Marriage 💘💫 || SOPE

17

"හොසෝකා නැගිටින්න... Uni යන්න පරක්කු වෙනවා..."

"තව ටික වෙලාවක්..."
මගේ කන ළඟ කෑ ගහන ජිමීට කියලා ආයේ නිදාගන්න හැදුවත් ඒක අමාරු වැඩක් නෙවෙයි කරන්න බැරි වැඩක්.

"අනේ ජිමී...."

"එහෙනම් අපි යනවා ඔයා තනියම එන්න... හුම්..."
මට රවලා ජිමී යන්න ගියා.

සතියක් මන් මෙයාලා එක්ක. හිනා වෙන්න බැරි උනත් එයාලා ඉස්සරහ දුකින් ඉඳලා එයාලව දුක් කරන්න මට බැහැ. ඉතින් මම එයාලා ඉස්සරහ හිනා වෙනවා. හිත යටින් ගිනි ගොඩක්.... මට ඕනෙ උනේ හියුංව සම්පූර්ණයෙන්ම අමතක කරන්න. මන් හිතුවා මට ඒක පුළුවන් වෙයි කියලා. නැහැ ඒක කවදාවත් කරන්න පුළුවන් දෙයක් නෙවෙයි. මේ සතිය ඇතුලේ මම අඬපු නැති දවසක් නැහැ....  රෑට කදුළු කොච්චර පිට උනත් උදේට සතුටින් ඉන්නවා කියන එක පෙන්නනවා. ඒක කොච්චර අමාරුද?

ඉක්මනට ලැස්ති වෙලා පහළට ගියේ ඇත්තටම කොට ජිමී මාව දාලා යයි කියලා ලොකු විශ්වාසයක් තියෙනවා.

"හොසෝකා... අර academy building එක අස් කරන්න මන් කට්ටියක් යැව්වා."
මම ගිහින් කාර් එකේ පිටිපස්සේ ඉඳගන්න හදද්දි ටේ කිව්වා. මට මෙච්චර ඉක්මනට මේ දේවල් පටන් ගන්න ඕනේ උනේ නැහැ. හැබැයි ටේ කියන්නේ මම ඔක්කොම ප්‍රශ්න අමතක වෙන්න කාර්යබහුල වෙන්න ඕනේ කියලා. ඒක ඇත්ත...

" හරි ටේ... "

" ආහ් හොසෝකා...poster එහෙම ඔක්කොම හරි. "
ජිමී කියද්දී මන් එයා දිහා අැස් ලොකු කරලා බැලුවා. ඇත්තටම මම මෙච්චර දෙයක් බලාපොරොත්තු උනේ නැහැ. මගේ හීනෙ එයාලා මහන්සි වෙන එක හිතට හොඳ මදි.

"දැන් ඇති හොදේ ඔයාල මට මෙච්චර උදවු කරාම මම නිකන්ම ණය කාරයෙක් වෙනවා... "
මම හිනා වෙලා කිව්වම ටේමින් දෙන්නත් හයියෙන් හිනා උනා. ඇත්තටම එයාලා මට මේ කරපු උදවු හොඳටම ඇති.

"අපේ ලමයි ඕකට දාලා නිකන් dancing උගන්වන්න කල්පනා කරන මම..."
ජිමී එහෙම කියලා හයියෙන් හිනා උනා.

" ඔව් ඔව් ඒක හොඳයි අපේ ලමයි dancing machine එකකින් dancing ඉගෙනගන්නේ... කොහොමද ඒක"
ටේ ජිමීටම ගැලපෙන කෙනා තමයි. මොක කිව්වත් දෙන්නා එකට. එයාලා හරිම ලස්සන දෙන්නෙක්. හැමදාම සතුටින් ඉන්න ඕනේ...