"အစ္ကို"
"ေဟ ဘာလဲဟ ရင္ၿငိမ္းရ မင္းကလည္း ေက်ာင္းပိတ္လို႔ ငါ့မွာအလြမ္းေျပေပမယ့္ ငါ့ေကာင္ေလးက ေတာ္ေတာ္စကားမ်ားတာပဲကြာ"
"မဟုတ္ပါဘူး အစ္ကို႔ကို ေမးစရာရိွလို႔ပါ"
"ေမးေမး ဘာေမးမွာလဲ ဒီမွာ မာလကာပင္က စိုက္ဖို႔သံုးပင္ပဲက်န္ေတာ့တာ ကူလဲမလုပ္ပဲနဲ႔ စကားပဲမ်ားေနတယ္"
"အစ္ကိုပဲ ရင္ၿငိမ္းေလးလက္က ေျမျဖဴတို႔ေဘာပင္တို႔ကိုင္တဲ့လက္ကေလး ႏုႏုညံ့ညံ့ေလး ဓားေတြ ေပါက္တူးေတြမကိုင္နဲ႔ဆို သူပဲေျပာၿပီးေတာ့ အခုမွ လူကို အပစ္လာေျပာေနတယ္"
"ေဟာ ဗ်ာ"
ကံေကာင္း လက္ထဲက ေျမက်င္းတူးေနတဲ့ သံတူရႊင္အားေျမေပၚ ပစ္ခ်ကာ ရင္ၿငိမ္းထိုင္ေနတဲ့ သရက္ပင္ေျခရင္း အတူသြားထိုင္လိုက္ၿပီး ေရႏြေးအိုးကိုယူကာ ေရႏြေးတစ္ခြက္ငွဲ႔ကာ ေသာက္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ ေက်ာင္းဆရာ လက္ေပါက္ကပ္ေလးပုခံုးအားမွီကာ ေနလိုက္သည္။
"ဖယ္စမ္း လာမမွီနဲ႔ သြား အရိုးေပ်ာ့လိုလာလုပ္မေနနဲ႔"
"လုပ္ေတာ့ဘာျဖစ္လဲကြာ"
"မမွီနဲ႔ ရင္ၿငိမ္းက အစ္ကို႔အတြက္ ကူေဖာ္မရတဲ့သူ စကားမ်ားတဲ့သူေလ"
"အဲ့ဒီေတာ့"
"အဲ့ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားႀကီးက ရင္ၿငိမ္းကို စိတ္မရွည္ဘူးမဟုတ္လား မခ်စ္ေတာ့ဘူးမဟုတ္လား "
"ဘယ္သူေျပာလဲ"
"မသိဘူး"
"ဒီမယ္ ဆရာေလး စကားတတ္တိုင္းေလ်ွာက္ေျပာမေနပါနဲ႔ဗ် ဒီလူေခ်ာႀကီးက မင္းမခ်စ္လို႔ ဘယ္သူ႔သြားခ်စ္ရမွာလဲလို႔ ဟင္ ေျပာပါၪီး "
"မသိဘူးဗ်ာ"
"အားး ပင္ပန္းလိုက္တာကြာ အားေတြေတာင္မရိွေတာ့ဘူး အားေဆးေလး ေပးမယ့္သူကလည္း ဟင္း ေပးခ်င္ရဲ့လားမသိပါဘူးဗ်ာ"
"မေပးခ်င္ပါဘူး ဒီေတာ့ စိုက္စရာရိွတာဆက္စိုက္လိုက္ပါေနာ္ ေမာင္ကံေကာင္း အေမက သူ႔အမ်ိဳးေတြဆီအလည္သြားတာဆိုေတာ့ ၃ရက္ေလာက္ေနမျွပန္လာလိမ့္မယ္ ဒီေတာ့ ရင္ၿငိမ္းေလးက ထမင္းခ်က္တာဝန္ယူရမွာပါ သြားၿပီေနာ္ ထမင္းသြားခ်က္ေတာ့မယ္"
"ရုပ္ေလးနဲ႔မွ မလိုက္ စိတ္ပုတ္ခ်က္က ငါ့နီးနီးပဲ ဟဟားးး"
"ျဖစ္ရမယ္"
မီးဖိုေဆာင္ထဲဝင္သြားသည့္ ရင္ၿငိမ္းေလးအား အေနာက္ကေန ေျပးၿပီးေတာ့သာ တင္ပါးကို ၂ခ်က္ေလာက္ရိုက္ပစ္လိုက္ခ်င္သည္။
YOU ARE READING
မေတ္တာတရားတို့ဖြင့် နှောင်ဖွဲ့သော ချစ်ခြင်း
Romanceေစတနာေတြပို အၾကင္နာေတြယိုဖိတ္ အခ်စ္ေတြပံုေအာေပးခဲ့မိတဲ့ ေနာက္ဆံုးေတာ့... . စေတနာတွေပို အကြင်နာတွေယိုဖိတ် အချစ်တွေပုံအောပေးခဲ့မိတဲ့ နောက်ဆုံးတော့...
