De overnachting // bankzitters & Matthy fanfictie

Hoofdstuk 31

POV MATTHY
Wanneer het liedje is afgelopen begint iedereen te klappen. 'Wauw jongens dat was goed!' Roept Raoul. 'Jullie stemmen zijn zo mooi samen.' Zegt Milo. 'Jullie lijken net een koppel zo schattig!' Roept Koen. 'Haha ja leuke grap.' Zeg ik.

POV ROOS
Leuke grap. Leuke grap? Ik herhaal Matthy's woorden een paar keer in mijn hoofd. Ik weet dat hij het niet meent. Maar... hij zei het wel heel snel. Misschien iets te snel. Alsof hij inderdaad niks met me te maken wil hebben. Nee. Stop. Dit is niet waar, we hebben hierover gepraat, Matthy en ik.

POV MATTHY
Ik zie aan Roos dat ze er niet meer helemaal bij is. Heeft ze weer nare gedachten? Is het omdat ik zei dat Roos en ik niks zijn? Ik zie dat ze haar hoofd langzaam schud terwijl ze naar beneden kijkt. 'Hé, gaat het wel?' Vraag ik zachtjes. Geen reactie. 'Roos en ik gaan even nog wat extra snacks halen uit onze kamer. 'Ik ga wel mee!' Zegt Raoul. Ik zie dat Raoul met een zorgelijk gezicht naar Roos kijkt. Hij heeft ook door dat er iets niet helemaal goed zit. Ik pak Roos aan haar arm en trek haar zachtjes mee. Gelukkig. Ze begint met lopen.
'Gaat alles wel goed met haar?' Vraagt Raoul fluisterend aan mij. 'Ik... ik weet h-het niet.' Komt er met moeite uit mijn mond. We staan ondertussen in onze kamer. 'Hé Roos, hoe gaat het?' Vraagt Raoul zachtjes terwijl hij langzaam over haar arm wrijft. Geen reactie. Het blijft stil. Ik loop naar haar toe en begin in haar oor te fluisteren. Raoul hoeft niet alles te horen. 'Hé Roos, herinner je nog wat ik je vertelt heb. Dat ik je leuk vind en dat ik er altijd voor je zal zijn. Je hoeft er niet aan te twijfelen Roos. Ik... je... je bent zo mooi en leuk en lief. Denk aan het liedje dat we samen zongen. Dat is hoe ik over jou denk Roos.' Ondertussen omhels ik haar en aai ik over haar wang. Opeens voel ik haar hand op mijn borst. Ik trek me iets terug zodat ik haar aan kan kijken. 'Roos', komt er zachtjes uit mijn mond. 'Matt', zegt ze en er vormt zich een waterig glimlachje op haar gezicht. Dat is de eerste keer dat Roos me Matt noemt. Op de een of andere manier voelt het heel speciaal. De eerste keer dat ze me bij mijn bijnaam noemt. Even vergeet ik helemaal dat Raoul er is, ik denk alleen aan Roos. Zachtjes zet ik mijn lippen op de hare en trek ik haar dichter naar me toe. Ze heeft haar ene hand nog op mijn borst en de andere legt ze in mijn nek. Na een poosje laten we elkaar langzaam los. 'R-raoul'. Roos kijkt met grote ogen naar de andere kant van de kamer waar Raoul ons breed lachend toe zit te kijken. 'Dus het zit allemaal wel goed tussen jullie? Ik dacht het al toen ik jullie samen zag zingen.' 'Ja haha, ehm toen jullie vanavond ergens gingen eten in het hotel hebben we gepraat over... alles... over ons...' Ik kijk Roos aan en glimlach even. 'Ik ben blij voor jullie! Maarrehh hoe willen jullie het doen met de rest? Direct vertellen of nog even rustig aan doen?' Ik kijk Roos even vragend aan. 'Als jij het ook goed vind Matthy dan wacht ik liever nog even' zegt ze. 'Tuurlijk vind ik dat goed, nu is het vooral even belangrijk dat je wat rust pakt. Ik merk dat het gewoon niet zo goed met je gaat en dat moeten we eerst even aanpakken.'

POV ROOS
Ik krijg tranen in mijn ogen. Deze jongen is zo ontzettend lief voor mij. Ik snap niet waar ik hem aan verdien. Hij heeft wel gelijk, het is echt van belang dat we praten. Alle dingen doorspreken die mijn leven en mij persoonlijk gevormd hebben. Ik wil niks voor hem achterhouden en hij moet ook alles weten. Alleen dan kan het iets worden tussen ons. En ik moet herstellen. Toch weer vaker naar de psycholoog om de achterliggende problemen en trauma's te verwerken. De trust issues, het overthinken, de onzekerheid. Het zijn allemaal dingen die aangepakt moeten worden en die ik tot nu toe nog weinig aan psychologen of dokters heb toevertrouwd. 'Je hebt gelijk Matthy. En dankjewel Raoul voor je steun en vertrouwen. Het doet me echt heel goed.' Ik geef hem een knuffel. 'Geen dank, ik doe het met liefde. Ik ga nog even terug naar de rest maar ik denk dat die ook zo wel naar bed gaan. Ik denk dat jullie hier blijven?' Raoul kijkt ons vragend aan. 'Hé ik heb m'n nintendo switch meegenomen!' Roept Matthy opeens. 'Wat is dat nou weer voor antwoord op Raouls vraag?' Lach ik. 'Ohja sorry eh, ja wij blijven denk ik hier. En ik bedoelde dat we dan wel een spelletje konden spelen op de nintendo switch.' Zegt Matthy en hij lacht een beetje ongemakkelijk. 'Haha is goed! Ik denk dat ik jullie straks niet meer zie dus alvast welterusten.' Zegt Raoul. 'Dankje, jij ook!' Zegt Matthy en Raoul loopt de kamer uit.

Nou alweer een deel joh. Het houdt niet op. Ik heb nu nog vakantie dus ik dacht ik schrijf nog even weer een deel :)