Kahve Damlaları 2| Çağlar Söyüncü

1- Kahve Damlaları

Herkese merhaba.
Kahve Damlaları kaldığı yerden devam ediyor.
Eda ve Çağlar'a olan hasretimiz bitiyor.
Sizleri çok seviyorum.
İyi okumalar🤍🤍✨
~~~
13/07/21

"Sayın Eda Bulut, iyi günde kötü günde, hastalıkta ve sağlıkta Sayın Çağlar Söyüncü'yü eş olarak kabul ediyor musunuz?"

"Evet!"

"Sayın Çağlar Söyüncü, iyi günde kötü günde, hastalıkta ve sağlıkta Sayın Eda Bulut'u eş olarak kabul ediyor musunuz?"

"Hayır." dedi ve gitti.

İşte bu benim hayatımı değiştiren replik oldu. O günden sonra ben asla kendime gelemedim. Gitmediğim psikolog, okumadığım psikoloji kitabı kalmadı... neden diye sorarsanız, korktum... çok korktum... hâlâ korkuyorum.

O ne yapıyor, nerede yaşıyor, kimlerle takılıyor bilmiyorum ama ben bittim... artık yaşıyorum da sayılmaz.

Tek dayanağım oydu. Ona anlattığım onca şeye, yaşadığımız onca şeye rağmen beni tek bir kelimesiyle mahvetti. Terk etti. Gitti...

~Günümüz~(düğünden 4 ay sonra)

Okuldan mezun olmuştum. Artık doktordum. Yeni bir başlangıçtı bu. Tıpkı Ceren ve Cengiz'in bir hafta sonra yapacakları yeni başlangıç gibi.

Evleniyorlardı. Ama şöyle bir sorunumuz vardı ki düğünde hem Çağlar hem de ben olacaktım. O yüzden düğüne gitmek istemiyordum ama sonuçta en yakın arkadaşım evleniyordu ve bir adam yüzünden bu düğüne gitmekten vazgeçmeyecektim.

Tek sorun şuydu, Ceren benim nikah şahidi olmamı istiyordu. Ne kadar Çağlar Cengiz'in şahidi olmayacak dese de inanmıyordum. O ikisi hâlâ bizi bir araya getirmek için ellerinden geleni yapıyordu.

Yani kısacası Çağlar Cengiz'in, ben de Ceren'in nikah şahidi olacaktım.
~~~
Evimde boş boş otururken kapım çaldı. Kimseyi beklemiyordum. Sakince gidip delikten baktım. Tabii ki yine Burak'tı. Şu an neden geldiğini bilmiyordum ama bildiğim tek şey bunun akıllanmayacağıydı. İstemeyerek de olsa kapıyı açtım.

"Yine ne var Burak?"

"Nasılsın?" dedi hiç bana sormadan içeri girerken.

"Birincisi bana sormadan evime girme, ikincisi artık gelme, üçüncüsü git ve dördüncüsü sen gidince çok iyi olacağım."

"Birincisi, ikincisi, üçüncüsü... yine boş boş konuşuyorsun!"

"Beğenmiyorsan git."

Kapıyı kapattı ve elimi tuttu.

"Bak Eda, ben her zaman senin iyi olmanı istedim. Başka hiçbir isteğim olmadı. Ve şimdi de iyi olmanı istiyorum."

"Evet hep iyi olmamı istedin değil mi? Mesela beni o kadınla aldatırken de iyi olmamı istedin! Mesela bu bacakları yaparken de iyi olmamı istedin değil mi!" dedim sinirle kolumu çekerek.

Bacaklarıma baktı. Tekrar gözlerime baktı. "İsteyerek olmadı. Özür dilerim."

"Git. Git Burak git. Gelme bir daha." dedim ve kapıyı açtım.

"Eda... bak lütfen dinle." derken elini elime uzattı.

"Dinleyecek bir şeyim yok Burak. Şimdi ne kendini ne de beni yormadan git." dedim ellerimi kaldırarak.

"Eda ben o Çağlar şerefs-" havaya kaldırdığım elimle ona sertçe tokat attım.

"Düzgün konuş! Ve onun adını bir daha ağzına alma! Şimdi çık git evimden." dedim ve onu iterek dışarı çıkarıp kapıyı kapattım.