Just Love Me

12

Gjimnazi 13 shtatori, Shijak.

Ajani me Noelin dhe djemte e tjere po qendronin duke folur e qeshur aty jashte ndersa Amaris ishte perballe tyre por me larg.

Ajani po qeshte me fjalet e djemve  dhe Amaris po e shikonte. Ishte i bukur ai, kishte nje buzeqeshje mahnitese qe te shkrinte kur e shikoje, ata syte e tij te zinj te cilet pasqyronim erresiren e shpirtit te tij. Buzet e fryra dhe me forme. Gjithmone kishte dashur qe ti kishte buzet e tilla, por jo, kishte buze shume te holla dhe te vogla.

Ajani e vuri re qe ajo po e shikonte dhe e pa dhe ai dhe i buzeqeshi, ajo e pa dhe uli koken. Sa e pafajshme ishte kjo vajze dhe kjo e bente me terheqese lojen e Ajanit. Papritur ne mendje i erdhi mendimi qe pasi ai ta kishte ate per nje nate ajo do te thyhej nga ai dhe do ta gjente ngushellimin tek dikush tjeter. Picerroi syte dhe shtrengoi grushtat nga ai mendim. Ai do te kujdesej ta lendonte shume saqe ajo te mos i besonte me askujt. Por cfare kishte bere ajo qe ta meritonte kete lendim nga ai? Asgje. Atehere pse ai po e lendonte? Sepse ai ishte Ajan Behrami. Ai merrte kenaqesi nga lendimi i te tjereve.

Pasi zilja ra te gjithe hyne neper klasa dhe Amaris me Ajanin u ulen ne banken e tyre. Koha kishte filluar te ftohej si fund tetori qe ishte dhe prandaj te gjithe u afruan te rrinin tek ngrohesja pasi u lajmeruan qe prf i kimise s do te vinte sot.

Ajani dhe Amaris ishin ngjitur me njeri tjetrin dhe Ajani po bisedonte me disa nxenes nga klasa dhe ne mendje i erdhi nje mendim, coi doren pas karriges se Amarisit dhe e preku ate pas shpine. Ajo ngriu, hapi syte fort dhe u kthye nga ai duke ia bere me shenje qe ta hiqte doren por ai ne fytyre mbante nje buzeqeshje djallezore. Amaris tentoi qe te largohej nga ai por ai e afroi me shume doren prane saj dhe ne ato momente Amaris me doren e saj hoqi doren e Ajanit qe ndodhej ne shpinen e saj dhe Ajani u nxeh. I kapi kycin fort saqe ishte e sigurt qe te nesermen do ti nxihej, forca e tij ishte e pakrahasueshme per nje 19 vjecar. Iu afrua dhe i foli ne vesh qe te mos e degjonin te tjeret

Ajan: kujdes me mua Amaris more vesh. Mos guxo here tjeter ta besh ate gje, nese une po e bej dicka ti duhet ta pranosh. E din pse? Sepse ti je e imja. Ngulite mire ne ate koken tende pa tru kete gje dhe mos e nxirr me. U kuptuam?

Amaris nuk foli por terhoqi doren e saj dhe doli nga klasa dhe u drejtua per tek banjot. Po i merrej fryma, largoi bluzen nga fyti dhe mezi po mbushej me fryme. Perseri po i ndodhte, nuk mundet. Jo jo, s kishte mundesi. Ajo e kishte kaluar, kishte kaluar gjithcka. Ne mendje po i vinin copeza kujtimesh dhe koka filloi qe ti dhimbte shume. Nga kujtimet filloi qe te qante me te madhe, u ul ne toke dhe po qante. Asnjehere nuk mund te ishte e lumtur ajo, gjithmone do ti ndodhte dicka qe do t ia prishte lumturine.

Pas disa minutash pasi u qetesua pakez u ngrit dhe lau fytyren me uje te ftohte dhe filloi qe te merrte fryme thelle ashtu sic Kristina e kishte mesuar. Pasi u qetesua mori syzet qe i kishin rene ne toke dhe u drejtua per ne klase.

Sapo u fut ne klase Ajani shkoi drejt saj.

Ajan: ku ishe?

Amaris: ne tualet- tha me koken ulur.

Ajan: me shiko pak- por ajo nuk e pa- me shiko thashe- dhe me doren e tij i ngriti koken dhe pa syte e saj te skuqur. - ke qare ti?

Amaris: jo.

Ajan: s me pelqejne genjeshtrat.

Amaris: as mua s me pelqen ti. - Ajani drejtoi doren per ti hequr disa fije flokesh nga faqja me nje buzeqeshje ne fytyre por ajo u tremb dhe beri pas dhe Ajani u habit.

Ajan: cfare ke?

Amaris: asgje.

Ajan: keshtu e leme, ama une do e marr vesh heret apo vone.

Gloria13137956 ja ku e ke pjesen ❤

Dhe po ju jap nje lajm te mire, mu rikthye frymezimi, yeyy kam shkruar dy pjese deri tsh