မေျပလည္မႈေတြအားလံုး အဆင္ေျပသြားၾကၿပီမို႔ ကံေကာင္းႏွင့္ကာယံလည္း သက္ဆိုင္သူတို႔ႏွင္အတူေနၾကေလၿပီ အေမာင္ဗိုက္ႏွင့္ေသာ္ခန္႔တို႔ကေတာ့ ကံေကာင္းႏွင့္အတူ ဆရာေလးတို႔အိမ္တြင္သာလိုက္ေနၾကသည္။
ယခုလည္း အေမာင္ဗိုက္တစ္ေယာက္ ဗိုက္ႀကီးေကာ့လန္ေကာ့လန္ႏွင့္ လမ္းမေပၚတက္ကာ လာသမ်ွေတြ့သမ်ွလူကို သြားၿဖီးကာ တစ္ဟီးဟီးရယ္ျပေနျပန္သည္။
လမ္းေပၚထြက္တာ အေကာင္းေတာ့မဟုတ္ ရြာထိပ္က ေဂြးသီးပင္ကေန ေဂြးသီးအမွည့္သြားေကာက္သည့္ ကေလးမ်ားထံမွ ေဂြးသီးေတာင္းစားရန္ ထြက္ေစာင့္ေနျခင္းပင္။
"ေတဇာေလး ဘာလုပ္ေနတာလဲ လမ္းေပၚမွာ"
"အဟီး ရင္ၿငိမ္း လာလာ "
"အိမ္ထဲဝင္မယ္ေလ ေတဇာရဲ့"
"ေနပါၪီး ရြာထိပ္ကေဂြးပင္မွာေလ ကေလးေတြေဂြးသီးသြားေကာက္တယ္ အဲ့တာ စားခ်င္လို႔ ေစာင့္ေနတာ ဒါနဲ႔ေလ ဟို အစ္ကိုႀကီးတို႔ကို ျပန္မတိုင္နဲ႔ေနာ္ ရင္ၿငိမ္း"
"တည့္လို႔လား ေတာ္ၾကာေန ဗိုက္ေတြေအာင့္ေနမျွဖင့္ ဘယ္ႏွယ့္လုပ္မလဲ"
"မျဖစ္ပါဘူးဆို ေက်ာင္းဆရာရယ္ သိပ္ဆရာတတ္တာပဲ သြားသြား အိမိေပၚမွာ ခင္ဗ်ားလင္ေစာင့္ေနတယ္ သြားေတာ့"
"မတည့္ရင္ေလ"
"တည္ပါ့တယ္ဆိုမွပဲ သြား သြား"
"အင္းပါ တစ္ေယာက္ထဲမစားနဲ႔ေနာ္ "
"အတူစားမွာလား အင္း ဟီးဟီ"
မင္းျမတ္ ကာယံ ႏွင့္ ေသာ္ခန္႔တို႔ အလုပ္ကိစၥမ်ားအားတိုင္ပင္ေနသည္မွာ အခ်ိန္မည္မ်ွပင္ၾကာသြားသည္မသိ အေမႊစိန္ဗိုက္ဗိုက္ ခ်စ္လွစြာေသာေက်ာင္းဆရာေလး ႏွင့္ ေမာင္ေဝထူးတ္ို႔ ၿငိမ္ေနၾကသည္ကို ခုမွသတိရသြားၾကေတာ့သည္။
"အစ္ကိုေလး ဟိုသံုးေယာက္ေလ ၿငိမ္ခ်က္သား ေကာင္းေနၾကပါ့လား"
"ေအး ဟုတ္တယ္ဟ"
"လာလာ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ သြားေခ်ာင္းၾကမယ္ သံုးေယာက္စံုရင္ ေပါက္ကရေတြလုပ္လြန္းလို႔ကြာ"
အိမ္ေပၚမွသံုးေယာက္အား သတ္ိမထားမိေသာ မီးဖိုထဲက သံုးေယာက္မွာေတာ့ ငံျပာရည္ ျငဳပ္သီးမႈန္႔ေတြႏွင့္နယ္ထားေသာ ေဂြးသီးဇလံုႀကီးအား အလယ္တြင္ခ်ကာ တစ္ရႉးရႉးတစ္ရွဲရွဲႏွင့္ အၿပီျပင္ကိုတြယ္ေနၾကေလေတာ့သည္။
"ရႉး မစားရတာၾကာၿပီ ဟားဟူးး ေကာင္းေနေရာ"
"အမ္း ကိုေဝထူး ဟူးး ေနာက္ေန့ေရာ စားမယ္ေနာ္"
"ေတာ္ရံု ဟူးး ေတာ္ရံုပဲ ရႉး စားပါ ေတာ္ၾကာေန ေတဇာ ဗိုက္ ရႉး ဗိုက္နာလိမ့္မယ္"
"ဘာမွ ဟူး မျဖစ္ပါဘူးဆိုေန ေက်ာင္းဆရာကလည္း စားစား"
YOU ARE READING
မေတ္တာတရားတို့ဖြင့် နှောင်ဖွဲ့သော ချစ်ခြင်း
Romanceေစတနာေတြပို အၾကင္နာေတြယိုဖိတ္ အခ်စ္ေတြပံုေအာေပးခဲ့မိတဲ့ ေနာက္ဆံုးေတာ့... . စေတနာတွေပို အကြင်နာတွေယိုဖိတ် အချစ်တွေပုံအောပေးခဲ့မိတဲ့ နောက်ဆုံးတော့...
