"Sen benim Kürtçe öğretmenim ol."
Genç adam tek kaşını kaldırdı.
"Karşılığında sen bana ne vereceksin?"diyen adam ile genç kadın her iki elini kocasının göğsüne koydu.
Dudakları hafif yukarı kıvrıldı.
"Ne istersen onu."
Avaz çapkın bir gülüş ile...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bazen bir şeyleri istesekte yapamayız. Hebunda olmasını istediği şeyleri ertelemişti. Abisi daha evlenmemişken ondan önce baba olmak istememişti. Sırf bu yüzden karısa çocuk istemiyorum kendimi hazır hissetmiyorum demişti.
"Nerden çıktı bu?" Tek kaşını merakla kaldırıp karısına baktı. Bu konuyu açmamak üzere kapattıklarını sanıyordu.
Leyla dolan gözlerini yukarı kaldırdı ağlamak gibi bir aptallık yapmak istemiyordu aciz ve acınası görünmekte istemiyordu.
"Kına da ne oldu biliyor musun?" titreyen sesine rağmen ağlamamak için direndi. "İki yıl olacak bu kadın hala çocuk sahibi olmadı dediler kendisi de sorun var dediler."
Ard ardına yutkundu boğulanan gözlerini kocasının gözlerine dikti. "Cevap veremedim kısır değilim kocam çocuk istemiyor diyemedim." Sonlara doğru fark etmeden sesini yükseltti. Duydukları zorun gitmişti tahammül edemiyordu öyle şeylere.
"Sakin ol Leyla." Diyerek oturduğu yerden kalktı genç adam karısına doğru ilerledi. Leyla tutmaya çalıştığı göz yaşlarını bıraktı.
Yaşlar ard arda aktı burnunu içli içli çekti kadın. çok uzun zaman önce yapması gerekiyordu bu konuşmayı ama hep sabretmişti.
"Benimle severek evlendin ama sevdiğin kadından çocuk istemiyorsun niye ya niye." Sesi dört duvar arasında yankılandı Hebun sakinleştirmek istercesine karısının yüzünü avuçlarına aldı.
"Leylam ağlama yüzüme bak." Yüzünü kaldırıp göz göze geldi yatıştırır bir tonda konuşmaya başladı. "Abimden önce baba olmak istemedim seninle bir ilgilisi yok."
Leyla başını yavaş yavaş salladı kocasının avuçları arasında. "Beni düşünmedin ama bana laf söz geleceğini düşünmedin ben bunları duymaktan yoruldum sorun erkekte demiyorlar ilk kadın diyorlar." Sitem eden sesiyle adamın yüzünde hüzünlü bir ifade belirdi.
Haklıydı karısı abisini düşünürken Leylaya gelecek lafları hesaba katmadı düşüncesizce davrandı.
"Özür dilerim Leyla çok üzgünüm." derken Leyla yüzünü avuçlarından çekti yanaklarını silerek başını tekrar salladı.
"Senin üzgün olman bana gelen lafların önünü kapatmıyor Hebun bende üzgünüm ama değişmiyor hiçbir şey." Diyerek kocasından uzaklaşarak sırtını döndü Hebun üzgün bir ifadeyle karısına baktı daha sonra kendini odanın dışına attı.
Üzerine gidip konuyu uzatmayacaktı bu sefer Leyla haklıydı. Bu sefer susması gereken Hebundu Leyla değil.
İkinci katın terasında durup başını gökyüzüne çevirdi parlayan yıldızlara baktı derin bir soluk aldı içine. Leyla'sını üzmek isteyeceği son şeydi lakin onu üzmekle kalmamış kırmıştı da.
"Galiba bu sefer hatalı olan sensin ha?" Kulaklarına dolan abisinin pürüzsüz sesiyle başını çevirmeden uzaklara dikti bakışlarını.
Nerden biliyorsun diye sormasına gerek yoktu Destan söylemiştir diyerek konuşmaya başladı.
