"Sen benim Kürtçe öğretmenim ol."
Genç adam tek kaşını kaldırdı.
"Karşılığında sen bana ne vereceksin?"diyen adam ile genç kadın her iki elini kocasının göğsüne koydu.
Dudakları hafif yukarı kıvrıldı.
"Ne istersen onu."
Avaz çapkın bir gülüş ile...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Avaz şaşkınca kaşlarını kaldırıp oturur pozisyon alarak karısının yüzüne bakmaya devam etti tam olarak ne demek istediğini anlamamıştı.
"Değilsin peki neyin var hasta mısın?" Ciddileşen ifadesi yani sıra seside oldukça sert ve ciddiydi. Anlamadığı şekilde yüz ifadesi gerildi duymak istediği cevap bu değildi sanırım..
"Niye kızdın ki birden insanım ben her hangi bir yerim ağrıyabilir." Dediğinde Avaz başını iki yana sallayarak kendine gelmeye çalıştı.
Hafif boğazını temizledi yüzüne yarım bir tebessüm kondurdu normal bir tonlama da konuşmaya başladı.
"Tamam kusura bakma sanırım ben bugun çok yoruldum yarın götürürüm seni hastaneye." Konuşmasını bitirdiği gibi başını yastığa koydu.
Beklediği şey bu değildi sabah olanlardan sonra Destandan gelecek güzel bir haber beklemişti ama bu durumu üzmüştü adamı.
Neden bu kadar çok baba olmak istediğini de bilmiyordu ama artık normal bir hayatı olsun istiyordu belkide her şeyden yorulduğu içindir..
Destan kocasına anlam vermemişti durduk yere böyle bir tepki beklemiyordu çünkü sabah ki o ilgili adamdan eser kalmamıştı. Bıkkınca nefes verdi gözlerini devirerek yerinden kalktı ışıkları kapatıp yerin aldı başını usulca yastığa koydu içindeki heyacanı bastırarak yarının olması için gözlerini kapattı.
-
Sabah kimseye tek kelime etmeden ikisi hazırlanıp çıkmıştı. Avaz karısının tavırlarına anlam veremesede sabırlı davranıyordu. Daha kimse kalkmadan neden hastaneye gitmek istediğini anlamamıştı. Araba hastanenin önünde durduğunda önce Destan daha sonra kendisi indi.
"Dünden beri çok tuhaf davranıyorsun bu benim canımı sıkıyor!" Hafif yükselen sesle Destan kocasına döndü.
"Bağırır tonda konuşma lütfen dikkat çekmeyelim." Sertçe kocasını uyardıktan sonra hastaneye girdiler ikisi işlemleri yapıp numaralarını alarak sandalyelerden birini oturup beklemeye başladılar.
Avaz geldikleri bölüme bakıp usulca karısına döndü. "Biz niye buraya geldik ki yav?"
"Doktorun yanına girene kadar lütfen bir şey sorma canım." Avaz son kelimeyle yüzünü ekşiterek usulca başını çevirip önüne döndü.
İkili sessizce oturmaya devam ederken ordan geçen tanıdıklar genç adama baş selamı verip yoluna devam ediyordu Destan artık selam verenleri saymaktan yorulmuştu. Herkes selam vermek zorunda mıydı? Avazda hiç modunu bozmuyordu.
Gerçi dünya ona güzeldi ağaydı zengindi her şeye sahip bir adamdı daha ne istenilirdi ki?
Evet her şeyi vardı o yüzden tek bir istediği kalmıştı oda tam olur ise artık hiçbir şey istemeyecekti.
