The Special Girl (Harry Styles)

54

*BELANGRIJKE MEDEDELING AAN HET EIND VAN DIT HOOFDSTUK*

HOOFDSTUK 54.

*Harry*

"Ze heeft gif gekregen. Hetzelfde gif dat Liam heeft gehad en hetzelfde gif dat ze vroeger in mijn eten deed. Alleen dit keer heeft ze zo veel aan Saar gegeven, dat het weken of misschien wel maanden gaat duren voordat ze weer een beetje normaal doet." Tranen ontstaan in mijn ogen.

"Is er geen tegen gif?" Noortje schud haar hoofd.

"Het spijt me Harry." Ik zak door mijn benen en ga op de grond zitten, met mijn gezicht in mijn handen en mijn knieën opgetrokken. Wat nu? Wat als ze nooit meer dezelfde wordt? Wat als ze mij blijft haten? Ik veeg mijn tranen snel weg, sta op en loop naar de ambulance. Ik vraag aan een ambulancebroeder hoe het met haar gaat.

"We moeten haar mee nemen en wat testjes doen. Op dit moment weten we niet zo veel." Ik knik en draai me om. Niall zit gehurkt voor Saar. Het doet me best veel pijn om ze te zien zo, maar ik weet dat het komt door het gif. Ik loop naar het busje en ga erin zitten. Een paar minuten later rijden we met z'n allen naar huis. Louis en Niall gaan daarna naar het ziekenhuis om Saar op te halen en ik ga naar mijn moeder om Hope daar op te halen.

Als ik bij m'n moeder aan kom, doet ze gelijk de voordeur open.

"En? Hoe ging het?" Vraagt ze. Ik schud mijn hoofd zacht en val in haar armen. Nog nooit heb ik me zo slecht gevoeld dan vandaag. Ze neemt me mee naar binnen en zet me op de bank neer met zichzelf ernaast.

"Rustig Harry... Het komt wel weer goed." Ik veeg m'n wangen droog en kijk haar aan.

"We hebben haar kunnen bevrijden. Dat gestoorde wijf heeft Saar gif gegeven waardoor ze in haar macht was of zo. Nu haat ze mij en wilt me zowat vermoorden." Mama kijkt me geschrokken aan en luisterde aandachtig.

"Noortje kon niet vertellen hoelang het gaat duren voordat Saar weer de oude is, maar het kan wel maanden duren." Ik staar voor me uit. Een lange tijd is het stil, maar ik hoor Gemma praten en kijk naar de deur. Ze komt binnen met Hope op haar arm. Ik sta op en loop naar haar toe om Hope over te nemen. Ik druk haar tegen me aan. Ze maakt een paar geluidjes en ik kijk haar weer aan, met tranen in m'n ogen. We gaan weer op de bank zitten en het blijft weer even stil.

"Harry, als je maar weet dat Saar hier niks aan kan doen. Ik weet zeker dat ze zich de eerste paar dagen heeft verzet, maar misschien zat het gif in haar eten, en als ze niet ervan had gegeten, had ze dood kunnen zijn. Je kunt hier altijd terecht en Hope ook. Gemma heeft zich uitstekend vermaakt!" Zegt mama en ze kijkt Gemma aan. Gemma lacht.

"Ze is zo makkelijk. Ze huilt bijna nooit, alleen als ze honger heeft, en ze word bijna niet wakker in de nacht. Ze is een schatje, Hazz, je hebt geluk met haar." Ik lach en kijk naar Hope. Ze speelt met de touwtjes van mijn sweater. Ik lach. Ik heb zeker geluk met haar.

"Is het misschien goed als ik hier een nachtje verblijf? Ik weet niet of ik het aan kan om Saar nu onder ogen te komen." Mama knikt.

"Tuurlijk! Jou kamer staat er nog steeds en je bent altijd welkom!" Ik bedank haar en loop met Hope naar m'n kamer. Ik leg haar op m'n bed en pak mijn telefoon uit m'n zak om een berichtje naar Liam te sturen.

{Ik blijf een nachtje bij mijn moeder slapen. Hope is oké. Hoe gaat het meet Saar?} Niet veel later krijg ik een berichtje terug.

{Is helemaal goed! Het gaat goed met Saar. Ze hebben haar maag leeg gepompt en ze weten ongeveer hoelang het herstellen gaat duren. Kan ik je anders even bellen?}

{Ja dat kan!} Stuur ik terug en 2 minuten later gaat mijn mobiel af.

"Hey, hoe gaat het?" Vraagt Liam.

"Wel redelijk.. En hoe gaat het met Saar??" Vraag ik nieuwsgierig.

"In het ziekenhuis hebben ze haar maag leeg gepompt en alles is goed gegaan. De dokter zei dat het waarschijnlijk tussen de 3 weken en anderhalve maand gaat duren voordat ze helemaal zichzelf weer is. Maar de jongens en ik denken dat het niet verstandig voor haar is om mee te gaan naar het laatste deel van de Tour. Hoe graag ze het ook wilt. Wij denken dat ze het beste bij Gemma en Anne kan blijven samen met Hope. Sorry Harry."

"Ik snap het... Het is al moeilijk genoeg voor haar en ik wil dat ze rustig aan kan doen... Ik wil gewoon het beste voor haar en Hope." Tranen wellen op in mijn ogen en stromen via mijn wangen op mijn shirt.

"Dank je Liam. Hou je me op de hoogte?"

"Zeker! Het komt goed Harry, alles wordt weer zoals het was."

"Ik hoop het. Dank je. Tot morgen." Ik druk mijn mobiel uit en ga naast Hope liggen. Ze kijkt nieuwsgierig om haar heen. Ik glimlach. Gelukkig heb ik haar nog.

___________

Nieuw hoofdstuk!!! Sorry dat het zo lang duurde. Maar ik heb hele drukke en vermoeiende maanden achter de rug. Ik doe mijn best om zoveel mogelijk te schrijven.

Maar ik zit te denken om dit boek af te sluiten. Ik ben nog steeds niet helemaal zeker of ik dit wel wil doen. En daar heb ik jullie hulp bij nodig.
Ik wil namelijk heel graag verder met mijn andere fanfictie: 'Look at me now'
Zouden jullie een goed vinden als ik dit boek bij ongeveer 60-65 hoofdstukken af sluit en dan door te gaan met 'Look at me now' en als dat boek is afgelopen, dat ik jullie dan vraag voor welk boek jullie een vervolg willen?
Ik wil namelijk voor 1 van de 2 boeken een vervolg maken, maar ik ben er nog niet echt uit welke.

Heel erg bedankt voor het wachten. Ik weet dat ik weinig upload en ik doe echt m'n best!! Ik hou van jullie!
Xx Saar