Phosphenes

°24°

Seungmin'den

Chan Hyung ve Jeongin'in evine geldiğimde kapıyı çaldım. Şu an Jeongin evdeydi. Akşam için yemek hazırlamasına yardım edecektim. Bugün hastaneden izin almıştık, bize iyi bir haber vereceğini, benim de hazırlığa yardım etmem gerektiğini söylemişti.

Ama şu an kapıyı açmıyordu, zile belki 8.kez basıyordum ama açmıyordu. İyice telaşlanırken acil durumlar için herkesin ev anahtarı çantalarımızda oluyordu. Çantamdan ev anahtarını arayıp bulduğumda hemen kapıya açtım. Karşıma bakar bakmaz çığlık atmam bir olmuştu.

İnnie kafasında akan kan ile öylece yerde, merdivenlerin önünde uzanıyordu. Ellerim titrerken ambulansı aradım, dokunursam kötü etkileyebilirim. Ambulanstan sonra tüm dirayetim ile önce Hyunjin'i aradım, telefondan böyle bir şeyi Chan Hyung'a söyleyemezdim.

"Hyunjin! Çok kötü şeyler olmuş!"

"Ne? Ne oluyor Seung?"

"Ah çok telaşlıyım seni de telaşlandırdım. Üzgünüm ama Jeong! Jeong merdivenlerden düşmüş ve kafası kanıyor, ambulansı aradım kıpırdatamıyorum bir şey olur diye!"

"Tamam ben bir şekilde Chan Hyunga haber vereceğim. Soğukkanlılığını koru ve nefesini kontrol et ve lütfen telaşlanma."

"Tamam."

Telefonu kapattıktan sonra sakince Jeongin'in nabzını ve nefesini kontrol ettim. Bir sorun yok gibiydi.

Bir süre sonra ambulans gelirken tanıdık yüzler ile Hyunjin'in yönlendirmesiyle buraya geldiklerini anladım. Hızlıca ambulansa bindirilip hastaneye ulaşmıştık.

Chan Hyung bizi kapıda telaşla karşılamıştı. Jeongin sedye ile içeri geçerken bizde peşinden ilerlemiştik.

Operasyon için onu bir yere alırlarken arkadan ilerledik. Hepimiz korku içinde haberleri bekliyorduk.

Bir süre sonra doktor özelden çıkarken çığlık sesi duyuldu. Herkes telaşlandı.

"BEBEĞİM!!"

"Ne oluyor doktor bey kardeşim iyi mi?"

"Jeongin Bey'in durumu iyi, bebekte düşerken korunduğu için gayet iyi durumda. Ama kendisi hala bebeğe bir şey olduğunu düşünüyor.

Bay Bang lütfen ona açıklayın yoksa cidden bu üzüntü yüzünden bebek kötü etkilenebilir."

"BEBEK Mİ?"

Chan Hyung donakalırken açıklama yapmak için onu iteklesek de çok hareket ettiremedik.  Changbin Hyung, Jeongin'i sakinleştirip durumu açıkladığında Jeongin'in çığlıkları durulmuştu.

Chan Hyung şaşkınca eşinin yanına ilerlerken kocaman gülümsüyordu.

"Sevgilim..." İkili hızlıca sarılırken bu ana şahit olmak beni gülümsetmişti.

Jeongin'den

Düşüşüm yüzünden bilincim kapanırken tek düşündüğüm bebeğimdi...

Bugün geçen hafta öğrendiğim bebişimi herkese duyurmak için minik bir davet düzenlemiştim. Ama banyodan sonra yine Chan'ın kızdığı şeyi yapıp yaş ayaklarım ile merdivenleri inerken kaymıştım.

Neyseki bebeğime bir şey olmamıştı yoksa kendimi asla affetmezdim.

"Tebrik ederim, miniğim. Bundan sonra dikkatli ol ağabeyini bir daha böyle korkutma. Minik yiğenim için yaramazlık yapmayı da bırak!"