ေက်ာပိုးအိတ္တစ္လံုးလြယ္ကာ ေလတစ္ခြၽန္ခြၽန္ႏွင့္ အေပၚထပ္ကေနဆင္းလာေသာ မင္းျမတ္အား ဧည့္ခန္းထဲ၌ ထိုင္ေနေသာ ကာယံတို႔မွာ မႏိုင္ဘူးဟူေသာပံုစံမ်ားျဖင့္သာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ထိုင္ၾကည့္ေနၾကေတာ့သည္။
"ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ မင္းတို႔က"
"မင္း တစ္ျဖည္းျဖည္း ငေပါႀကီးနဲ႔တူလာတယ္ မင္းျမတ္ထြဋ္ေခါင္"
"အခ်စ္ရိွရာ သြားမလို႔ တက္ႂကြေနတာကြ မင္းတို႔ေကာင္ေတြ ဘာသိလို႔လဲ"
"ေအာ္"
"ေအာ္မေနနဲ႔ ေတဇာ ဘယ္လိုလဲ ေနရတာ "
"ဟုတ္ အဆင္ေျပပါတယ္"
"ဟုတ္ၿပီ ေသာ္ခန္႔ ပိုင္စိုး စိတ္ခ်မယ္ေနာ္ ငါ့ေကာင္တို႔"
"စိတ္ခ်ပါ ဆရာ ေက်ာင္းဆရာေလးကိုသာ အပိုင္သိမ္းဖို႔ အာရံုစိုက္ က်န္တာ ဒီတပည့္တို႔တာဝန္သာထား"
"အိုေခဗ်ား"
အခ်စ္နဲ႔ေတြ့ရင္ လူတိုင္းက ေျပာင္းလဲ သြားတတ္ၾကတယ္ထင္ပါရဲ့ ကာယံ မိမိအစ္ကိုအားၾကည့္ရင္း ၿပံဳးမိသည္။
အရာအားလံုးအဆင္ေျပသြားၿပီမို႔ ခ်စ္ရသူဆီ အေျပးသြားေတာ့မယ္တဲ့ေလ။
အဆင္ေျပပါေစလိုသာဆုေတာင္းေပးမိသည္။ဘာရယ္မဟုတ္ အပုေလးကိုလဲ သတိရမိသည္။ကိုယ့္ကို မုန္းသြာတယ္ထင္ပါရဲ့ စေတာင္မစရေသးပဲ ဇာတ္သိမ္းသြားေလသလား အပုေလးေရ ကိုယ္ေရာ မင္းအခ်စ္ကိုရႏိုင္ပါၪီးမလား ကိုယ့္အေနနဲ႔ေရာ ႀကိဳးစားခြင့္ရိွပါေသးရဲ့လား ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ႀကိဳးစားၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္ အပုေလးေရ။
"မင္းျမတ္"
"ဟင္"
"ငါလဲလိုက္မယ္"
"ဘယ္ကိုလဲ"
"ေမရီလန္းကို"
"ဘာ"
"ေမရီလန္းကို ငါလဲလိုက္မယ္လို႔ "
"ဟ ဘာလိုက္လုပ္မွာလဲ မင္းက"
"မင္းကို စိတ္မခ်လိုကြာ"
"စိတ္ခ် ငါ့ဟာငါသြားမယ္ မင္းက ငါ့တာဝန္ေတြယူေပးေလ"
"ဟာ လိုက္မယ္ပါဆို ဘာလုပ္စရာရိွလိုလဲ Project အသစ္ကလဲ ၿပီးခါနီးၿပီ ေသာ္ခန္႔ရိွတယ္ေလ Hotelကလည္း သူ႔ဟာသူလည္ပတ္ေနတာပဲ က်န္တဲ့ Marketေတြကလည္ ဘာလုပ္စရာရိွလို႔လဲ ပိုင္စိုးရိွသားပဲဟာကို အိမ္မွာလည္း ေတဇာရိွတယ္ေလ လိုက္မွာပဲ"
"မင္းဟာကလည္း မဟုတ္ေသးပါဘူး ေတဇာကို အိမ္မွာ တစ္ေယာက္ထဲထားလို႔ျဖစ္မလားဟ"
"ျဖစ္ပါတယ္ ဆရာရယ္ ေခၚသြားလိုက္ပါ"
"ဟုတ္ပါတယ္ဆို အခုသြားမွာလား ေနၪီး ငါအဝတ္ေတြထည့္လိုက္ၪီးမယ္"
"ဟ ေဟ့ေကာင္ ကာကာ ကာယံမိုး"
YOU ARE READING
မေတ္တာတရားတို့ဖြင့် နှောင်ဖွဲ့သော ချစ်ခြင်း
Romanceေစတနာေတြပို အၾကင္နာေတြယိုဖိတ္ အခ်စ္ေတြပံုေအာေပးခဲ့မိတဲ့ ေနာက္ဆံုးေတာ့... . စေတနာတွေပို အကြင်နာတွေယိုဖိတ် အချစ်တွေပုံအောပေးခဲ့မိတဲ့ နောက်ဆုံးတော့...
