[TAMAMLANDI]
╔══ஓ๑♡๑ஓ══╗
Bazı canavarlar bildiğiniz gibi nazik, aşk dolu, utangaç, sevimli, çocuk ruhlu değildi.
Bazı canavarlar korkunçtu, acımasızdı,nefret doluydu.. Hatta bazıları vardı ki, zincirlere bağlanmış bir halde tutsaktı..
"YAKLAŞ İNS...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
╔══ஓ๑♡๑ஓ══╗
Dört tarafı siyahlarla kaplı yerde duyduğu tanıdık çığlıklar ile etrafına korkuyla bakarken çınlama sesi beyninde yankılanıyordu.
Etrafına bakarken çıplak ayakları ile yerdeki sığ sulara basarak çıkış yolu aramaya çalıştı ama ileriye gitmeye çalıştıkça geriye gidiyordu ve çığlıklar artıyordu.. Sırtı bir şeye çarptığı zaman arkasına baktı.
Ve kendisini gördü.
"Mutlusun? " Alayla güldü canavar. "Aldığın onca hayata, ellerindeki kana rağmen mutlusun. Sence hak ediyor musun Gabriel? "
..
Güneş doğarken uyanmaya alışık olan beden gözlerini açtığında önce nerede olduğunu algılayamadı hemen arkasından kendisine gelirken yüzünü sıvazlayarak kurumuş boğazını ıslatmak istercesine sertçe yutkundu.
Minik tavşan ve Yuşa hala uyuyordu.. Ev sessiz olduğu için Yuşa'nın annesinin uyuduğu da belliydi.
Yattığı yerden doğrularak bir süre sessizce minik bedenin yüzünü izledi ardından ayağa kalkarak tuvalete gitti. İşlerini hallederek uzun saçlarını topladıktan sonra odaya geri döndü. Yerdeki yatağına oturduktan sonra kolunu yatağa yaslayarak elini yanağına dayadı ve açılmış göbüşünü kaşırken uykusunda mırıldanan bedeni izledi.
Yarım saat sonra kucağına çıkan tavşan ile bakışlarını çevirirken "Beni çok mu sevdin? " Diye fısıldadı.
Minik tavşan utanç bir şekilde yüzünü ovuşturduktan sonra başının okşanması ile gözlerini kapattı.
"Ne kadar erken uyanmışsın? Rahat edemedin mi yoksa? " Javier nazik sesle başını kapının önünde dikilen kadına çevirdi. Tebessüm ederken tavşanı kucağına alarak ayağa kalktı.
"Yok rahat ettim.. Teşekkür ederim. "
Kadın gülümseyerek "Beraber sofrayı hazırlayalım mı? Yuşa yemek yemeye bayılır. Fark etmişsindir zaten.. Küçük bir göbüşü var. "
Javier gamzelerini göstererek gülümserken başını eğdi.
"Aman aman duymasın sonra bağıra bağıra ağlıyor ,yaptığım börekleri silip süpürüyor. "
İkili gülüşerek mutfağa gitti.Yuşa'nın dedikodusunu yaparak sofrayı hazırlarken Yuşa'nın annesi ,Yeşim Hanım, kendisini tutamayarak tabakları yerleştirme işini bitirmiş bedene "Javier.. Oğlum. Geçmişin için bir anne olarak yüreğim dayanmıyor. Eğer başa çıkmakta zorlanırsan, psikolojik yardım almak istersen çekinme tamam mı? Sana elimizden geldiğince yardım edeceğiz. Sen artık bizim ailemizden birisin. Yuşa'nın da dediği gibi damadımsın. Beni sadece Yuşa'nın annesi olarak görme, ben artık seninde annenim. Tamam mı yakışıklı oğlum benim."Dedi sevgi dolu bir sesle.
