GÜMÂN (FİNAL)

Vişne

Selamun aleyküm 🍂🍂

Keyifli okumalar...🍭🍭

-Tabi. Benim de biraz işlerim vardı.

Doktorun odadan çıkması ile İpek abla gözümün içine bakmıştı.

-Ne demek bu Ebru? Neden bana söylemedin?

-Abla...

-Bak sen benim kardeşimsin. Kendini düşünmüyorsan bile gururunu bir kenara atıp çocukların için elinden geleni yapacaksın. Para mı konu? Bebeklerin için Selim 'den bile isteyeceksin. Ne demek istediğimi onları kucağına alınca net bir şekilde anlayacaksın. Şimdi bugünden itibaren hastane masraflarını ben karşılayacağım. Geçen gün bahsettiğin paran ile de yaşatacağın evi istediğin gibi düzelt. Ben de sana çeviri yapacağın işler  ayarlayacağım.

-Olmaz, kabul edemem.

-Bana bak kızım. Hamile olmazsan evire çevire döveceğim seni. Şimdi dediklerimi ikiletme. Ha içim rahat etmez dersen doğumdan ödersin ama şimdi birşey söylersen herkese herşeyi anlatırım.

-Ab. Abla.

-Karar senin?

Dedikleri doğruydu. Bebeklerim için kabul etmeliydim.

Ahh Selim bir itiraf da bulunayım. Eğer İpek abladan böyle bir teklif gelmeseydi ya istemeye istemeye senden isteyecektim ya da doğumdan sonra hastaneden çıkamazsam bütün hesabı sana kitleyecektim. Gerçi hastaneden çıkamazsam sana zahmet o borcu İpek ablaya ödersin. Yani inşaallah.

-Kabul ama sonradan ödeyeceğim.

-Tamam.... Hadi doktoru çağıralım. Şu süreci bir de bana anlatsın.

Biraz sonra doktor gelmiş bana anlattıklarını İpek ablaya da anlatmıştı. Odadan çıkmadan önce doktoru uyarmıştım. Selim ya da başka birisi gelip birşeyler öğrenmek isterse söylememesi  konusunda. Çünkü geçen gün Selim benden önce doktora ne zaman gideceğimi söylemişti. Benimle gelmediğine göre ya biri gelip soruyordu ya da kendisi....

Odadan çıktığımızda İpek abla sinirliydi.

-Ebru bana nasıl basit birşeymiş gibi anlatırsın? Durum bu kadar ciddiyken.... Kan bağışı için Akif ile konuşacağım birilerini ayarlasın.

-Abla hani kimseye söylemeyecektin?

-Söylemeyeceğim zaten. Bana bırak gerisini.

-Tamam.

-Hadi birşeyler yemeye gidelim.

Beraber sahildeki cafelerden birine geçmiştik. Siparişlerimizi vermiştik.

-Ya keşke cinsiyetlerini öğrenseydik.

-Bir dahakine artık.

-Benimkilerin ikisi de üç aylıkken cinsiyetlerini göstermişlerdi.

-Erkenden gösteriyorlar mı hemen?

-Yani değişiyor. Kimisi altı aylıkken bile sırtını dönüp göstermiyor.

Gelen yemeklerimizi yemeye başlamıştık. Ara ara sohbet ediyorduk.

-Ebru... Geçen günden sonra düşündüm mu? Karar verebildin mı?