Handgemeen! (Compleet)

4. Drie Weken Later!

POV Lieke.

Het is vrijdagmiddag op de campus is het rustig. De meeste studenten zijn klaar voor het weekend. Mijn mobiel gaat af. Normaal zou dat niet mogen, maar vandaag krijg ik te horen of ik de sleutel krijg van het appartement in Zoetermeer.

Ik zie een onbekend nummer staan en ik voel de zenuwen komen. Even ben ik bang dat Marco mijn nieuwe nummer heeft gevonden. Met trillende stem begin ik te spreken.

Ik [ Goedemorgen met Lieke].

Hans [ Goedemorgen Lieke met Hans Verbraak.]

Opgelucht haal ik adem. Het is de verhuurder.

Ik [ Goedemorgen Hans, hoe gaat het met je?]

Hans [ Met mij gaat het prima, maar dat kan ook niet anders op vrijdag. Daarbij ben ik denk ik de brenger van goed nieuws.]

Ik [ ECHT! Ben ik gekozen voor het appartement!?]

Hans [ Zeker komende maandag krijg je de sleutel.]

Ik [ Wat een geweldig nieuws. Bedankt, dat maakt mijn weekend helemaal goed!]

Hans [ Graag gedaan. Ik zie je dan graag maandag rond negen uur op het makelaarskantoor.]

Ik [ Ik zal er zijn! Fijn weekend.]

Hans [ U ook een fijn weekend, Mevrouw Polman.]

Ik kijk Nora aan en begin te lachen. Natuurlijk heeft ze mee geluisterd en ze staat al een vreugdedansje te doen. Antonia kijkt vanuit haar kantoor naar het tafereel en staat op.

Antonia: Als ik Nora bekijk, dan moet ik jou feliciteren geloof ik Lieke?

Ik: Ik heb inderdaad het appartement gekregen.

Tranen van blijdschap rollen over mijn wangen. Na een week in het vakantiehuis en twee weken bij mijn ouders gewoond te hebben, ben ik echt weer toe aan een eigen plek.

Ik: Ik ben zo blij!!

Antonia: Nou, dat geloof ik.

Nora: WHOHOO, we gaan shoppen!

Antonia: Nora is alvast blij voor je.

Ik: Antonia, zou je het dan erg vinden als ik maandag en dinsdag vrij neem?

Antonia: Natuurlijk niet. Ik snap dat je gelijk wil gaan beginnen.

Nora: Ik kom na het werk ook helpen.

Ik knik : Dat is goed, ik bel even mijn ouders om het goede nieuws te vertellen.

Ik loop even naar buiten om mijn ouders te bellen. Ze zijn ook heel enthousiast. Mijn vader wil ook komen helpen met schilderen op maandag en dinsdag. Dus de kans is groot dat ik woensdagavond kan gaan slapen in mijn eigen huisje.

POV Juliën.

Op de galerij is het een drukte van jewelste. Twee deuren verder zijn ze een appartement aan het leeg halen. Zover ik wist heeft daar altijd een ouder koppel gewoond. Ik zie de man met zijn armen op de balustrade staan.

Ik: Goedemorgen, meneer Jorritsma.

Jorritsma: Goedemorgen Juliën.

Ik: Gaan jullie verhuizen?

Jorritsma: Ja, er is een plekje voor ons vrijgekomen in een zorgflat bij onze zoon in de buurt.

Ik: Dat is erg fijn, maar dan is dat wel snel gegaan?

Jorritsma: Ja, we zijn twee weken geleden gaan kijken en nu kunnen we er al in. We staan al wel vier jaar op de wachtlijst hoor.

Ik: Nou, ik ga jullie wel missen hoor.

Jorritsma: Ik geloof er niets van!

Zegt de man grinnikend.

Ik: Weet u wie er nu in de flat komt te wonen?

Jorritsma: Nou, er is een jonge dame komen kijken en ze was meteen enthousiast.

Ik: OH, een vrouw alleen?

Jorritsma: Ze was maar alleen ja. Jullie zullen haar komende week vast wel gaan zien. Maandag krijgt ze de sleutel.

Ik: Nou, we wachten het af. Veel plezier in jullie nieuwe huis.

Jorritsma: Dank je wel hoor. Fijne avond nog.

Ik: Fijne avond Meneer Jorritsma.

Ik loop naar onze voordeur en stapte binnen. Brody is nog bij fitpoint aan het werk. Nog een uurtje en dan zal hij ook weer thuis zijn. Ik hang mijn jas op en gooi mijn sportkleding in de wasmachine. Ik heb onderweg naar huis nog even twee pizza's in de supermarkt gehaald, dus het avondeten is geregeld.

Mijn gedachten gaan even terug naar wat meneer Jorritsma had gezegd. Er zal een vrouw alleen in het appartement komen wonen. Dan moet ze maar uit de buurt van Brody blijven, hij fladdert van de ene naar de andere date. Misschien is het ook wel een student. Door het dichtslaan van de voordeur word ik uit mijn gedachten gehaald.

Brody: Hé, maatje!

Ik: Hé, gast!

Brody: Heb jij toevallig aan het eten gedacht?

Ik: Jep ik heb net de over aangezet voor de Pizza.

Brody: Jij kan echt gedachten lezen broer!

Ik: Maatje, familie Jorritsma is verhuisd vandaag.

Brody: Die oudjes van twee deuren verder?

Ik: ja.

Brody: Jammer, dat waren echt lieve mensen. Wisten ze al wie er nu in het appartement komt te wonen?

Ik: Schijnbaar een jonge vrouw alleen.

Brody: Geen student?

Ik: Weet ik veel?! Zou best kunnen?

Brody kreeg een ondeugende grijns op zijn gezicht.

Ik: Ik ga haar echt wel waarschuwen voor jou.

Brody: Waarom?? Ik doe nooit wat.

Ik: Yeah, whatever!

Brody schuift de pizza's in de oven en gaat op de bank naast mij zitten.

Brody: Gaan we vanavond nog weg?

Ik: Ik ga zo eerst even naar mijn ouders, maar zaterdag gaan we zeker uit.

Brody: Misschien dat ik vanavond ook weer eens thuis gaan kijken. Ik zal zo eens bellen of ze thuis zijn.

Ik: Zullen ze leuk vinden dat ze je weer eens zien.

Nu ben ik het die een stomp op mijn arm krijg. Lachend eten we onze pizza op. Na het eten ruimen we de keuken op en vertrekken we  beide naar onze ouders.

Ik: Ik zie je vanavond, maatje!

Brody: Yo, tot laters!

Ik stap op de fiets richting het station en Brody pakt de bus naar Gouda.