[TAMAMLANDI]
╔══ஓ๑♡๑ஓ══╗
Bazı canavarlar bildiğiniz gibi nazik, aşk dolu, utangaç, sevimli, çocuk ruhlu değildi.
Bazı canavarlar korkunçtu, acımasızdı,nefret doluydu.. Hatta bazıları vardı ki, zincirlere bağlanmış bir halde tutsaktı..
"YAKLAŞ İNS...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
╔══ஓ๑♡๑ஓ══╗
Yaklaşık bir hafta sonra..
Javier bir haftadır gördüğü kâbusla sabaha gözlerini açarken ağrıyan başını ovdu bir süre ardından yattığı yerden kalkarak, yatakta mışıl mışıl uyuyan bedenin yanağına öpücük kondurup yukarıya sıyrılmış badisini düzelttikten sonra yatağını topladı ve giysi dolabında kendisi için ayrılmış taraftan birkaç gün önce aldıkları kiyafetlerden seçti.
Hazırlandıktan sonra evden sessizce ayrılarak patikaya ilerledi. Orta hızla t,aşlı yolu geçerek malikanenin önünde durduğunda derin bir nefes verdi ve demir kapıyı ittirerek içeriye girdi.
İlk işi birinci kata çıkarak ilk kapıyı aralamak olmuştu. Abisinin odasına girdiğinde üzerleri örtülü bir sürü mobilyaya baktı. Annesinden gizlice odada oyunlar oynadıkları vakitler gözleri önüne gelirken komidinin üstünü açarak çürümüş çekmeceleri kurcaladı.. Polisler çoğu şeyi incelemek için alıp götürmüştü belli ki ama bazı şeylere dokunmamışlardı veya gözlerinden kaçmıştı.
Abisinin kolyesini alarak tozlanmış zümrüt kısmını ,baş parmağı ile okşadıktan sonra diğer odaya yani kız kardeşlerinin odasına girdi.
Kız kardeşleri odalarından asla çıkmazdı..Onlarla pek vakit geçirme imkânı olmamıştı. Birkaç dolap karıştırdıktan sonra iki tane küçük oyuncak ayı buldu sonra Yuşa'nın o gün saklanması için izin verdiği odaya girdi. Eskiden işlek bir caddeye bakan yosun tutmuş, pislenmiş penceresinden dışarıya baktığında sadece ağaçlar görebiliyordu artık.
Yarım kapatılmış çekmeceye baktığında 'Yuşa.. 'Diye geçirdi içinde ve gülerek başını iki yana salladı. Ne meraklı bir çocukla beraberdi böyle! Çekmeceyi tamemen açarak aceleyle yerine bırakılmış gibi duran kutuyu aldı. İçindeki günlük, resim ve babasından kalma saatin yanına, abisinin kolyesini ve kardeşlerinin avuç içi kadar olan ayıcıklarını koyduktan sonra gitmek için alt kata ilerlemişti ama içindeki dürtülere engel olamamış,kendisini üst katta bulmuştu.
Büyük odayı -anne ve babasının odasını- es geçerek duvalarda asılı kocaman tablolara bakarken annesinin tablosunu görmesi ile içindeki öfke o kadar çok büyüdü ki nefesleri hızlandı ,gözleri mor rengine dönerken elindeki kutuyu kenara bırakarak tabloyu duvardan söktüğü gibi yere fırlatarak kırdı.
"Senin yüzünden! " Diye bağırdı sinirle. "Senin yüzünden bu haldeyim! "
Sanki kadını tekrar öldürmek ister gibi tabloyu paramparça ederken annesinin korkunç sırıtması, onlara yaptıkları aklına geldikçe daha kötü oluyordu.. Yüreği nefretle kavruluyor ,acıyla bağırdıkça canavarlaşıyordu ki kolunda hissettiği sıcak eller ile yaşlar boşalan mor gözlerini, endişeli ve korku dolu yeşiller ile buluşturdu.
