My Maniac Bestfriend

Chapter Forty

Abala ako sa pag-aaral ng makita kong tumatawag si Renz.
Napairap agad ako sa hangin bakit sagotin ang tawag.

"What now?" pagkatapos niyang di magparamdam ng isang linggo, tatawag siya ngayon?

"I'm sorry, Klaisse. I was just too tired that time and stress." bungad niya sa akin.

"Hmm. Akala ko break na tayo?" mataray pa rin na sagot ko.

"NO!" mariing tutol niya.

"Pinagpalamig ko lang ulo natin. I'm sorry." malumanay na pahayag niya.

"Lalong uminit ang ulo 'ko. Mas okay pang magbreak tayo." i said firmly. I'm not scared losing him.

Kung attitude siya, mas attitude ako.

"NO Please Klaisse. It's normal for a couple to fight over silly things. We can talk about it." hindi ako umimik.

"Hey. Let's fix this." mahihimagan ng pagmamakaawa ang boses niya pero di pa rin ako umimik.

"Bakit ba parang gusto mo ng makipag-break sa akin? Ngayon lang naman ako nagkamali. Please, i'm sorry. I love you, Klaisse." napabuntong hininga ako.

Parang ang sama sama ko naman sa kanya kung makapagsalita.

"Sige. Okay na." walang ganang sagot 'ko.

"Okay na? Are we-- okay now? You're not mad at me anymore?"

"Stop asking. Baka magbago pa isip ko." pagtataray ko pa rin.

"Okay. Ahm.. Are you still not going to celebrate Christmas with us?"

"Uuwi ako sabi ko kay Mommy." tipid pa rin na pahayag ko.

"Yey! That's nice. Susunduin kita sa Airport, mi amor." lambing niya na.

I felt cringe. I don't know why. Okay lang naman sakin dati kapag ganyan sya.

"I miss you, Klaisse. Did you miss me?" muling tanong nya nang hindi na ako magsalita.

"Hmm. A bit." busy naman din kasi ako, di ko rin naman inaabangan ang tawag nya dahil akala ko nga break na kami, hindi pa pala.

"Konti lang? I miss you a lot." ang cringe talaga.

"Sige na. Ibaba ko na ang tawag. May mga kailangan pa akong tapusin." paalam 'ko sa kanya.

"Okay." malungkot na sagot niya pero pinatay ko na ang tawag.

--

"Sweety!!" masiglang salubong sa akin ni Mommy pagdating ko ng airport. Nasa likod nya si Renz na may magandang ngiti.

Yung ngiti nya na labas dimple. Yung nagustohan ko sa kanya dati.

"Welcome back, Mi amor." bati niya.

"How's your flight?" agad na tanong ni Mommy.

"Okay naman po. Hindi lang ako masyadong nakatulog." sagot ko dito at inabot ang mga bag kay Renz. Kinuha niya naman ito.

Kumapit si Mommy sa braso ko habang nakasunod sa amin si Renz papuntang kotse niya.

Kotse niya pala ang ginamit papunta dito. Sinundo niya pa si Mommy para sabay sila.

Hinatid niya kami sa bahay at nagpaalam na rin na uuwi dahil ihahanda nya pa daw ang mga gamit niya papuntang Cebu bukas.

Dumiretso na rin ako sa kwarto dahil napagod ako.

Patulog na ako ng pumasok si Mommy at maupo sa kama 'ko.

"How are you?" agad na tanong niya sa akin habang nakangiti.