Geri Sayım

-6-

Oy ve yorum yapmayı unutmayın, öpüldünüüzz<33

•

Mevsimlerden yazdı. Kuşlar cıvıldıyor, güneş ise herkesi kavuruyordu.

Küçük kız yine banka oturmuştu ve yine tek başınaydı, arkadaşlarından uzaklaşıp gitmişti oraya. Onlar oyun oynarken küçük kız, bir bankta oturuyordu çünkü izlemesi gereken bir şey vardı.

Biri vardı.

"Öğretmenim, 'umut' tam olarak ne demek?" diye sordu küçük kız. Teneffüsteydi ve öğretmeni önünden geçerken , ona bu soruyu sormuştu. Öğretmeni durup ona baktı önce, daha sonra yanına oturdu ve küçük kızın baktığı yere baktı. Karşısındaki bankta olan çocuğu hep görüyordu ve bu küçük kız da hep onun peşindeydi. Hafifçe tebessüm etti ve tekrar kıza baktı.

"Umut..." dedi derin bir nefesle düşünerek. Küçük kız merakla öğretmenine baktı. "Bir şeye hiç pes etmeden inanmaktır. Geleceğe inanmaktır ilk başta... Bir şeyin olmasını dilemektir, istemektir. Umutlar sevilir. Umut etmek güzeldir, insanların umutları olmalıdır çünkü."

Küçük kız gözlerini kıstı. "Benim var," dedi sessizce kendi kendine.

"Neymiş bakalım umut ettiğin?" diye sordu öğretmen gülümseyerek.

"O, öğretmenim," dedi kız omuz silkerek. "O, işte."

Öğretmen kim olduğunu sormadı, ama biliyordu bu küçücük kızın içine hayranlık tohumları ekilmişti. Belki ilk aşk, belki ilk heves... Küçüktü, daha çok küçüktü ama karşısındaki banka bakarken gözlerinde oluşan ışıltıyı görmüştü. Küçük kızın, gerçekten de umutları vardı.

🍷UMUTLARIN SICAKLIĞI🍷
Rei - Ah Canım Sevgilim

İnsan olmak zordu, insan olamayan insanlar çoktu çünkü dünyada.

İnsan olmak... Tüm duygularınla, hislerinle, vicdanınla, hevesinle, umutlarınla, inançlarınla...

O da bir insandı. Duygularıyla, hisleriyle, vicdanıyla, hevesiyle, umutlarıyla, inançlarıyla. Her şeyiyle bir insandı ama neden bir kuşun kanatları kesilmiş gibi onun da hayatı elinden kaymıştı? Neden hayat, bir insanın görünmeyen kanatlarını kesmek isterdi ki?

Neden uyanmıyordu?

Kan var, görüyorum. Uçmaya çalışıyor ama kanatları kesik, daha çok yara alıyor. Kanatlarını bir süre çırpmaması lazım yoksa iyileşemez... O, kanat çırptıkça kan bana sıçrıyor Onun acısı, benim de acımdı çünkü. "Yapma," diye fısıldadım. "Canın yanıyor, biraz bekle birlikte başaracağız. Uçabileceksin. Uyanabileceksin."

İrkilerek gözlerimi açtım ve direkt hissettiğim boynumun ağrısıyla yüzümü buruşturdum. Yanağımı yasladığım yerden çektim ve doğrulduğum an belimde de bir ağrı hissettim. Uyuyakalmıştım... Acıyla inleyip başımı saate çevirdim. 00:07. O zaman ben yaklaşık 4 saattir burada böyle uyuyor muydum? Etrafıma bakındım, kitap komodine bırakılmıştı, omzumda da bir battaniye vardı. Kaşlarımı çatıp ona baktığımda yarı oturur bir pozisyonda değildi, Gülsüm abla girmişti odaya.