จะด้วยอะไรก็แล้วแต่ชมตะวันรู้สึกว่าเจ้าแว่นแอบมองเธอตลอดแต่พอเธอมองกลับหมอนั่นกลับมองไปทางอื่น และเธอก็ไม่ใช่เด็กสาวแรกรุ่นที่จะไม่รู้ว่าชัชวาลสนใจเธอ...แต่คนมีประวัติอย่างเธอไม่มีค่าพอให้ใครมาสนใจหรอก
"คุณชม...ทานข้าวเที่ยงกันไหมครับ..."ชัชวาลเอ่ยชวนเบาๆเมื่อเห็นเที่ยงแล้วเธอยังนั่งอยู่ในห้อง
"ไปสิคะ...."ชมตะวันยิ้มกับท่าทางเงอะงะของเขา
"ทำงานมาหลายเดือน เบื่อเด็กๆหรือยังฮะ..."ชายหนุ่มชวนคุยเบาๆ
"ไม่ค่ะฉันรักเด็ก....ไม่เบื่อหรอกคะ"
"ดีจังครับ...ผมก็รักเด็กเหมือนกัน ผมพูดไม่เก่งเข้ากับผู้ใหญ่ไม่ค่อยได้...คุยกับเด็กง่ายกว่า"ชัชวาลชมหญิงสาวก่อนพูดถึงตัวเองเขินๆทั้งที่รู้ตัวว่าเป็นคนคุยไม่ค่อยเก่งแต่เขาก็อยากคุยกับเธอ
"แต่ฉันว่าคุณชัชเก่งนะคะ...ผู้ชายที่จะอยู่กับเด็กๆได้แบบคุณมีไม่มากนักหรอก"หญิงสาวค้านก่อนจะยิ้มให้กำลังใจ
"ผมก็แค่ทำสิ่งที่ชอบเท่านั้นละครับ...คุณชมละครับเคยทำอะไรมาก่อน...."
"ฉันเคยเป็นเลขานะค่ะ....."ชมตะวันตอบแม้ว่าจะไม่อยากคิดถึงมันนัก
"เหรอครับ...แล้วทำไมเลิกเสียละครับ..."ชมตะวันมองคนถามก่อนจะถอนใจ
"ปัญหาส่วนตัวนะคะ..."นำ้เสียงหญิงสาวแข็งขึ้นอย่างไม่รู้ตัวทำให้คนถามหน้าเผือดไป
"ถ้าผมถามมากไป....ก็ขอโทษครับ..."ชายหนุ่มกล่าวขอโทษเบาๆ
"ไม่เป็นไรค่ะ....."เธอยิ้มให้เขาเมื่อเห็นท่าหงอยๆนั่น
................................
เชนนั่งมองโทรศัพท์อย่างชั่งใจตลอดเวลาเป็นเขาฝ่ายเดียวที่ต้องโทรหามัน จะเป็นแค่เขาหรือเปล่าที่ลุ่มหลงอยู่กับความสัมพันธ์ครั้งนี้จุดเริ่มต้นเป็นเขาที่จับมันมากักขังแต่ตอนนี้เหมือนกลับกันที่เป็นเขาเองที่โดนจับและกักขังดิ้นยังไงก็ไม่หลุดชายหนุ่มถอนใจเบาๆก่อนหยิบโทรศัพท์มากดหมายเลขหามันแค่ไม่นานเสียงของมันที่เขาคิดถึงก็ดังอยู่ข้างหู
YOU ARE READING
กรงรัก(yaoi END)
Romanceรักที่ไม่ได้ตั้งใจจะรัก.................... คนรักที่ไม่น่ารัก........................... แต่เมื่อรักแล้วก็ยากนักที่จะเลิกรัก เหมือนดังถูกกักขังในกรง............. แต่เมื่อเป็นกรงรักเขาก็ยินดี...........
