เชนโบกมือลาคนงานหลังปฎิเสธที่จะอยู่ก๊งกันต่อหลังจากทำงานเสร็จ
"ชมออกจากโรงพยาบาลแล้วเหรอ" สมชาติถามเมื่อเห็นผู้เป็นนายจ้างรีบร้อนกลับบ้านผิดปกติ
"อือ!...."เชนตอบแค่นั้นก็มันจริงเขาไม่ได้โกหก
"งั้นเชนก็รีบกลับเถอะฝนก็ทำท่าจะตกด้วย"สมชาติบอกนายจ้างเมื่อเงยหน้ามองฟ้าที่กำลังมีเมฆฝนตั้งเค้ามืดครึ้ม
"งั้นไปก่อนนะทุกคน..."ป่านนี้มันคงตื่นมากินยาแล้ว...และจากสภาพครัวป่านนี้มันคงจะยังไม่มีอะไรกินหรอกเขาเริ่มสงสัยแล้วว่าจับมันมาเป็นเชลยหรือเป็นภาระกันแน่......
ฝนที่เทลงมาก่อนเขาถึงบ้านทำให้บรรยากาศขมุกขมัว...เชนมองดูบ้านที่มืดแล้วต้องกังวลทำไมไม่เปิดไฟอาการยังไม่ดีขึ้นหรือตายไปแล้ววะ....ชายหนุ่มก้าวยาวๆขึ้นบ้านรีบตรงไปห้องนอน มันนั่งพิงหัวเตียงเห็นเป็นเงาในความมืด.....เชนเอื้อมมือไปเปิดไฟมองเห็นมันหยีตา
"ทำบ้าอะไร..ทำไมไม่เปิดไฟ..."เงียบไอ้ตัวพูดมากไม่ยอมพูดกับเขา
"..........."
"อาการเป็นไงมั่ง..."ชายหนุ่มถามเมื่อยื่นมือไปแตะหน้าผากมัน...
"เพี๊ยะ!!!..อย่ามาแต๊ะฉัน...."มันปัดมือเขาทิ้งท่าทางรังเกียจวูบหนึ่ง....วูบเดียวจริงๆที่เขารู้สึกโกรธและจับมันกดลงกับเตียง
"คิดว่าฉันอยากแตะนักหรือไง......."เขาก้มลงสบตามัน สัมผัสได้ถึงแววกระหนกในแววตา....หมอนี่กำลังกลัวเขาก่อนจะได้พูดอะไรประกายฟ้าแลบแปล๊บตามมาด้วยเสียงฟ้าผ่าสนั่นหวั่นไหวแล้วไฟก็ดับพรึ๊บลง....แสงจากฟ้าแลบทำให้เขาเห็นหน้าขาวๆเป็นระยะกลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวมันและผิวที่เรียบลื่นที่เขาจับอยู่ทำให้ความรู้สึกเตลิดได้อย่างง่ายดายแม้มันจะดิ้นรนทุบตีเขาแต่อาจเพราะไม่สบายและขนาดตัวที่เล็กกว่ามันจึงกลายเป็นคนที่ช่วยตัวเองไม่ได้และเขาก็กลายเป็นโจรปล้นสวาทโดยไม่รู้ตัว
YOU ARE READING
กรงรัก(yaoi END)
Romanceรักที่ไม่ได้ตั้งใจจะรัก.................... คนรักที่ไม่น่ารัก........................... แต่เมื่อรักแล้วก็ยากนักที่จะเลิกรัก เหมือนดังถูกกักขังในกรง............. แต่เมื่อเป็นกรงรักเขาก็ยินดี...........
