Mr. Professor Sweetest Addiction (UNDER REVISION)

Page #33

Hello sunny side upsizzzz, update for today po.

Binibining_Nhor

____________________________________

"HOW COULD YOU DO THAT TO ME CHANNY, MY BABY, MY LOVE?"

Natulos ako sa pagkakayakap nya dahil sa huling mga salitang binanggit nya at dun ko lang napagtanto na hindi si Lian ang kanyang tinutukoy kundi ako. Hindi si Lian ang kasama sa ikinukwento nya kundi ako. At ako rin ang dahilan ng nangyayare at dinadanas nya ngayon.

Dahan dahan akong bumitaw sa pagkakayakap namin dalawa saka hinawakan ang magkabilang pisngi nya at pinatingin sya sa'kin saka ko sya hinalikan sa noo magkabilang pisngi at pang huli sa labi nya. Pinakatitigan ko syang mabuti saka ako nagsalita.

"Oliver patawad, H-Hindi ko a-alam na ganito pala ang kalagayan, nangyayare at dinadanas mo. Kasalanan ko rin dahil h-hindi ko man lang pinakinggan noon ang sasabihin mo, ninyong lahat masyado akong naging bulag at i'yon ang hindi ko m-matanggap gumawa ako ng maling desisyon na lumikha ng lubhang sakit sa'yo."

Humagulgol na rin ako dahil hindi ko matanggap na mas pinairal ko ang pride ko kesa sa pakinggan sila, kung sana ay pinakinggan ko lang silang lahat noon ay hi di magiging ganito ang kalalabasan. Kung sana pinakinggan ko lang ang sinabi ni Lian noon ay hi di magiging ganito.

"That's it, Everytime you saying sorry my heart melts in a heartbeat, why you're so selfish my baby, why are you always making me crazy because of you, why i can't resist you, why is that I love you too much than my self, I love you to the point that I can give your happiness even if it's not me. I can set you free even if it's hurt me a lot."

Napatungo na lang ako dahil sa hiya. Buong akala ko ay ako lang ang nasasaktan. Buong akala ko ay ako lang ang ang totoong nag mahal saaming dalawa. Pero mali ako maling mali dahil sa aming dalawa mas sya ang nasaktan, naapektuhan at mas dinamdam ang lahat ng pangyayare at ang mas hindi ka tanggap tanggap ay habang kinakaharap nya i'yon ay wala ako sa tabi nya dinadamayam.

Hinawakan ko naman sya sa kamay at hinalikan ito ng paulit ulit.

"O-Oliver, please parusahan mo ako. I-Iparamdam mo sa akin yung sakit na dinanas mo noon hanggang ngayon. Pasensya na kung naging bingi at bulag ako sa katotohanan kung bakit hindi pa ako naniwala kay Lian nung ikinuwento nya ang totoong nangyari p-pasensya na."

Binawi nya ang isang kamay nya na akala ko ay hindi nya nagustuhan ang pag hawak ko sakanya pero hinawakan nya ang likod ng ulo ko at dahan dahan inilapit sakanya na dun ko naman naramdaman ang mainit nyang labi sa noo ko.

Maya-maya pa ay naramdaman ko na ramdam din siguro ni Oliver dahil pareho kaming napatigil at sabay na napalingon sa pinto at dun namin nakita ang munti naming prinsesa, ang batang nagkokonekta pa rin sa'min ni Oliver, ang batang minahal ko habang nasa malayo ang kanyang ama sa akin, OUR OLIVIA.

Nang makita nya kami ay agad syang tumakbo papalapit habang hawak pa rin ang stuff toy na bigay ni Oliver sakanya. Nang makita nya ang pula naming mga mukha ay napatigil sya at umupo sa harap namin, pinagmasdan nya kaming mabuti at saka ngumiti nang magtapat ang mata nila ni Oliver.

"Mistel Owivel, youw wuk wike mey pow, ale youw my.. papa?"
(Mister Oliver, you look like me po, are you my papa?...")

Pati ang anak ko ay napansin na rin ang resemblance nila ng kanyang ama na hindi ko na maikakaila pa sa lahat gusto ko na rin wakasan ang pagtatago ko sa anak naming dalawa. Pinaupo naman sya ni Oliver sa harap nya at hinagkan ang ang maliit na mukha ng anak ko.