Handgemeen! (Compleet)

14. Vrijdagavond, Love to know you better.

Als ik met mijn ouders thuis kruip ik in het bed op de logeerkamer en al snel val ik in een diepe slaap. Zachtjes word ik heen en weer geschud.

Nora: Hé moppie, je moeder vroeg of ik je wilde wakker maken voor het eten.

Ik: Ik ben wakker.

Nora glimlacht: Ja, nu wel. Het duurde even voor ik je uit je dromenland kreeg.

Ik: Stomme pijnstillers. Ik slaap veel te diep.

Nora: Als je slaapt dan heel je sneller.

Ik: Blah, blah, blah. Ik kleed me even aan. Zeg maar dat ik eraan kom.

Nora: Dat is goed, als je er niet bent over tien minuten dan kom ik met een emmer water.

Ik begin te lachen: Dat zal niet gebeuren.

Mijn ribben geven me voor de verandering weer op mijn kop. Zo snel als ik kan sta ik op, ik pak een trainingsbroek en een t-shirt uit de kast en trek deze snel aan. Mijn ouders hadden de koffers kleding teruggehaald uit mijn eigen huis. Zodat ik weer thuis verzorgd kon worden. 

Ik loop de trap af en de geur van het avondeten komt de trap op. Mijn maag begint te rommelen, ik had die middag niet gegeten omdat ik te moe was, maar nu had ik echt heel veel honger!

Ik: OH, dat ruikt echt lekker.

Babette: Kom snel zitten dan lieverd.

Ik: ik kan wel een heel paard op.

Joris: Daar is de keuken niet groot genoeg voor.

Nora lachend: Echt!! jullie sporen niet!

Joris: Dat wist je toch allang! En toch blijf je terug komen.

Nora: Het eten is hier veel lekkerder dan thuis.

Babette: Het is altijd lekkerder als je het niet zelf hoef te koken.

Ik: Daar ben ik het mee eens!

We aten even in stilte, maar zodra de borden leeg waren werd er weer gekletst. Het ging over alles en niets. Nora ging om half tien terug naar huis. Ik was opnieuw moe, mijn ma gaf mij mijn medicijnen voor die avond. Met een flesje water loop ik de trap op, voor ik mijn tabletten inneem kijk ik nog even op mijn telefoon. Nora heeft even een berichtje gestuurd dat ze thuis was aangekomen. Ik stuur haar een duimpje terug.

Dan zie ik een berichtje van Juliën.

Juliën { Hé, Lieke. Al wat bijgekomen? }

Ik { Ik heb de rest van de middag geslapen. Na het eten is Nora naar huis gegaan, nu ben ik alweer moe.}

Juliën { Neem lekker je rust. Vind je het vervelend als ik je af en toe een berichtje stuur?}

Ik { Nee, het is een goede afleiding.}

Juliën {Ben ik alleen een afleiding? :-( }

Ik { Nee, Natuurlijk niet!}

Juliën { Als je wilt slapen dan moet je het wel zeggen hè.}

Ik { als ik niet meer reageer, dan ben ik in slaap gevallen.}

Juliën { dat kan natuurlijk ook.}

Ik {Ik word slaperig van mijn medicijnen. En die moet ik zo innemen.}

Juliën { Neem ze maar snel in.}

Ik { Wacht even, ik ben zo terug.}

POV Juliën.

Ik glimlach naar mijn telefoon. Brody kijkt me aan en grijnst.

Brody: Onze buurvrouw?

Ik knik : Maar ze is moe en ze moet haar medicijnen innemen.