[TAMAMLANDI]
╔══ஓ๑♡๑ஓ══╗
Bazı canavarlar bildiğiniz gibi nazik, aşk dolu, utangaç, sevimli, çocuk ruhlu değildi.
Bazı canavarlar korkunçtu, acımasızdı,nefret doluydu.. Hatta bazıları vardı ki, zincirlere bağlanmış bir halde tutsaktı..
"YAKLAŞ İNS...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
╔══ஓ๑♡๑ஓ══╗
"Javier.. " Diye fısıldadı Yuşa mahcup bir şekilde. adamın eşyalarını kurcaladığı için kendisini suçlu hissediyordu ama aşırı derecede meraklanmıştı da!
"Söyle.. Bir şeyler yemişsin belli. " Diyerek nefes verdi Javier. "Özür dilerim! " Yuşa kazağının etek ucunu çekiştirdi ve gözlerini yumdu. "Eşyalarını kurcaladım ve bir fotoğraf buldum! Özür dilerim, gergindim ve ne yaptığımı bilmiyordum! Özür dilerim! "
"Yuşa.. "Javier sinirle gürlediği zaman minik beden korkuyla titremişti. "Seni oraya eşyalarımı kurcala diye değil, saklan diye gönderdim. "
"Biliyorum... Ben sadece çok gerildim tamam mı? Sana bir şey olacak diye çok korktum ben-"
"Git! "
Yuşa sessizleşerek "Tamam." Diye fısıldadı usulca. Ayakkabılarını bile almadan arkasını dönmüştü ki bileğinden yakalanıp geriye çekildiğinde kendisini adamın göğsüne yapışmış halde buldu. "Gitme salak. Nereye gidiyorsun? "
"Salak mı? "
"Öylesin Yuşa. "
"Değilim.. " Yuşa vücudunu saran kollar ile dudaklarını ,kurşun sıyırdığı hafif çatlamış olan yanağa bastırdı. "Acıyor mu?"
"Hayır.. Canavar olduğumdan beri canım hiç acımıyor. Fotoğraf... "
"İlk aşkın mı? "
"Evet, üzüldün mü? "
"Hayır." Yuşa geriye çekildi ve adamın yanaklarını okşadı. "İlk aşkın başka birisi olabilir Javier bu bir suç veya sana kızacağım bir şey değil. "
Javier yeşil gözlere uzun uzun baktı ardından açtı ağzını yumdu gözünü.. "Ayrıldık.Birlikte olamazdık zaten.. Anlayabiliyorsundur.İyiki ayrıldık ama çünkü annem beraber olduğumuzu öğrendiği zaman beni değil onu öldürecekti. Annem saatlerce işkencelerle dövdü beni, soğuk bodrumda ağzımdan kanlar kusarken gözlerimi canavara dönüşerek açtım Yuşa..Ben kendi ellerimle canavar olmadım. Beni annem canavara dönüştürdü.On sekiz olduğum zaman annemden kurtulacak ailem ile beraber kaçıp gidecektik bu lanet yerden ama öyle olmadı doğum günüme kadar babam evden kaçmamız için uğraşırken anneme yakalandı. Tahmin edeceğin üzere öldürdü annem onu, abim bu işkencelere daha fazla katlanamayarak kalp krizinden öldü.. Kız kardeşlerim intihar etti. Annem ve ben kaldım bu zindanda. Manyak karı, doğum günü kutlamayı severdi.. O gün öldürdüm onu. Öldürdüğüm ilk insan annemdi Yuşa. Sonra kaçtım buradan. Polisler olan bitenin üzerini kapattılar.. Halk arasında zamanla unutulduk. "
Yuşa dolan gözleri ile adama bakarken yüreğine oturan acıyla zar zor nefes aldı. "Javier.. Ben.. Çok üzgünüm. Yaşadığın onca şeyden dolayı çok üzgünüm. "
