ยิ่งใกล้วันหมั้นวีวิทยิ่งไม่พูดไม่จาทำทุกอย่างตามคำสั่งเหมือนหุ่นยนต์ วีรวัติมองลูกแล้วถอนใจ
"วิวแกกินข้าวบ้างหรือเปล่าซูบไปเยอะเลย..."ผู้เป็นพ่อถามลูกชายอย่างเป็นห่วง
"กินสิครับ...แต่มันกินไม่ค่อยได้"และเขาก็นอนไม่หลับ
"มีปัญหาอะไรหรือเปล่า..."
"ไม่ครับ....ไม่มี"คนอย่างเขาจะมีปัญหาอะไร....ไม่มีหรอกคุณหนูวิวผู้เพียบพร้อมทั้งรูปร่างหน้าตาทรัพย์สมบัติ ไหนจะว่าที่คู่หมั้นที่แสนน่ารักกับแค่ไอ้ชาวสวนตัวดำทิ้งไปเขาไม่รู้สึกอะไรหรอกมันก็แค่ผู้ชายงี่เง่าคนหนึ่งเท่านั้น...วีวิทยกมือกรีดนำ้ตาที่พาลจะไหลทุกครั้งที่คิดถึงไอ้บ้านั่น
"เขารู้ไหมว่าแกจะหมั้น...."คำถามของพ่อทำให้เม้มปากก้มหน้า
"รู้ครับ....."ตอบออกไปเบาๆ
"แล้ว....เขาว่ายังไง........"คนเป็นพ่อซักต่อเมื่อเริ่มจับปัญหาที่ลูกชายกำลังเผชิญอยู่ได้รางๆ
"มัน.....มันทิ้งผมไปแล้ว....."เสียงตอบสั่นเครืออย่างข่มไม่อยู่
"ทำไม???...."
"มันบอกว่าเราต่างกัน....ผมต้องฝืนที่คบกับมัน....ผม...ผมไม่รักมัน..."
"แล้วทำไมไม่อธิบายให้เขาฟัง...ว่าทุกอย่างไม่ใช่ความสมัคใจของแก...."
"ถ้ามันยอมฟัง....เรื่องคงไม่ลงเอยแบบนี้"คราวนี้ดวงตาที่มองสบบิดามีแววกรุ่นโกรธน้อยใจ
"ทำไมไม่ตามเขาไปละ....คุยกันซะให้รู้เรื่อง...."วีรวัติเตือนเมื่อยกมือขึ้นตบบ่าลูกชายเบาๆ
"ไม่ครับ....ในเมื่อมันไม่รู้ว่าผมรักมัน..ผมก็จะไม่รักให้ดู ขาดมันซะคนผมก็คงไม่ตายหรอก"อาการตอบด้วยเสียงสะบัดอย่างไม่พอใจนั้นทำให้วีรวัติหัวเราะ
"วิว...ทำไมหยิ่งกับความรักล่ะลูก"วีรวัติจับหัวลูกชายโยกเบาๆเมื่ออีกฝ่ายทำตัวเหมือนคุณหนูวิวที่แสนจะเอาแต่ใจตอนเด็กๆไม่มีผิด
YOU ARE READING
กรงรัก(yaoi END)
Romanceรักที่ไม่ได้ตั้งใจจะรัก.................... คนรักที่ไม่น่ารัก........................... แต่เมื่อรักแล้วก็ยากนักที่จะเลิกรัก เหมือนดังถูกกักขังในกรง............. แต่เมื่อเป็นกรงรักเขาก็ยินดี...........
