LİMON ÇİÇEĞİ'M (ASKIDA)

KIRIKLAR

Bölüm şarkısı
Tuncay KES- HOŞGELDİN
Veyselin odadan çıkışından sonra şarkıyı açın. Ben öyle yaptım ağlaya ağlaya yazdım... iyi okumalar
VEYSEL'den

"Tabi Deniz Bey ne zaman gitmem gerekiyor Danimarka'ya?"
"Şimdi Veyselcim sen geleli daha bir hafta oldu farkındayım ama Danimarkada ki inşaat şirketinde çalışana daha fazla ihtiyaç varmış o yüzden yarın için biletin hazır. Sen bugün izinlisin eve git dinlen eşyalarını falan toparla. Al bu da biletin." dedi biletleri bana doğru uzatarak.
"Tamam Deniz Bey teşekkürler. İşinizde başarılar size."
"Sağol Veyselcim yolun açık olsun.
Yavaşça başımı aşağı yukarı sallayarak odadan çıktım.
Bu adam çok iyiydi bana ev kiralamış ve beni en sevdiği çalışanı olarak belirlemişti şimdiden. Arabanın kapısını kapattıktan sonra sigaramı yaktım ve büyük bi yudum aldım.
Kedicik'e verdiğim bütün sözleri unutup sigaraya başladım.
Yine.
Sigara onu düşünmememi sağlıyordu. Uzun süreli olmasa da belli bir süre aklıma gelmiyordu.
Bazense sigara içtiğim zaman bile aklımda oluyordu şimdi olduğu gibi.
Kalkıp kahve yaptım kendime.
Melisa kahve sevmiyor diye içmezdim hiçbir zaman. Ama artık kafein komasına gitmeyi bile göze aldım.
Buraya gelince onu unutmayı umuyordum.
Hayatım ne zaman umduğum gibi gidecek merak ediyordum.
Sigarayı söndürdüm. Kollarımı iki yana açarak koltuğa yasladım ve başımı geriye attım. Gözlerimi kapatarak Melisa'yı gözümün önüne getirmeye çalıştım.
Heyecanlandığında gözlerini kocaman açmasını , sevinince boynuma atlamasını , onu öptüğüm de dudaklarının verdiği hissi...
Sapsarı saçlarının vanilya ve şeftali karışımı kokusu hâlâ burnumda tüterken onu unutmayı umut etmek ne büyük apttalık.
Derin bir iç çekip gözlerimi açtım ve tavana baktım dolu dolu gözlerle.
Sol yanağımdan kurtulan yaşla birlikte çözülüverdim aniden.
"Melisa Melisa Melisa of Melisa" dedim hıçkırıklarımın arasından.
"Seni seviyorum offf canım acıyor nasıl göremedin bu halimi. Gidişim hiçbir şey ifade etmedimi sana. Hiç miydim senin gözünde. Burak'dan daha mı az değerliydim."
Sinirli bir şeklide göz yaşlarımı akıtırken. Koltuğun önündeki masanın üstünde olanları bir hışımla yere fırlattım.
"Allah kahretsin!!! Allah kahretsin..." bağırışlarım azalırken yavaşça ve bitik bir şekilde koltuğun önüne çöktüm. Avuçlarımı gözlerime bastırarak ağlamaya devam ettim.

YAZAR'DAN
Genç adam usulca gözlerini silerek bir süre boş bakışlarla etrafta gözünü gezdirdi.
Derin bir şekilde iç çekti. İç çekişlerini saymakta zorlanıyormuş gibi görünüyordu. Oturduğu yerden kalkarak birazda kararlı bakışlarla masadan fırlattığı eşyaları toplayıp tekrardan masaya koydu.
Kahve.
Heryer kahve olmuştu ama önemsemiyordu genç adam hissizleşmiş gibiydi.
Kırık fincan parçalarını gelişi güzel topluyordu.
Elinin kesildiğini fark edemeyecek kadar dalmıştı ve birden kendi kendine bir şeyler mırıldandı.
"Artık Melisa'yı unutacağım. Unurmak zorundayım."
Genç adam bu sözünün ardından hayatının eskisi gibi olmayacağını anlayabildi.
En sonunda vazgeçebildi.

Ühü ühüüü yazar bunları yazarken ağladı