Kahve Damlaları 2| Çağlar Söyüncü

23- Her Şey Bitti

Bölüm şarkısı: Son Seslenişim - Yüzyüzeyken Konuşuruz🎵

3 hafta sonra
23 Mayıs

İngiltere'ye dönmüştük. Çağlar'ın ağrıları yavaş yavaş geçiyordu. Bugün onun doğum günüydü ve ona bir sürpriz hazırlamak istiyordum.

Gözlerimi açtığımda yanımda uyuyan Çağlar'a baktım. O kadar tatlıydı ki...

Uyandırmadan yanağına bir öpücük kondurdum ve yataktan kalkıp Ceren'e mesaj attım.

-çağlar bugün arkadaşlarıyla dışarı çıkacağını söylemişti, o çıkınca ben sana yazarım.

Ceren'den cevap gecikmedi

-tamam kuzum ben zaten hazırım.

Telefonu kapatıp Çağlar'a doğru döndüm. Onu izlerken bir anda gözlerini açtı.

"Beni mi izliyorsun?" dedi gülerek.

"Evet." dedim sessizce.

Yeni uyanmış olmasına rağmen o hareketi nasıl yaptı anlayamadım ama bir anda belimden kavrayıp beni altına aldı.

"Çağlar!" dedim şaşkınca.

"Eda." dedi sinsice gülerek.

Bir süre gözlerimize baktıktan sonra dudaklarıma doğru eğilip öpmeye başladı. Başta narin olan öpüşü ben karşılık verince hızlandı. İkimiz de nefessiz kalınca dudaklarımızı ayırdık ama aslında ikimiz de durmak istemiyorduk. Bir süre sonra dudakları boynuma kaydı ve elleriyle hızlıca tişörtümü çıkarmaya başladı...

~~~

Mutfakta domatesleri doğrarken arkadan sessizce Çağlar geldi. Arkamdan sarıldı. Yanağımdan öptü.

Elimdeki bıçağı bırakıp ona doğru döndüm. Üstüne tişört giymemişti. Ben onun kaslarına her seferinde olduğu gibi şimdi de büyülenmiş gibi bakarken o beni kendine çekip dudağımdan narince öptü.

Bir süre sonra kendimi çekip domatesleri doğramaya devam ettim. Kahvaltıyı yaptıktan sonra Çağlar suratı asık bir şekilde evden çıktı. Doğum gününü kutlayıp kucağına atlayıp uzun uzun sarılmak istiyordum. Ve yapamadığım için üzgündüm.

Hemen telefonumu alıp Ceren'i aradım.

-Çağlar çıktı şimdi. Gelebilirsin.

-Hemen oradayım.

Aradan beş dakika geçtikten sonra geldi. Birlikte salonu topladık ve parti için bir şeyler almaya çıktık.

Alışveriş merkezinde gezinirken ben yavaştan sıkılmaya başlamıştım ama Ceren'i bıraksan on saat daha gezerdi.

"Yetmez mi? Bence aldık yeteri kadar eşya." dedim.

"Sıkıldın mı?" dedi.

"Fazlasıyla."

"Tamam o zaman gidelim."

~~~

Eve gelmiştik. Ceren bir tarafı hazırlıyor ben diğer tarafı hazırlıyordum. Hiç olmadığım kadar heyecanlıydım. En sevdiğim kısım olan 'İyi ki doğdun Çağlar' yazısını astıktan sonra saate baktım, henüz 15.00'di.

Ceren'le yemek yaptık. Daha doğrusu o yaptı. Ben sadece çatal, bıçak falan yerleştirdim. Etrafı iyice ayarladıktan sonra üstümü giymeye odama çıktım. Tabii ki Ceren de geldi. Ben rahat şeyler giymek istiyordum ama Ceren...

Kıyafet için olan onca kavgalarımızda galip gelen sürekli Ceren olduğu gibi bunda da Ceren kazanmıştı. İstemeye istemeye bu elbiseyi giymek zorunda kalmıştım.