Phosphenes

°13° (ChanJeong)

Hyunjin'den
Seungmin'in uyumasından sonra ayaklanıp odadan ayrıldım.

Ona anlatmakta cidden zorluk çekmiştim ama sanırım kendisi bir şeyler tahmin ettiği için düşündüğümden daha az etkilenmişti.

Yavaşça Chan Hyungun odasına doğru yürümeye başladım, bu sıralar sürekli seanslarımı aksattığım için Chan Hyung bana bu süreçte izin vermişti.

O da Seungmin'e ne kadar önem verdiğimi biliyor ve onun yanında bulunmamı istiyordu.

Kapıyı çalarak beklemeye başladım.

"Gir!"

İçeri girdiğimde Chan Hyung ve Jeongin'i sarmaş dolaş bulmuştum her zamanki gibi.

Chan Hyung hastanenin sahibi olduğu için kendisine sürekli izin veriyordu tabi bundan Jeongin'de faydalanıyordu.

Zaten hastanede fazlaca doktor olduğu için eksiklikleri çok fark edilmiyordu, keza bende bundan yararlanarak izne ayrılmıştım. Hastanemizde her bölümde sayıca fazla doktorun olması herkes için iyi oluyordu.

Jeongin geldiğimi gördüğünde biraz çekilmek istese de Hyung izin vermemişti bende sorun yok anlamında elimi sallamıştım.

"Hyung ve İnnie sizi rahatsız etmek istemezdim ama Seungmin rüyasında bir yer görmüş, size danışmak istedim."

"Dinliyoruz devam et Jinnie."

"Yetimhanede kaldığını görmüş ve yetimhanenin yerini anlattı biraz."

"Namsan kulesinin yakınında bir yerde sanırım orası rahatça görünüyormuş. Eski , yıkık, gri duvarları olan bir yer dedi. Biliyorum çok yetersiz ama..."

"Senelerdir birçok yere gittim, çoğu yer çocuklar için uygun yerlerdi. Biliyorsun 15-16 yaşımdan itibaren oralara gidiyorum. Dediğine benzer sadece bir yer biliyorum.

Orası diğer yerlerden farklıydı. Çok ziyaretçi kabul etmeyen, yetimhaneden çok hapishane gibi bir yerdi.

Uzun demirlerde bunu kanıtlar şekildeydi. Çocukların kahkaha sesleri duyulmaz, aşırı kasvetli bir yerdi.

Her denetlemede nasılsa bu dediğimden uzak bir şekilde çocuklar mutlu görünür, bahçede oynarlardı. Duvarlara o gün çizim yaparlardı, diğer gün geldiğimde ise o çizimler gri boyalar ile kapatılmış olurdu.

Yani sadece göstermelik iyi bir yerdi. Babam ile orayı düzeltmek için kaç kez gittim inan bilmiyorum ama asla kabul etmez her düzeltmek istediğimiz şeyi çocukların çok sevdiğini, bizim huzur bozanlar olduğumuzu söyler bizi kovarlardı.

Çocuklar banyo yapamaz, kokar, yatakları yıkanmazdı ve kokudan uyuyamazlardı. Bunlara bizzat şahit oldum.

En sonunda Jeongin ile bir ziyaretimde bu durumu çözdüm ama bu durumu çözmek bile cidden çok uğraştırdı."

"Seul Min Gyu Yetiştirme Yurdu, bahsettiğin yer değil mi Channie?"

"Evet bebeğim, tabi şimdi adını değiştirdik çocuklar bu ismi sevmediklerini söylediler bende Jeongin'in ismini tavsiye ettim ve çocuklar bunu sevdiler. Şuan ismi Bang Jeongin Yetiştirme Yurdu."

"Soy ismim hala Yang* Jeongin Bay Bang."

"Üzgünüm hayatım ama oldu bir kere." onların tatlı atışmalarına gülüp Chan Hyungun dediklerini düşündüm.