမောင့်လက်တွေကတင်းကျပ်
သထက်ပိုပိုတင်းကျပ်လို့လာသည်...
မောင့်ရင်ဘက်ကအင်္ကျီစများကိုလည်း
ပိုပြီး တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်..
"..ဟင်း.."
မောင်က ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းများကိုခဏ
အနားပေးပြီး..လည်ပင်းထက်သို့..မောင့်
အနမ်းများရောက်လာကာ..တိခနဲကိုက်လိုက်..
ပြွတ်ခနဲ စုပ်လိုက်ဖြင့်..အမှတ်သားများပေးလို့
နေသည်..သို့သော်လည်း ကျွန်တော်မတားမိပါ..
"..hmm..မောင်.."
ရင်ဘက်အစုံကပိုပိုပြီးသာခုန်လို့လာသည်..
ရပ်တန့်ချင်ပါသည် သို့ပေမယ့် မရပ်တန့်နိုင်..
မောင့်အနမ်းများကြားကျွန်တော်ပျော်၀င်နေမိပြီ..
အတန်ကြာတော့ မောင်ကရပ်တန့်သွားသည်..
"..အိပ်ကြရအောင် ဟန်နီ.."
ရုတ်တရက်ဆိုသလိုဖြစ်သွားတာမို့
ကျွန်တော့်မှာဘာစကားမှပင်မဆိုနိုင်
ကျွန်တော်သာတောင်းဆိုလိုက်မယ်ဆိုရင်
မောင်ကျွန်တော့်ကို အထင်သေးမှာလည်းဆိုးမိတာ
ကြောင့် အိပ်ဖို့သာပြင်လိုက်ရတော့သည်..
မောင်ကလက်တစ်ဖက်ကို ကုတင်ထက်သို့
ကားလျှက်တင်ထားပေးသည်..ကျွန်တော်လည်း
မောင့်ရဲ့လက်မောင်းတွင်းသို့၀င်လိုက်ကာ..
မောင့်ခါးကိုဖက်လျှက်..အိပ်စက်ခြင်းဆီသို့...
ဒီနေ့လည်း မောင်ဘေးမှာရှိနေတာကြောင့်..
အိမ်မက်တွေကလှအုန်းမှာပါ..
Kelvinတစ်ယောက်ထိုင်နေရင်း
လက်သီးကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ထားမိ
သည်..အကိုဘာလို့ခုချိန်ထိပြန်မလာရသေးတာလည်း
အခုချိန်ထိ အဲ့လူအိမ်မှာရှိနေတုန်းလား..
ကျွန်တော်လေ အဲ့အကိုကို သဘောမကျလိုက်တာ
နော်..သူကအကို့အချစ်တွေကိုအပိုင်ရထားတဲ့သူ
ကျွန်တော်တကယ်ကိုမနာလိုဘူး အကိုရယ်..
အားနာရမယ်ဆိုတာသိပေမယ့်လည်း..
ကျွန်တော်အားမနာနိုင်ဘူး အကို..
ဘာဖြစ်လို့လည်းဆိုတော့..အကိုက
ကျွန်တော့်အပိုင်ဖြစ်နေတာမို့လို့ဘဲ...
မောင်အိပ်ပျော်သွားသော်လည်း
ကျွန်တော်ခုထိအိပ်မပျော်နိုင်သေး..
မောင့်မျက်နှာလေးကိုတယုတယလေး
ကြည့်နေမိသည်..
