ｔｈｅ ｒａｉｎ || JJK [ ✔ ]

09

" යුන්හි මේ පැත්තෙන් එන්නකෝ"

ක්ලෙයා යුන්හිවත් එක්කරගෙන ඇතුලට යන්න පටන් ගත්තා.ඇතුලට ගිහින් නතර උනේ යුන්හිගෙ ඔම්මගෙ බොඩි එක දාලා තිබුන රූම් එක ලග.

" මමත් එන්නද යුන්හි ඇතුලට"

" එපා ක්ලෙයා.මට ඔම්මත් එක්ක තනියම කතා කරන්න ඕනෙ"

යුන්හි එතන හිටපු guard කෙනෙකුගෙනුත් අවසර අරගෙන ඇතුලට ගියා.

" ඔ..ඔම්මා..ඔ-ඔයා බොරුවට නේද මෙහෙම ඉන්නෙ.බලන්න නම් දිහා.ඔයාගෙ චූටි යුන්හි ආවා ඔයාව බලන්න..අනේ ඔම්මා මාව දාලා යන්න එපා..මට..මට හිටියෙ ඔයා විතරයි ඔම්මා..ඇස් අරින්නකෝ..අනේ මගෙ ඔම්මා.."

යුන්හි ඔම්මගෙ අත් දෙක අල්ලගෙන හිතේ තියන දුක එලියට ගන්න පටන් ගත්තා.යුන්හිගෙ හිතේ තියන දුක කොච්චර ඇඩුවොත් අඩු උනේ නම් නෑ.තමන්ගෙ ජීවිතේ හිටපු වටිනාම කෙනා එයාව දාලා ගිහින්..

විනාඩි කීපයක් ගත වෙනකොට ඇතුලට ආවෙ යුන්ජේ..

" යුන්හි..අපි දැන් යමු නේද..කෝ නැගිටින්න"

" යු-යුන්ජේ..ඔ-ම්මා බොරුවට නේද මෙහෙම ඉන්නෙ..මේ..මේ බලන්න ඔ-ඔම්මා ය-"

යුන්ජේ යුන්හිව තමන්ගෙ පපුවට තුරුලු කරගත්තෙ ඒ වේදනාව තේරුම් ගන්න පුලුවන් නිසා..මොකද යුන්හි හැමදාම විදින දුක් යුන්ජේ දැක්කා තමන්ගෙම ඇස් දෙකෙන්..

" යුන්හි..බබා..අපි යමු නේද..දැන් වෙලාව බලන්නකෝ..තුනත් පහු වෙලා.."

" මම..මට ඔම්මා ලග ඉන්න ඕනෙ"

" අපි ඔම්මාට ඉන්න ලස්සන තැනක් හදන්න ඕනෙ නේද..අපි හෙට එතන ලස්සනට හදමු.දැන් යමු"

යුන්හිගෙ ඇස් යන ගමනුත් බලන් හිටියෙ ඔම්මගෙ නිසල ශරීරය දිහා..

_________________________________________

After two days

යුන්හිගෙ ඔම්මගෙ අවසාන කටයුතුත් කරල අදට දවස් දෙකක්.යුන්හිගෙ කැමැත්ත නිසා ඔම්මගෙ ශරීරයෙ අලු දමාපු බාජනය ලස්සන කහ පාට මල් පිපෙන සුසානයක වැලලුවා.

ඒත්...යුන්හි ඒ දවසේ ඉදල හරියට කෑමක් බීමක් නෑ..ඔහේ බලාගෙන හිටියා..උන හැදෙන තරමට මුලු දවසම ඔම්මගෙ සොහොන ලග ඉදගෙන තෙමුනා..හැමදේම අතෑරලා වගේ ජීවත් වෙන්න ගත්තා ඔය දවස් දෙකට..යුන්හිගෙ තනියට ක්ලෙයා යුන්ජේ දෙන්නත් ඒ ගෙදරම නැවතුනා..ඒත් යුන්හි උදේ ගෙදරින් එලියට ගියාම ආපහු ගෙදර එන්නෙ හවස පහත් පහු වෙලා..ඔය දවස් දෙකට යුන්හි ගොඩක් වෙනස් කරන්න පුලුවන් උනා ඔම්මගෙ මරනෙට..