Hyunjin'den
"Çok başım ağrıyor ama her şeyi hatırlıyorum."
Seungmin bu sözden sonra biraz daha uyumuştu. Her şeyi hatırladığını söyleyip gözlerini kapattığında odada herkes şok olmuştu ve oda sessizliğe bürünmüştü.
Bir süre kimseden çıt çıkmazken en sonunda gözyaşlarımı tutamayarak ağlamaya başladım.
Onun her şeyi hatırlama fikri beni oldukça duygulandırmıştı. Geçtiğimiz her bir yol anı doluydu ve bunları bilmemesi ikimizi de zorluyordu.
Herkes başıma geldiğinde ağlamam biraz yavaşlamıştı.
"Bundan sonra ağlamayacaksınız hep güleceksiniz. Hayatınızı mutluluk içinde getireceksiniz. Artık ağlama tamam mı Hyunnie!"
"Birden çok duygulandım Hyung tutamadım içimde."
"Normal bu Hyun sadece artık ağlamayı bırakıp ona destek olman gerekiyor."
"Haklısın Hyung."
"Biz şimdi çıkalım o biraz dinlenir sende kendine gelirsin. Uyanınca haber et gelelim. Hadi çocuklar çıkalım."
Chan Hyungu minik bir baş sallama ile onaylarken o herkesi kendiyle dışarı çıkartmıştı.
Uyuyan Minnie ile baş başa kaldığımda hemen yatağına ilerledim. Eli öylece yataktan sarkarken elini ellerimin arasına aldım.
Şuan ona verdiğim değeri daha çok anlamıştım. Basit bir arkadaşlık sevgisinden çok farklıydı hislerim.
Ben ona aşık olmuştum...
Ben çocukluk arkadaşıma
Yıllardır görmediğim çocukluk arkadaşım aşık olmuştum...
Her şeyini kaybeden küçüklüğüme aşık olmuştum...
Kalbim hızla çarpmaya devam ederken küçüğümün elinden tutmaya devam ettim.
Her zerresini incelediğim çocuk birden gözlerini açınca ufak çaplı bir şok geçirmiştim.
"Jinnie o günleri hatırlamak beni çok yoruyor..."
"Her şey geçicek Minniem her şeyi beraber atlatacağız. Yaralarını hep yanında olup kapatacağım."
"Jinnie seni çok seviyorum."
Onun bana seni seviyorum deyişi sadece arkadaşca olsa da çok güzeldi...
"Bende seni çok seviyorum Minniem. Biraz dinlen bebeğim kendine geldiğinde ve hazır hissettiğinde bunları konuşalım ama şuan kendini yorma tamam mı? "
Seungmin ufak bir baş sallaması ile beni onaylayıp geri uyumaya devam etti. Alnını örten saçlarını düzeltip elini sıkıca tutmaya devam ettim.
3 Gün Sonra
"İyiyim diyorum bir şeyim yok! Artık evime gitmek istiyorum anne, baba! İkna edin Hyun'u..."
"Bebeğim onlar doktor ama benim bir şey demem doğru olmaz ki."
"Ya ama hasta da benim ve kendimi iyi hissediyorum. Yah Hyun nolur gidelim artık!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Phosphenes
FanfikceTerk edilmek onun hayatını oluşturuyordu onu asla seven biri olmayacaktı, her gelen onu terk etmek için hayatına girecekti. Terk edilmeye alışmıştı artık o da terk etmek istiyordu ama birini değil hayatı... Başlangıç: 8 Aralık 2021 Bitiş: 23 Haziran...
