Handgemeen! (Compleet)

27. Lieke's Boekje.

POV Juliën.

Het boekje met de zonsondergang ligt nog op tafel. Lieke heeft tegen mij gezegd dat als ik er behoefte aan heb dat ik het boekje dan gewoon mag lezen. Toch voelt het alsof ik een engerd ben, die meer van zijn slachtoffer wilt weten. 

Nora is al met Brody naar huis en Lieke staat even over de douche, want daar heeft ze morgenochtend geen tijd voor.

Twijfelend pak ik het boekje op en zie dan ook het boekje van haar ex liggen. Ik hou beide boekjes in mijn hand, dan zucht ik en ga ik op de bank zitten. Als ik wil begrijpen hoe hun relatie gelopen is, dan moet ik wel gaan lezen. 

Ik begin met Lieke haar boekje. Ik voel de emotie als ik begin te lezen, op sommige momenten voel ik mezelf boos worden en heb ik moeite om mezelf onder controle te houden. Op andere momenten snap ik waarom ze reageert zoals ze reageert. 

Midden op de pagina staat:   

NU ga ik jouw schrift lezen. Hierna komt mijn antwoord op jouw tekst!

Ik volg de beweging van Lieke en start in het schrift van Marco. Woede, verdriet en walging gaan door me heen als ik de eerste pagina’s lees. Maar gaandeweg voel ik dat zijn woorden veranderen, er zit een soort berusting in. Het lijkt niet meer te gaan over het sorry zeggen, maar meer om Lieke voortgang in haar leven te kunnen geven. Mijn hart klopt in mijn keel als ik opnieuw wissel van boekje. Hoe zou mijn meisje daarop antwoorden?

mijn flesje bier staat nog op tafel, ik heb er geen zin meer in. Al bladerend ga ik naar het punt waar ik net was gebleven in Lieke haar Boekje.

Ja, ze is nog steeds boos. Ja, ze is nog steeds verdrietig en soms ook bang.

Nee, ze heeft geen gevoelens meer voor hem. En Nee, ze heeft geen behoefte om hem meer te zien.

Ik glimlach, ik weet hoe zwaar het voor haar geweest moet zijn om dit allemaal op te schrijven. Wat ben ik trots op haar. Ik voel dat onze relatie verandert, en dit helpt me om in te zien hoeveel ze voor mij is gaan betekenen.

Lieke stapt dan de kamer binnen en ziet me op de bank zitten met de boekjes. Ze glimlacht.

Ik: Ik ben zo trots op je.

Lieke grinnikt: Ik ook op mijzelf.

Ik: kom eens bij me.

Lieke giechelt en komt dan bij me op schoot zitten. Mijn hele lichaam reageert op haar. Nu is niet het moment, waarschuw ik mijn lijf! Ik sla mijn armen om haar heen en knuffel haar alsof ik haar morgen niet weer zal zien.

Ik: Ik hou van je, ik hoop dat je dat weet.

Lieke: ik hou ook van, gekkie. Zullen we lekker gaan slapen?

Ik knik: Ik kom eraan. Even opruimen.

Lieke: dat is goed. Ik zie je zou, wel snel want anders is het bed zo koud.

Al snel is de nacht voorbij en start de maandagochtend.

POV Dhr Matisse.

Een zachte klop op de deur, zorgt ervoor dat ik weer uit mijn gedachten wordt gehaald. Mijn receptioniste Petra komt binnen.

Petra: Goedemorgen.

Ik: Goedemorgen Petra.

Petra: U was al vroeg binnen, heeft u al koffie voor zichzelf gemaakt?

Ik: ja, ik was inderdaad vroeg binnen. Het is druk met werkzaamheden. Maar als je koffie gaat maken dan lust ik ook nog wel een kopje.

Petra: Dat is goed, komt eraan.

Petra loopt mijn kantoor uit en dan gaat de telefoon op mijn bureau.

Ik {Goedemorgen met Matisse}

Lieke {Goedemorgen Dhr Matisse. U spreekt met Lieke Polman}