Handgemeen! (Compleet)

22. Marco's Psycholoog.

POV Marco.

De deur van het kantoor van Dr Matisse staat open ‘Zucht, daar gaan we weer’ denk ik. Vanmorgen al haalden mijn medegevangenen mij het bloed onder de nagels vandaan. Dus ik voel me al opgefokt, met tegenzin loop ik naar binnen.

Dr Matisse: Goedemorgen Marco.

Ik: Goedemorgen Dokter.

Dr Matisse: Hoe gaat het vandaag?

Ik: Dagen aan het aftellen.

Dr Matisse: Voor het intrekken van je TBS?

Ik: Ja, het gaat toch goed met me?

Dr Matisse: Ja, tot vandaag zeker.

Ik: Dus het rapport gaat er goed uit zien dan?

Dr Matisse: Dat is voor mij een weet en voor jou een vraag. Vanmiddag spreek ik met Mevrouw Polman.

Ik met zenuwen in mijn stem: Met Lieke? Waarom?

Dr Matisse: Omdat ik van u geen informatie meer krijg. U zegt me constant dat er niets is waar ik me druk over moet maken. En ik denk daar anders over.

Boos kijk ik de man aan.

Ik: Zij gaat alleen maar negatieve dingen over mij vertellen!

Dr Matisse: Ik ga ervan uit dat er zowel positieve als negatieve ervaringen verteld gaan worden.

Ik geïrriteerd: Ik wil haar ook spreken!!

Dr Matisse: Als zij daar ook behoefte aan heeft dan zal ik daar een afspraak voor maken.

Ik: Ik wil haar spreken voor u!!

Dr Matisse: U weet heel goed, dat wat u vraagt niet reëel is.

Boos sla ik met mijn vuist op tafel. De enige gedachte in mijn hoofd komt ook gelijk uit mijn mond.

Ik: ZE IS VAN MIJ!! BLIJF UIT HAAR BUURT!!

Kalm kijkt Dr Matisse mij aan: Mevrouw Polman is niet van u, Meneer de Ruiter. Zij is verder gegaan met haar leven. Daar maakt u geen deel meer van uit.

Ik: Dan overtuig ik haar wel terug bij mij te komen.

Dr Matisse: Na alles wat er gebeurt is. Het schelden, het stalken en het in elkaar slaan. Marco! Ik heb een goede opdracht voor je. Ik wil dat je een brief aan Lieke gaat schrijven. Ik ga hem niet lezen, dat is een belofte.

Ik: Ja, een brief. Zo kan  ik haar vertellen dat ze bij mij hoort.

Dr Matisse: Vertel haar uw gevoelens, misschien kan je haar je excuses aanbieden. 

Ik in gedachten: Een excuus, dat is misschien wel een goed idee.

Dr Matisse: Goed, ga daarmee aan de slag en dan zie ik je over drie dagen weer.

Ik, nog steeds in gedachten: Oké, dag dokter.

Dan sta ik op en loop de deur uit. Ik zie in mijn ooghoek dat de dokter druk aan het schrijven is. zijn hoofd schudt nee. Aan een van de bewakers vraag ik een kladblok en een pen. Een brief aan Lieke is het enige wat belangrijk is op dit moment. Ik krijg een schrijfblok en een potlood, niet helemaal wat ik gedacht had, maar het voldoet. Ik zet me achter mijn bureau en begin te schrijven. Natuurlijk komen de woorden vanzelf, alleen word ik alleen bozer. Nee, dit is niet hoe ik haar wil overtuigen. Ik leg het potlood en het papier naast me neer en plof op het bed. Dan stuur ik Marjanne een bericht op mijn mobiel.

POV Lieke.

Het kantoor van Dr. Matisse ligt niet ver van de gevangenis waar Marco zit. Mijn hart gaat sneller kloppen, en dat is alleen maar omdat ik weet dat er een mogelijkheid is dat hij me door de ramen zou kunnen zien. Ik loop het gebouw binnen en gelijk voel ik dat ik weer kan ademen. Een receptioniste lacht vriendelijk naar me.