De overnachting // bankzitters & Matthy fanfictie

Hoofdstuk 19

POV MATTHY
We zitten net als gisteravond in een van de restaurants van het hotel. Dit keer in een Italiaans restaurant. Iedereen geniet lekker van zijn of haar pizza of pasta. Ik heb de hele tijd niet meer met Roos gepraat. Ik denk dat ze echt boos op me is.

Na het eten gaan we direct naar een bar in het hotel. Een andere dan gisteravond. Deze bar is wat meer chic en zit bijna bovenin het hotel. Amy en Koen dansen samen op de dansvloer. Ik zie Roos glimlachend naar ze kijken. Maar dan krijgt ze een verdrietige blik in haar ogen en gaat ze aan de bar zitten. Ik denk dat ze mij niet wil zien dus loop maar naar de jongens toe. Dan bedenk ik me, ik moet haar spreken en weten wat er precies aan de hand is zodat we de lucht tussen ons kunnen ophelderen. Maar als ik me omdraai zie ik dat er een jongen naast Roos zit. Gelukkig is het niet dezelfde als gisteren, de guy die haar niet met rust kon laten. Nu is het iemand met wie ze het juist heel gezellig heeft. Shit. Wacht. Het is Raoul met wie ze praat! Shit shit shit.

POV ROOS
Ik kijk naar Koen en Amy die samen aan het dansen zijn. Ze zijn echt zo leuk samen! En dan te bedenken dat ik even twijfelde of Koen mij soms leuk vond en ik hem! Stond ik daar maar net Matthy, maar hij moest zo stom doen vanmiddag. Ik denk dat hij mij helemaal niet leuk en aardig vind om wie ik ben, maar alleen contact met me zoekt omdat ik het eerste beste meisje in zijn omgeving ben. De lach verdwijnt al snel van mijn gezicht en ik loop langzaam naar de bar. Ik bestel een colaatje, geen zin om vanavond alcohol te drinken. Al snel komt Raoul naast me zitten. Ik heb nog niet veel contact met hem gehad de afgelopen twee dagen maar hij lijkt me wel heel aardig! 'Hey Roos.' 'Hey Raoul', zeg ik zachtjes. 'Gaat het wel goed met je?' Vraagt Raoul. 'Nou niet echt eigenlijk', zeg ik en ik krijg tranen in mijn ogen. Ik kan niet zeggen waar precies om gaat omdat hij nog niks weet van mij en Matthy, maar ik kan wel vertellen over mijn gevoel. 'Ik ehm... sorry ik vind het moeilijk om erover te praten', snel veeg ik een traan van mijn wang. 'Zullen we anders even naar mijn kamer gaan, dan kun je even bijkomen en zelf bedenken of je het wel of niet aan me wilt vertellen.' 'Thanks Raoul!' Zeg ik en ik glimlach waterig naar hem. 'Tuurlijk, ik word niet voor niets papa Roelie genoemd.' En hij lacht naar me.

