Yeni hayatım

29. Bölüm

(Kayra anlatımıyla )

Babam doktorlardan izin alıp akşam evimizde mangal yapıp dediği gibi yedirtmişti. Sonra gece geç olmasına rağmen beni hastaneye getirdiler. Hepsi çok korkuyordu ve bu bariz belliydi. Bana belli etmemeye çalışıyolardı ama ben artık onları tanıyorum her hareketlerini biliyorum.

Sabah olmuştu bugun kemoterapi görücektim. İlk defa hemde kendimi biraz değişik hissediyorum. Odamda poyraz kerem uraz mertt alp abim ve ege duruyolardı. Hepsi akşam tartkşmıstı bende " hepiniz kalın sonra ki günler sırayla kalırsınız olur mu ?" Demiştim

Beni onayladılar ama kerem aşkım hemen yatağa yanıma girince yine bir gürültü olmuştu ama kerem abim hepsini susturdu.

Şimdide bama sımsıkı sarılmış başını da boynuma koymuş uyuyordu abim kalkana kadar sanırım hareket edemicem bu ne ya böyle öküz gibi sıkmış..

Bir kaç dakika sonra kapı tıklanıp açıldı.
Yankı doktor ve yanında bir kişi daha odaya geldiler elimle sessiz olun işareti yaptım ve 1 saat sonra gelin dedim sessizce başta onaylamadılar ama sonra kabul edip çıktılar.

Abimler bütün gece uyumamıştı napim.
Hafiften kıpırdanmalar oluyordu zaten yavaş yavaş uyanırlar sonra giderim acelesi yok ya. Kerem abimin telefonunu alıp biraz instagramda gezdim dm kutusundan bir sürü kıza sövüp engelledim.

Ohh iyi yaptımm içim rahatladı valla yaa
" Meleğim uyanmışta cadılık mı yapıyormuşş" ay kerem abim birden böyle konuşunca nasıl kotktum " ay abi ne sinsi sinsi uyandığını belli etmeden konuşuyosun valla ödüm koptu burda benimm "  hafif toparlanıp beni öptü ve " korkutmak istemedim meleğim " dedi bende öptüm ve diğerledine baktım hala iki büklüm uyuyolardı.

Kerem abime dönüp " abi az önce yankı doktor geldi ve gönderdim uyuyorsunuz diye şimdi sen kalktın beraber gidelim hepsi zaten mahvoldu biraz daha uyusunlar"

Kerem abim biraz düşündü sonra kafasını salladı ve " uyuyo da olsam bir daha hiç bir şekilde ertlemek yok güzelim tamam mı ?"
Tamam der gibi kafamı salladım sonra abim yatağın yanındaki düğmeye bastı. Yankı doktor odaya geldi ve sessizce helip damar yolumu açtılar. Sonra beni tekerlekli sandalye ile başka bir odaya götürdüler. 

Bir tana makine vardı ve serum serum kanlar vardı.

Bir süre sonra beni oturttular ve yankı doktor " şimdi sakin oluyoruz odan kalabalık olduğu için bugün burda yapıcaz onun dışında bir ya da iki kişi durabilir o da sizinkilerin ısrarlarından dolayı." Diyerek bir açıklama yaptı

" evet kayracım kolunu rahat bir şekilde uzat çünkü 3 -4 saat bu şekilde duracaksın. "

Yatağa uzanıp kolumu uzattım. " sakin oluyoruz tamam mı bir sorun yok zaman geçtikçe biraz halsizleşiceksin uyucaksın sürekli bunları seninle konuşmustuk aklına takılan bir şey olursa bana tekrar sorabilirsin tamam mı "

" tamam teşekkür ederim " dedim ve diğer elimden ketem abim tuttu.

Makineyi bağladılar vs derken başlamıştık artık kemoterapi görüyordum.

Kerem abim saçlarımla oynuyordu bir yanından da elimi sımsıkı tutuyordu. Birden odanın kapısı sert bir şekilde açıldı yerimdem sıçramamla kerem abim hızlıca benim üzerime kendini siper etmesi bir oldu.

Ay noluyor bir günümüz de normal geçsin.

Kerem abim kafasını çevirince " siz dengesiz misiniz lan kız nasıl korktu kendimi nasıl önüne attığımı bilmiyorum " diye adeta bağırdı.

Poyraz abim " o zaman haber vererek iş yapın sizde gözlerimi bir açıyorum kayra yok sen yoksun nasıl korktum haberin var mı lan senin "

Şuam ağlamak istemiyordum ama gözlerimden yaşlar geliyordu. Yoruldum artık cidden .

Mert abim yanıma gelip " şşş sadece seni göremeyince biraz korktuk bebeğim" dedi kafamı salladım.

Şuan herkes bize bakıyordu daha doğrusu bana. Hiç birinin yüzüne bakmadım ve gözlerimi kapattım. Bir süre sonra uyuya kalmışım zaten ....

( poyraz anlatımıyla)

Bu olanların hepsi fazlaydı benim miniğimin çektiği sıkıntılar onun böyle bir hayat yaşamasını hiç istemiyordum ama elimden bazen bişey gelmiyor ve bu beni daha da öfkelendiriyor.

Sanbah uyandığımda kayrayı görememek beni delirtti her yere baktım ama yoktu başına bişey geldi sandım kafamın içinde neler döndü bir anda sonra çoçukları uyandı benim bağırmalarıma. Hemşire gelip kemoterapi gördüğünü söyleyeyince bem rahatladım hemde sinirlendim.

Beni kaldırmamıştı hemşire keremin de yanında olduğunu söyledi.  Hızlıca odaya girince birde gürültülü kayra korktu ve kerem onun üzerine kendini siper etti bir an me olduğunu ne yaptığımı bende anlayamadım korkutmak istememiştim miniğimi.

Miniğim bir süre sonra uyuyunca kucaklayıp odasına getirdim ve başında oturup bekledim onu asla yanlız bırakmıcam her ne olursa olsun bu süreçte benim ve diğerlerinin güçlü olması gerekiyor..

••••••
- ben geldim biliyorum uzun bir süredir yokum ama ne yazıcağımı bazen bilemiyorum birde biraz zor günler geçiriyorum umarım beğenirsiniz....