My Maniac Bestfriend

Chapter Forty Eight

Nakahanda na kaming lahat para sa flight namin pabalik ng Manila.
Sumakay na kami sa van at naupo sa kanya kanya naming pwesto.

Nasa tabi ko pa rin si Renz. Wala akong gana magsalita kaya napikit na lang ako buong biyahe hanggang makarating kami sa airport.

Tahimik lang akong pinagmamasdan ang tao sa paligid 'ko. Most specially Jez and Neri.

They're softly talking. Tinulongan pa ni Jez si Neri sa gamit nito samantalang ako nahihirapan din sa paghila ng maleta 'ko.

Actually nag offer naman ng help si Renz pero i insist na kaya 'ko. Katulad ng sabi ko sa kanya, i don't need anyone. Not even Jez.

Kung si Neri edi, si Neri.

Napabuntong hininga ako at naglakad na papasok ng eroplano dahil oras na ng flight namin.

Si Renz pa rin ang katabi 'ko pero di ko siya pinapansin. Pumikit lang ulit ako at natulog hanggang mag-take off ang eroplano.

Bago bumaba nakita ko pa si Jez na inaabot ang gamit ni Neri sa compartment.
Balewala na lang akong lumabas.

"My, let's go." aya ko kay Mommy ng makalabas na kami.

"Wait. Hintayin ko lang sila Jez para makapag-paalam." sagot niya.

"Mag-taxi na lang ako." walang ganang sagot ko dito.

"Ha? Bakit? Sabay na tayo." mabilis na kontra niya.

"Then let's go. I have to packed my things pa. Tomorrow is our flight to Barcelona." dun kasi kami mag-new year ni mommy.

"Hays. Sige na nga." pagpayag ni Mommy.

Nagmadali kaming mag-paalam kila Tita Siena bago pa kami maabutan nila Jez.

Sumama naman si Renz sa amin hanggang bahay para ihatid kami.

                                                                  

Nakaupo kami sa sofa na dalawa sa sala pero may pagitan.

"Klaisse.. Is this really the end? Hindi na ba natin maayos pa?"

Ano ba aayusin namin? Pakiramdam ko kasi wala namang nabuo kaya walang nasira.

I guess, the real problem is me.

"Renz.. Masyadong magulo isip ko ngayon."

I thought i was over her but when i saw her again? Nagulp na naman lahat. Nawala na naman ako sa tamang pag-iisip.

But why everytime i felt like i loss my mind that's the time i felt happy?

And when i'm using it, i'm depress.

"Okay. Maybe you really need time to think. I can give you space and time for that." hindi ako sumagot sa kanya.

Nakakapagod makipag-diskusyon may sarili naman siyang desisyon.

"I-I'll go now?" nag-aalangang tanong niya maya maya pa.

"Yes." tipid na sagot ko.

Hindi ko na siya hinatid pa. Tumayo na ako at dumiretso sa kwarto ko na parang wala sa sarili.

Nahiga lang ako sa kama 'ko. Nakatulala sa kisame habang iniisip lahat ng katangahang ginawa ko sa Cebu.

"ooh.. Please, Klaisse.. Stop thinking."

Wala ng ibang tumatakbo sa isip ko kundi yung muka ni Jez. Yung mga titig at haplos niya.

Pati na rin ang gabing pinagsalohan naming dalawa.