LİMON ÇİÇEĞİ'M (ASKIDA)

Galiba Deliriyorum!

Sınava az bir zaman kaldığından okula gitmiyorduk. Yani Melisayı göremiyordum. Onun okulda olduğunu biliyordum çünkü 9.sınıfların dersi devam ediyordu. Ama benim çalışmam gerekiyordu bu düşünceye uymadım çantamı kaptığım gibi okula gittim. Kapının önünde kalakaldım. Biraz daha bekledim birden Melisa bağırdı - Allah kahretsin ben Burak ' ı çok özledim.! Dedi ve ben bir kıza , sevdiğim kıza nasıl böylesine iğrenç böylesine korkunç bir şey yapabildim. Nasıl olurda gözlerinin içine baka baka kimseyi istemiyorum diyebildim. Bugünlerde gerçekten kendimi tanıyamıyordum. Arkadaşı Melisayı her ne kadar sakinleştirmeye çalıştıysada nafile tam 18 gündür göremiyorduk birbirimizi. Böyle bu halde görmektense keşke hiç görmeseydim. Seviyordum bu kızı be önemsiyordum! Melisa' nın yanına gittim. Bana bakakaldı , göz yaşlarını öperek yakaladım. Her biri içimi yakıp kavurdu. Alnımı alnına yaslayıp sertçe içimi çektim. Bütün öfkem , pişmanlığım , hayal kırıklığım o iç çekişle uçup gitti. Onun yanındayken her bir hücrem rahata ermiş gibiydi bütün adelelerim gevşemişti. Güneş arkasında kalmış başının üstünde bir hale oluşurmuştu bu da onu bu dünyadan olmayan bir şeymiş gbi gösteriyordu. Fakat hala ağlıyordu baş parmağımla elimden geldiğince yavaş bir şekilde yanağının üstündeki damlayı kovaladım. Ardından bir damla dha kurtuluverdi kehribar rengi gözlerinden. Şuracıkta yitip gitmeme saniyeler kalmştı. Ama dayandım Melisa için dayanmak zorundaydım çünküşu an o kollarımdaydı ve onu sarıp sarmalamaya mecburdum. Öyle de yaptım sanki hiç bırakmayıp içime sokmak istermiş gibi sıkıca biraz da KORKAKÇA. Ondan ayrılmaktan korkuyordum. Sonra başını kaldırdı - Seni seviyorum Burak
İşte tam fırsatını bulmuşken bende söylemeliydim. - Bende seni Melisa. Seni beni sevdiğinden daha çok seviyorum.
Gülümsedi
Gülümsemesi gözlerine ulaştığı an nefesim kesildi.
Durdum.