POV RAOUL
Ik had al wel door dat het niet helemaal goed ging met Roos. Ik denk dat het iets mentaals is maar I'm not sure. Nu heeft ze dus toegegeven dat het niet helemaal goed met haar gaat. We zijn nu onderweg naar mijn kamer om even te praten. Ik wil er gewoon proberen voor haar te zijn, of ze nou haar verhaal wil delen of niet dat maakt niet uit. Soms kan een arm om je heen je avond al beter maken. Dat herken ik uit ervaring van vroeger. Ondertussen zijn we aangekomen bij de kamer van Rob, Milo en mij. We gaan naar binnen en zeg dat ze wel op mijn bed mag gaan zitten. Ik geef haar een glas water en kom naast haar zitten. 'Hé Roos', ze kijkt me aan, 'je hoeft me niks te vertellen maar als je wilt dan ben ik er voor je! Er is hier niemand en alles blijft tussen ons.' 'Dankje Raoul. Ik vind het eigenlijk wel fijn om er met iemand over te kunnen praten.'
En dan begint ze met haar verhaal. Ze vertelt dat ze al maanden thuis zit omdat ze het allemaal niet meer trekt. Ze was net begonnen met een opleiding, maar had zichzelf vooral mentaal geen rust gegeven waardoor het teveel werd. Van zichzelf heeft ze al veel trust issues, onzekerheid, verlegenheid, etc en dat werd sindsdien nog erger. Ze raakte overspannen en zelfs depressief. De depressieve gevoelens heeft ze steeds minder, wel had ze gisteravond nog even zo'n moment dat het allemaal weer boven kwam. Dat was toen ze op het dakterras stond en bedacht dat ze ook gewoon kon springen, ze kwam niet meer uit die gedachtes tot Matthy kwam. Overspannen is ze nog steeds wel, hoeveel rust ze zichzelf ook geeft en hoeveel hulp ze zoekt, het wil nog niet echt helpen. Verder vertelt ze over haar verleden waarin ze gepest is, waardoor ze is gestopt met dansen en waardoor haar sociale vaardigheden en anxiety erg achteruit gingen. Ook vertelt ze over het vele eten bij stress en het vele sporten wat haar rust geeft. Verder komt ze amper buiten en ziet ze praktisch alleen Amy en haar ouders. Op een goede dag doet ze wat leuks net Amy buitenshuis zoals shoppen of bios, maar meestal niet. Daarom voelt ze zich nu ook niet heel erg op haar gemak bij zoveel nieuwe mensen in een druk hotel.
'En dat was eigenlijk alles wel.' 'Zo Roos dat is niet niks!' Ik schuif naar haar toe en neem haar in mijn armen ik aai zachtjes over haar haar. 'En wat was nu de reden dat je je niet goed voelde? Nog die depressieve gedachten?' Vraag ik haar. 'Ja deels en de onzekerheid kwam op. Ik zag Amy en Koen dansen en dan bedenk ik me hoe graag ik zoiets wil maar ik heb het idee dat niemand dat met mij wil. En waarom zou je ook. Iemand met mentale problemen, daar heeft toch niemand zin in. En daarnaast gewoon het feit dat ik hier ben ik vind het lastig om zoveel met mensen op te trekken terwijl ik normaal veel alleen ben en me daar heel prettig bij voel.' Terwijl ze praatte bleef ik zachtjes met mijn arm over haar rug aaien. 'Roos, jij bent echt een pracht meid. Ik ken je net, maar jij bent echt zo iemand die lief is voor iedereen. Wij allemaal, alle bankzitters vinden je heel leuk en we merken dat je je steeds meer openstelt en dat vinden we echt super!' Ze kijkt me glimlachend aan. 'Oh en trouwens. Wat ik me nog afvroeg. Wie had eigenlijk bedacht om dit tripje te gaan doen? Wiens idee was het om mee te doen met de winactie? Want ik kan me toch bijna niet voorstellen dat je jezelf direct met zo'n groep kleuters wil confronteren als je weer eens buiten komt.' 'Hahaha nee het was zeker niet mijn idee ik was heel erg tegen zelfs. Amy is groot fan van jullie en ik kende jullie niet eens. Ik wilde echt niet meer jullie weg, geen haat hoor maar door de paar video's die ik van haar moest kijken dacht ik echt van neeee zo'n groep drukke jongens moet ik echt niet mee weg willen. Maar Amy zei dat het goed voor me zou zijn en door de voetbalwedstrijd werd ik over gehaald.' Antwoord ze. 'Ja ik had wel door dat je er aardig wat verstand van had! Hé maar ik dacht echt dat jullie allebei fan waren haha. Wij allemaal trouwens.' Zeg ik tegen Roos. 'Nee nee ik kende jullie oprecht niet!' 'Maar heb je nu ook spijt dan, dat je mee bent gegaan?' Vraag ik haar voorzichtig. 'Nou... niet per se. Ik vind het nog steeds moeilijk om mezelf open te stellen en bloot te geven. Ik probeer gesprekken veel oppervlakkig te houden. Maar ik heb het echt enorm naar m'n zin gehad ook tot nu toe. Met de voetbalwedstrijd en het lekkere eten! Ik baal alleen wel enorm dat we nu niet naar huis kunnen. Ik had ingestemd omdat het maar één nachtje was, maar nu kan het wel een week of langer worden.' Hmm ja ik snap haar volledig. 'Begrijpelijk. Het is oké dat je je nog niet helemaal openstelt hoor, dit is juist een mooie plek om te oefenen en het langzaam te proberen dus haast vooral niks. Je bent ons niks verplicht.' Ik kijk haar even lief aan en ze glimlacht. Ik druk een kus op haar haar en hou haar nog even stevig vast. Ze weet dat ik een vriendin heb en ik weet gewoon dat ze mij niet leuk vindt, ze ziet mij echt als grote broer figuur. Dat is echt een super fijne band.

POV ROOS
'Hey Roelie en Roosie' zegt Milo terwijl hij samen met Rob binnen komt lopen. Ik kijk even snel op de klok. 1:30 uur. Het is al laat dus. 'Hey Raoul, heel erg bedankt voor ons gesprek! Ik ga nu snel ook naar mijn kamer hoor!' 'Ja prima, slaap lekker!' Ik zeg het terug en loop de deur uit. Wat een schat is het toch. Hij voelt als een soort grote broer die ik nooit heb gehad. Ik kon alles bij hem kwijt, ik heb niks achtergelaten. Behalve Matthy dan, maar daarvan weet ik zelf niet eens wat ik vind en voel. Als ik voor de deur sta komt Matthy ook net aangelopen. 'Hé' zegt hij zachtjes. Ik merk dat hij weinig gedronken heeft en nog heel helder is. 'Hey' zeg ik zachtjes terug. 'Waar was je de hele avond?' Vraagt hij. 'Ik was op de kamer van Raoul, Rob en Milo. Ik was met Raoul aan het praten en we waren de tijd helemaal vergeten tot de jongens terugkwamen. En nu ben ik hier.' 'Oh oké.' Ik hoor de teleurstelling in zijn stem. Zijn stem trilde zelfs een beetje. 'Uhm zullen we naar binnen gaan?' Vraag ik. 'Oh ja tuurlijk!' Zegt Matthy snel. We lopen de kamer in en zien dat Koen en Amy samen in het bed van Koen en Matthy liggen te slapen. Het ziet er echt super lief uit. Maar... dat betekent dat Matthy bij mij moet omdat er geen andere plek meer is. Shit.

Een extra lang hoofdstuk omdat ik nog niet wil slapen✌🏻
Hopelijk vinden jullie het nog een beetje leuk, veel leesplezier.
Dikke vette huts xx