Handgemeen! (Compleet)

32. 5 Vijf jaar later

POV Lieke.

Terwijl ik de dozen aan het inpakken ben kom ik het boekje van Marco tegen. Ik heb niets meer van hem gehoord de afgelopen jaren en ook van Dhr Matisse niet. Ik blader door de pagina’s en twijfel of ik het wil houden of dat ik hem weg wil gooien. Ik leg het naast me neer en kijk op van mijn werkzaamheden. Een klein kroes hoofdje kijkt om het hoekje van de deur. Ik glimlach en wenk naar hem.

Ik: Hoi dotje. Waar is mama?

De peuter begint een onsamenhangend verhaal op te hangen over zijn pluche olifant en mama. Ik moet lachen en weet dat de kleine doerak aan zijn ouders ontsnapt is. Op de galerij klinkt een boze mannenstem: Mels, waar hang je uit?! 

Het kleine jongetje rent terug naar de galerij en begint wild te zwaaien. Dan stapt Brody het appartement binnen. Juliën komt achter hem aangelopen.

Juliën: Is hij weer ontsnapt?

Brody: Ja, Nora raakt steeds in paniek als hij weg is. Ze is bang dat hij over het hek van de galerij klimt en naar beneden valt.

Juliën: Dat zou ik knap vinden, hij kan nog niet bij de rails. 

Brody: vertel jij dat aan haar?

Juliën: Mij niet gezien. Hoe lang duurt het nog voor jullie huis klaar is?

Brody: Nog een maand of vier. Wij kijken er nu al naar vooruit om gewoon een tuin te hebben waar onze wildebras zijn energie kwijt kan. Kan ik jullie ergens mee helpen?

Juliën: we gaan vandaag al wat spulletjes naar het andere huis brengen. Het zal wel raar worden om hier niet meer te wonen. Dit appartement is echt wel een deel van ons leven geworden.

Brody: Ja, maar een voordeel. We wonen straks nog steeds dicht bij elkaar, dus een bakkie samen doen kan altijd nog.

Voorzichtig sta ik op, mijn rug doet zeer van het zitten op de grond. Al schommelend wandel ik naar de mannen. 

Ik: Hoe voelt Nora zich?

Brody: moe, maar dat kan ook niet anders. Dit monster houd ons uit onze slaap en de kleine die onderweg is is ook een nachtbraker. Dus Nora ligt nu lekker te slapen.

Juliën: Hoe voel jij je?

Ik: nog steeds prima lieverd. Ik kwam tijdens het opruimen het boekje van Marco tegen en dacht even terug aan hoe we elkaar hebben leren kennen.

Juliën: wil je het boekje bewaren? 

Ik: ik weet het niet. Het is aan de ene kant het start van onze liefde en aan de andere kant een donker hoofdstuk uit mijn verleden. Ik heb nooit weer iets van hem of Marjanne gehoord.

Brody: Ik heb een idee. Pak het gewoon in, maar in een doos waarvan je weet dat deze toch naar de zolder gaat verdwijnen. Zo kom je het niet meteen weer tegen als je gaat uitpakken over een paar weken, maar mochten de kinderen er vragen over hebben dan heb je het nog als aandenken.

Juliën: Dat is eigenlijk wel een goed idee.

Ik: Oke, dan ga ik een zolder doos opzoeken en het boekje daarbij in doen. 

In mijn buik voel ik een kleintje schoppen. Ik had nooit verwacht kinderen te krijgen, laat staan een tweeling. Ik leg mijn hand op mijn buik en zucht. Dit is het mooiste begin van ons nieuwe leven.

Einde.