Amber Potter: 1

Sağ Kalan İkizler

İyi okumalar...

—·—·—·—·—·—·—·—

O gece, Godric's Hallow'da sıradan bir geceydi. Her zamanki gibi cır cır böceklerinin sesleri duyuluyor, insanlar birbirlerine iyi geceler diliyorlardı. O geceyi diğerlerinden ayıran tek fark, cadılar bayramı olmasıydı.

Potter çifti ise, henüz bir yaşına basmış olan oğulları Harry ve kızları Amber ile oynamakla meşguldüler, her şeyden habersiz.

Lily Potter'ın kızıl saçları vardı, gözleri bir zümrüt kadar yeşildi. James Potter'ın ise asla hizaya gelmeyen kuzgun karası saçları, ela gözleri ve yusyuvarlak bir gözlüğü vardı.

Birbirlerine çok yakışan bu güzel çiftin, temmuz ayının sonunda doğan ikizleri vardı. İkizlerden Harry, annesinin gözlerini ve babasının saçlarını almıştı. Biraz yaramazdı, ancak ikizi Amber kadar değil. Amber, babasının kız versiyonuydu. Hem görünüş, hem de davranış olarak. Lily, Amber'ın vaftiz babasına daha çok benzediğini söylerdi, ama James kabul etmezdi.

Ancak o gece, ikizler oldukça sakindi. Potter çifti, Amber ve Harry'nin önceki gün çıkardığı mutfak faciasından sonra onların bu kadar sakin olmasına şaşırıyorlardı. Fakat durumlarından oldukça memnundular.

Çocuklar uyuduktan sonra James "Kılkuyruk'tan haber var mı, Çiçeğim?" diye sordu meraklı bir fısıltıyla.

Lily ise hatırlamak için kaşlarını çattı, sonra ise "Hayır, iki haftadır sesi soluğu çıkmıyor." dedi. "Umarım başına bir şey gelmemiştir." diye ekledi endişeyle.

James ise onu rahatlatmak istercesine "Merak etme, öyle bir şey olmamıştır. Olsa bile başının çaresine bakar o." dedi ve arkasına yaslandı. Ancak o sırada bahçeden bir kapı gıcırtısı duyuldu.

Hemen pencereye koştu genç adam. Eşinin gözlerinin korkuyla büyüdüğünü gören genç kadın ise daha ağzını açamamışken, kocasından duyacağı son sözleri işitti.

"Lily, çocukları al ve git! Bu o! Git! Koş! Ben onu oyalarım!"

James merdivenlere doğru inerken Lily, gözleri dolu bir şekilde hızlıca çocukları aldı ve çıkış kapısına doğru ilerledi. Ama yeşil bir ışık, ona geç kaldığını söyledi. Gözünden bir yaş düşerken, kocasının ölü bedenin yere düşme sesini işitti.

James Potter ölmüştü.

Bebekleri yerlerine tekrar götürdü ve beşiklerine yerleştirdi.

İkizler patırtılardan dolayı uyanmışlardı. Voldemort'un odanın kapısında belirişine de şahit oldular. Anneleri ayağa kalktı ve tıpkı eşi gibi dimdik durarak ölümün gözlerine baktı.

"İkizler demek, ha?" diye tısladı Tom Riddle, şaşkın ve öfke karışımı bir yüz ifadesiyle. Sıkı sıkıya kavradığı asasını Lily'e doğrulttu.

Genç kadın ise son nefesini çocuklarını korumak için vermişti.

Voldemort, yerdeki cesedi umursamadan ikizlerin yanına yaklaştı.

"Önce hangisinden başlamalı?" Asasını Harry'e doğrulttu ve bir an bile tereddüt etmeden bağırdı.

"Avada Kedavra!"

Lanet Harry'den sekti ve Voldemort'a geldi. Ancak bu lanet, Harry'nin alnının ortasından biraz daha sağa kayık bir yerlerde, şimşek biçiminde, ömrü boyunca taşıyacağı bir yaraya sebep olmuştu.

Bir süre sonra, kapıda bir adam belirdi. Gözleri yaşlıydı ve kesik kesik nefes alıyordu.

"Önce Çatalak, şimdi de sen, Lily... Sevdiklerimi neden teker teker kaybediyorum?" dedi adam, ağlarken. Ama o sırada ikizleri fark etti.

"Merlin! Amber, Harry- yaşıyorsunuz!" Ağlayan ikizlerin yanına gitti. Harry'nin alnındaki yarayı fark edince dehşete düştü. İkisini de kucağa aldı ve ağlamaklı bir sesle güven verircesine "Şşt, ben buradayım... Hiçbir şey olmadı... Pati burada..." Amber'ın ilk kelimesiydi Pati.

Ancak sonradan Hagrid geldi. Vaftiz babaları ikizleri önce ona vermek istemedi. Fakat zorunda kalınca Hagrid'e motosikletini ödünç verdi. Amber ve Harry'e son bir kez baktı ve arkadaşlarının intikamını almak için yıkık dökük evden çıktı.

Hagrid'in kullandığı Genç Sirius Black'in motosikletiyle Bristol üzerinde uçarken uykuya daldı ikisi de

Voldemort yok olmuştu, büyücü dünyası için olan tehdit ortadan kalkmıştı, şimdilik.

—·—·—·—·—·—·—·—

1. Bölümün Sonu

Kitabın ilk bölümü hayırlı uğurlu olsun efenim.

Yanlışlarım varsa affedin, ilk defa bir kurgu yazıyorum. Umarım bölüm hoşunıza gitmiştir. En yakın zamanda da ikinci bölümü atacağım. O zamana kadar görüşmek üzere!