Hiding the CEO's twins (COMPLETED✅)

Chapter 10

  "Bakit nangingialam ka?Ang kill joy mo naman masyado eh."pagmamaktol ko dito pero nanlilisik parin ang mata nito sakin.Ano bang trip ito!?
  Gusto ko lang naman kumain ng pakwan eh.
  Mas nagulat ako ng bigla niya itong tinapon malapit sa pintuan.
  Shezzzzz!
  Luhhh,galit na galit gustong manakit.

  "For all the things that i've done to you ito lang ang gagawin mo!?Sunny naman isipin mo yung anak mo.Hindi malulutas ng pagpapakamay mo ang lahat ng problema mo kaya—-"
  Puchaa ang layo ng narating ni khuya.Kakain lang ako eh.

  "Teka nga!Ang OA mo naman masyado.Kakain lang naman ako ng pakwan eh.Nabitin sa eri ang kamay ko at tinapon mo ang kutsilyong panghihiwa ko sana."Nagpipigil kung inis na saad dito.Dahil sa sinabi ko ay unti unti siyang kumalma.

  "A-akala ko naman ay magpapakamatay ka.Lagi mo nalng akong pinag aalala eh."saad nito habang hinihimas ang bandang batok.Pansin ko lang ay napapa himas ito ng batok everytime na mapapahiya siya.
  Mga gesture nitong pang parang tanga,di tulad ng boss ko na ang manly—-

  I mean na sobrang pangit na nakakasukang tinggnan.

  "Pero usto ko talaga ng pakwan."nakanguso kung saad dito na nagpapa awa.
  Walang salita nitong pinulot ang kutsilyong tinapon niya.

  "Ako nlang ang maghihiwa nito.Humiga ka nalng diyan seniora."napangiti nalng ako dito,loko loko pero gentleman amp.
  Yung tingin mo kay Dark sa unang tingin ay parang happy Go lucky saka playboy.
  Pero ang totoo ay maloko ito at sobrang bait kahit kakakilala ko palang sakanya.
  Medyo maharot pero di ako tinatablahan sa charm nitong pang cheap.

  "Ito na kamalahalan,oo nga pala ano ng desisyon mo?"umupo ito sa paanan ng hinihigaan ko.Inayos niya rin ang Bowl na pinaglalagyan ng pakwan bago binigay sakin.
Kaagad ko naman itong tinanggap.
  Kumuha muna ako ng pakwan saka kinain.

  "Sa totoo lang hindi ko pa alam eh."hindi ako makatingin sakanya dahil sa mapanuri nitong mga mata.
  Matang lawin pa naman to.Masyadong pakialamero ang mga mata nito na nagmana sakanya.

  "Just come with me.My Lola is there too,hindi ka mabobored.And Lola really love babies.Hindi ka mahihirapan sa pag aalaga ng anak mo dun."seryusong saad nito sakin habang nakikikain ng pakwan.Babarahin ko sana siya pero masyado itong seryuso.
  Hindi ko alam kung bakit niya to ginagawa sakin.Masyado siyang nag aalala.

  "Anong kapalit?I didn't mean to offend you pero sobrang bait mo kasi.Baka meron kang agenda or ano man diyan."honest ko namang saad dito pero natawa lang siya.
  Saltik ang peg nito.
  "Concern lang naman ako sato at sa baby mo.But seriously,nakikita ko ang nakababata kong kapatid sayo.Gusto ko pa sana siyang alagaan pero maaga siyang kinuha eh.Habang tinitingnan kita ay parang ikaw siya,Naaalala ko yung ngiti mo sakanya."saad nito habang naka ngiti.Pero alam kung hindi ito abot hanggang sa mga mata niya.His lonely....
  I feel him.Hindi siya nag iisa.Ako nga na wala ni isang kakilala sa mga kamag anak ko.Kahit mga magulang ko ay hindi ko kilala.

  "Okay."maikli kong saad dito kaya nagtataka naman niya akong tiningnan.

  "What do you mean by that?"

  "Okay na,sasama na ako sayo."simple kung saad dito kaya napangiti siya ng malawak.
  Sana hindi ako magsisi sa sarili kung desisyon.

  "Pero pwede bang magpa alam muna ako sa kaibigan ko?"
  Pagtatanong ko dito habang nilalapang parin ang pakwan.

  "Ofcourse,Ireready ko yung plane ticket natin.Baka bukas ay makaka alis na tayo.Meron ka pang oras para makapag paalam at makasama mga kaibigan mo."napangiti naman ako sa sinabi nito.
  "Thankyou sa lahat huh,babawi nalng ako sayo sa susunod."sincere kung saad dito pero nginitian niya lang ako..
  Sana maging maayos kami ng anak ko.
  Ito lang naman ang hinihiling ko.
  Ang maging ligtas at masaya kami ng magiging anak ko.

—

MALUNGKOT kung pinagmasdan si Mariako sa gilid ko habang humihikbi.Mag iisang oras na siyang umiiyak pero hindi parin tumitigil.

Kinuha ko sa bag ang baon kung mineral water.
"Inomin mo muna to Oh,"pag aalok ko dito.Walang imik niyang kinuha ito saakin.
"K-kailan ka aalis?"medyong paos nitong saad.Malamang ay sa kakaiyak niya.Alam kung maarte siya pero sobrang lambot naman pag dating sa mga ganitong bagay.

"Bukas na eh.Medyo Napa aga lang kaya hindi agad ako nakapagpaalam sayo."hindi makatingin kung saad dito.Pero nakita ko sa gilid ng mata ko kung pano umawang ang mga labi nito sa sinabi ko.
"Anong medyo!?Biglaan yun t*anga!Your so mean talaga.Sana sinabi mo sakin before making your own decision."Madrama nitong saad.Sa sinabi nito ay hindi ko mapigilang mapangiti.
Ang conyo talaga as always.

"Don't you dare to smile me like that,im mad parin at you."sita nito ng makita akong ngumingiti.Pasimple naman itong umiiwas ng tingin sakin.
Hayyysss!
Kung pwede ko lang sabihin sakanya ang lahat ay ginawa ko na.
Pero pinsan siya ni boss,kahit naman kaibigan niya ako ay mas papanigan niya ang sariling dugo.

"Gusto lang naman kitang makausap para personal na makapag paalam sayo.I need more time para sa sarili ko.Hahanapin ko muna ang sarili ko bago bumalik at harapin ang reality.
Kaya sana ay maintindihan mo ang pinagmumulan ko.Were not bestfriend,pero your always here in my heart.Sa pagbabalik ko ay ikaw ang una kung hahanapin.
Walang limutan huh,"
Naiiyak kung saad dito.I will Miss this conyo girl.Umiyak narin ito at mahigpit akong niyakap.
Napasinghot ako ng maramdaman ko ang pagtulo ng sipon ko.
Sheezzzz!
Kala ko luha muna bago sipon.
Langya mas nauna pang tumulo ang sipon ko kesa sa luha.
Si Saning uhugin.

Hindi ko alam kung iiyak ba ako o tatawanan ang sarili ko.
Pero mas nanaig parin ang kalungkutan ko.Hindi ko namalayang umiiyak na ako ng malakas.
Hindi ko pinansin ang mga matang naka tutok saamin.Naagaw ata ng ibang Customer ang kadramahan namin.Mas lalo pa akong naiyak nang marinig ang palahaw ng kaibigan.

(A/N:Sobrang ikli nito pero sa next chapter medyo mataas yun.May idadagdag akong scene sa next chap.)