อาการพะอืดพะอมที่ตีตื้นขึ้นมาทำให้วีวิททนนอนอยู่ไม่ได้ต้องลุกขึ้นวิ่งเข้าห้องนำ้โก่งคออาเจียร ไม่มีอาหารมีเพียงนำ้ขมๆที่ออกมาพร้อมอาการปวดหัว แก้วนำ้ที่ยื่นมาตรงหน้าพร้อมมืออุ่นๆที่ลูบหลังเบาๆทำให้เหลือบตามอง
"หาหมอไหม...."มันถามเบาๆเขาส่ายหน้าเมื่อบ้วนปากเรียบร้อยแล้ว
"แค่ปวดหัว....นอนพักเดี่ยวคงหาย..."เขาบอกเมื่อมันประคองเขามาที่เตียง
"เมื่อวานนายได้กินข้าวหรือเปล่า"มันถามเขาเมื่อดึงผ้ามาห่มให้เขาอย่างเบามือ
"ก็....นิดนึง..."เขาตอบไม่เต็มเสียงนัก
"ไม่ได้กินละสิ ท้องว่าง...ทำให้อ้วกได้...อุตส่าดีใจคิดว่าที่รักท้องซะอีก..."มันส่ายหน้ามองเขาอย่างรู้ทันแต่ก็ยังมีอารมณ์แหย่เขาเล่น
"ไอ้บ้าเชน!!...."
"นอนพักก่อนนะ เดี่ยวทำข้าวต้มให้กิน...."มันบอกปนหัวเราะก้มลงจูบเขาเบาๆท่ีหน้าผาก
"เดี่ยว....หยิบโทรศัพท์ให้หน่อย"เขาจับแขนมันไว้ก่อนบอกเบาๆ
"ไม่สบายอยู่จะโทรหาใคร..."มันถามแต่ก็ไปหยิบมาให้
"โทรลางาน...วันนี้มีประชุมด้วย"
เชนทำข้าวต้มในครัวเล็กๆอย่างตั้งใจเขามีความสุขทุกครั้งที่ได้ทำอาหารให้มันกินชอบมองตอนมันกินอย่างมีความสุขยิ่งนับวันเขาก็ยิ่งหลงมัน จนเริ่มกลัวว่าถ้าสักวันที่ไม่มีมันเขาจะอยู่ยังไง...เสียงเคาะประตูทำให้ชะงักหันไปมองคนบนเตียงก็เห็นว่าหลับไปแล้วเสียงเคาะรัวถี่ขึ้นชายหนุ่มสูดลมหายใจลึกๆก่อนไปเปิดประตู
"วิว...อ้าว...."ชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่หน้าประตูอุทานเมื่อเห็นว่าคนที่มาเปิดประตูไม่ใช่คนที่อยากมาเจอ
"วิวหลับอยู่ครับ....เชิญ"เชนหลีกทางให้อีกฝ่ายเข้ามา
"เธอ....เพื่อนวิวเหรอ..."ผู้มาใหม่ถามเบาๆพร้อมอาการกวาดตามอง
BINABASA MO ANG
กรงรัก(yaoi END)
Romanceรักที่ไม่ได้ตั้งใจจะรัก.................... คนรักที่ไม่น่ารัก........................... แต่เมื่อรักแล้วก็ยากนักที่จะเลิกรัก เหมือนดังถูกกักขังในกรง............. แต่เมื่อเป็นกรงรักเขาก็ยินดี...........
