The Special Girl (Harry Styles)

51

HOOFDSTUK 51.

*Saar*

Ik word wakker gemaakt door de vrouw. Snel ga ik rechtop zitten. Ze kijkt me een tijdje aan en zucht dan.

"Mag ik op z'n minst uw naam weten?" Vraag ik zacht, niet willend dat ze me iets aan doet.

"Ik ben Rita." Ik knik naar haar en kijk uit het raam. Ze komt naast me, op bed zitten.

"Wil je wat eten of drinken? Ik heb soep gemaakt."

"Nee dank u. Misschien heeft u daar wel wat in gedaan en dan sterf ik nog liever." Ze staart naar me.

"Ooit zou je moeten eten. Maar als je het nu niet wilt, dan niet lieverd." Waarom doet ze zo aardig? Weet ze dan niet dat ik haar haat.

"Wil je weten wie ik ben? Waar ik vandaan kom?" Ik knik.

"Graag." Zeg ik zo bot mogelijk. Ik houd mijn poot stijf.

"Ik ben de moeder van Noortje. Ik ken jou langer dan je denkt. Toen jij een paar maanden oud was heb ik je geadopteerd."

"Was jij die vrouw die me had meegenomen?!" Onderbreek ik haar. Ze knikt zacht.

"Ik had er een reden voor. Je moeder kon niet meer voor je zorgen. Ze had het te druk met haar werk en met jou broertje, Louis. Louis was een moeilijk kind en ze gaf jou te weinig liefde. Dus ik moest een tijd voor jou zorgen en jou moeder stemde ermee in, maar ze heeft nooit contact met me opgenomen toen ze er wel weer klaar voor was." Ze stopt en kijkt me aan.

"Je gelooft me niet of wel?" Ik schud mijn hoofd wilt.

"Geloof me. Ik heb je gered gisteren."

"Jij mij gered?! Hahahahaha! Nee. Je hebt me ontvoerd. Je hebt me juist in gevaar gebracht." Ze staat op van het bed en loopt naar de deur.

"Je komt er zelf wel achter. Harry is nooit goed voor je geweest." Ze sluit de deur achter zich. Ik schrik als ik zijn naam hoor. Ik spring op en ren naar de deur, waar ik op begin te bonken.

"WAT IS ER MET HARRY!!! HARRY IS WEL GOED VOOR ME!!! IK HOUD VAN HEM EN HIJ VAN MIJ!!!" Tranen stromen over mijn wangen. Ik draai me om, leun met mijn rug tegen de deur en zak door mijn knieën.

"Harry..." Snik ik.

***

De 2e week dat ik hier zit is net in gegaan. Om eerlijk te zijn, het is fijn hier. Lekker rustig en genoeg tijd om na te denken. Ik krijg genoeg te eten en te drinken en ik mag af en toe, samen met Rita, naar buiten om te wandelen. Ik lees veel boeken en verf zo nu en dan. Om eerlijk te zijn, ik houdt van Rita. Ze is als een tweede moeder voor me. Er word op de deur geklopt.

"Binnen!" Roep ik. Rita komt binnen en lacht naar me. Ik lach naar haar terug.

"Kan ik even met je praten?" Ik knik en ga op het bed zitten, naast haar.

"Weet je nog wat ik zei toen je me vroeg waarom ik je had meegenomen twee weken geleden?" Ik schud zacht mijn hoofd.

"Om Harry. Harry is gevaarlijk."

"Ik haat hem." Zeg ik meteen.

"Dat weet ik lieverd. Maar ooit zullen ze je vinden en dan nemen ze je mee naar hun huis. Maar ik wil wat met je afspreken." Ik knik en ga dichterbij haar zitten.

"Het moment dat je het idee hebt dat Harry je iets aan gaat doen, dan bel je mij." Ze overhandigt me een telefoon. Het is een oud model.

"Er staat maar 1 nummer in en dat is die van mij. Als jij je bedreigt voelt door Harry of wie dan ook, dan bel je mij en dan doe ik daar iets aan, oke?" Ik kijk een tijdje naar de telefoon en knik dan.

"Maar ik wil niet naar hem terug. Ik wil hier blijven, bij jou." Ze glimlacht.

"Geloof me. Je moet je voorbereiden, want ze komen je ooit halen en dan kan ik je niet nog een keer redden..." Ik krijg tranen in mijn ogen. Ik wil helemaal niet terug naar Harry, ik haat hem.

***

3 dagen na het gesprek met Rita, hoor ik haar roepen. Sinds 2 dagen mag ik alleen de deur uit, als ik maar in de buurt blijf en dat doe ik natuurlijk. Ik loop naar haar toe.

"Ze hebben het ontdekt en ze komen er waarschijnlijk aan. Dus pak wat je nodig hebt oke?" Ik knik. Ik heb me hierop voorbereid en heb belooft niet te huilen en gewoon met ze mee te gaan. Niet dat ik mee wil met Harry, hij is gevaarlijk en niet goed voor me. Ik doe de spullen die ik heb in een tas en rits hem dicht. Ik zucht. Waarom kan ik hier niet gewoon blijven? Ik wil niet meer weg.