Handgemeen! (Compleet)

2. Terug naar vandaag. Maandag Ochtend.

Na een klein uurtje rijden parkeer ik mijn auto op de campus van de TU. Ik zie de auto van Nora al staan en stap uit. Om mij heen wordt er druk gekletst over het weekend door de studenten. Het is nog vroeg. Ik moet pas om half 9 beginnen, dus loop ik op mijn gemak naar het kantoor/ leerlingloket. Ik zie dat Nora met Antonia in gesprek is en roep : Goedemorgen!

Nora: Goedemorgen, en een beetje bekomen?

Ik: Van de schrik wel, maar het is wel aanpassen.

Nora: Dat is logisch. Wat ga je nu doen?

Ik: Ik ben bij hem ingetrokken dus er is weinig in het huis van mij. Voorlopig mag ik even bij mijn ouders terug komen wonen.

Antonia: Komende twee weken kan je het huisje gewoon gebruiken.

Ik: Dank je Antonia, dat vind ik erg fijn. Dan kan ik mijn spullen even bij mijn ouders kwijt en komende weken op zoek gaan naar een andere woning.

Nora: Heb je al gesproken met Marco?

Ik: Nee, ik heb zijn berichtjes ook niet meer gelezen. Ik heb een nieuw nummer gehaald om meer rust voor mijzelf te krijgen.

Nora: Zet het even in mijn telefoon, dan kunnen we gewoon weer lekker berichtjes sturen.

Ik lachend: Geef je mobiel even.

Antonia: stuur mij maar een appje, dan sla ik het nummer op.

Ik: Het staat erin Nora. Ik stuur je zo een berichtje Antonia.

Haar ouders had ze gisteren al gebeld om het nieuwe nummer door te geven.

Nora: Dank je wel

Ik word even uit mijn gedachten gehaald.

Nora: Lieke, hoe laat moet je op het politiebureau zijn?

Antonia: Waarom moet je daar naar toe?

Ik: Marco heeft me vrijdag en zaterdag bedreigd.

Nora: Echt bizar wat hij allemaal schreef.

Antonia: Heb je de telefoon bij je? Mag ik eens lezen?

Ik: Ja, ik heb hem uitgezet na zaterdag, maar je mag de berichtjes wel lezen.

Ik zet mijn telefoon aan en meteen stromen er berichtjes binnen.

Nora: Wow, hij is druk geweest.

Ik kijk naar het aantal meldingen en schud mijn hoofd. 125 ongelezen berichten allemaal van Marco. Antonia neemt de telefoon over en begint te lezen. Langzaam wordt ze steeds een beetje roder en gaan haar ogen steeds een beetje kwader staan.

Antonia: HOE DURFT DIE KLOOTZAK?!

Ik: Snap je nu waarom ik een ander nummer heb gehaald?  

Antonia: Nora, je mag met Lieke vanmiddag mee. Het is niet verstandig om nu alleen ergens heen te gaan. Komende week ga je ook niet te vaak naar je ouders. Hij begint hen ook al te bedreigen via jou!

Nora: Bedankt Antonia. Ik ben blij dat ik Lieke kan helpen.

Ik: Jullie allebei bedankt. Ik had echt niet geweten wat ik had moeten doen zonder jullie.

Nora geeft me een knuffel. Antonia kijkt me met een troostende blik aan, maar wordt daarna zakelijk. 

Antonia: Zo en nu moeten we helaas toch echt aan het werk.

Ik glimlach: Jep, we zullen het luik eens gaan open gooien.

Nora staat op en loopt naar het loket raam, daar draait ze het bordje om naar "open". Er staan nog geen studenten te wachten, dus gaat ze terug naar haar bureau. Ik werk op mijn gemak de werkorders van de universiteitsmedewerkers heen. Het werk zorgt ervoor dat mijn gedachten van Marco worden afgeleid. Deze middag zal ik aangifte gaan doen tegen hem, aangifte van intimidatie en bedreiging met de dood. Ik kan niet geloven dat hij mij zo erg kan haten, omdat ik voor mijn eigen geluk heb gekozen. De telefoon waar de berichten van Marco op binnenkwamen zit in mijn tas en staat uit. Gisterenavond zijn er opnieuw bedreigingen binnen gekomen, dat is het moment geweest dat ik de telefoon definitief uit heb gezet. Ik kijk even naar de klok. Nora zie het en glimlacht.