မေတ္တာတရားတို့ဖြင့် နှောင်ဖွဲ့သော ချစ်ခြင်း

Part 32 {Z/U}

အနက္ေရာင္ကား၃စီးတန္းလ်ွက္ ေမာင္းႏွင္လာေသာ ကားတန္းေလးသည္ လူခ်မ္းသာမ်ားေနထိုင္ေသာရပ္ကြက္အတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္လာခဲ့သည္။ထို႔ေနာက္ ျမင့္မားေသာၿခံစည္းရိုးႏွင့္ ဝန္းရံထားေသာ က်ယ္ဝန္းေသာၿခံႀကီးအတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္ကာ အထပ္ျမင့္တိုက္ႀကီး၏ စင္ဝင္ေရ႔ွ၌ အသီးသီးရပ္တန္႔သြားၾကေလသည္။

အစ္ကိုႏွင့္သူ႔ညီဆိုသည့္တစ္ေယာက္က အေရ႔ွကားတစ္စီး၌ျဖစ္ကာ အလယ္တစ္စီးတြင္ ရင္ၿငိမ္း ထူးထူးႏွင့္ ကားေမာင္းသည့္ အစ္ကိုလိုက္ပါလာၿပီး ေနာက္တစ္စီးတြင္ေတာ့ မည္သူေတြပါသည္ကို ရင္ၿငိမ္းမသိေပ။
အစ္ကို႔အား ေတြ့ရ၍ ေပ်ာ္ရသည္ သို႔ပါေသာ္လည္း စိုးရိမ္စိတ္တို႔ေၾကာင့္ ေဝထူးထံသို႔ ဖုန္းဆက္ကာ လိုက္လာရန္ေျပာထားရသည္။လိပ္စာကိုေတာ့ အေရ႔ွက ကားေမာင္းသည့္ အစ္ကိုအားေမး၍ ေဝထူးအားေျပာျပထားလိုက္သည္။ေဝထူးလည္း လိုက္လာမည္ဟုဆိုသည္ေၾကာင့္ ရင္ၿငိမ္းသိပ္မစိုးရိမ္မိေပ။

"ဆင္းလို႔ရပါၿပီ ညီေလးတို႔ အိမ္ထဲဝင္ၾကပါဗ်"
"ဗ်ာ ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့"

အိမ္ႀကီးထဲသို႔လွမ္းဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ ေခတ္မွီအသံုးအေဆာင္မ်ားႏွင့္ေရွးေဟာင္းအသံုးအေဆာင္မ်ားအာ ေရာယွက္ကာ တည္ေဆာက္ထားေသာ အိမ္အျပင္အဆင္၏ဆန္းသစ္မႈတို႔အား ရင္ၿငိမ္းေငးၾကည့္မိသည္။
မိမိခ်စ္ရသူသည္ ဤမ်ွေလာက္ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝပါသလားဟုလည္းေတြးမိသလို မိမိကိုယ္ကိုလည္း ျပန္လည္သိမ္ငယ္မိေစသည္။
ဆင္းဆင္းရဲရဲမဟုတ္သည့္တိုင္ အေနအစားဆင္းရဲလွသည့္ မိမိအိမ္တြင္ ေနခဲ့သည့္ အစ္ကို႔အား ရင္ၿငိမ္းအားနာလွပါသည္။
ရင္ၿငိမ္းမည္မ်ွေငးေမာေနမိသည္မသိ လက္ေမာင္းတစ္ဖက္အား လာထိေသာ အထိအေတြ့တို႔ေၾကာင့္ ေဘးဘက္ကိုအသာေလး ငဲ့ေစာင္းၾကည့္မိသည္။ထူးထူးေလလးသည္ ယခုအေျခအေနအား ေၾကာက္ေနသည္ထင္ပါရဲ့ လက္ေလးေတြပင္ေအးစက္လို႔ေနေပသည္။
ထူးထူးအား ျပန္လည္ၿပံဳးျပလိုက္ေတာ့ ထူးထူးသည္ ရင္ၿငိမ္းနားေလးကပ္ကာ ခပ္တိုးတိုးစကားဆိုလည္ေလသည္။

"ဆရာေလး ကိုႀကီးကံေကာင္းက ရုပ္လဲေခ်ာ ခ်မ္းကလည္းခ်မ္းသာခ်က္ေနာ္ ငါျဖင့္ ေၾကာက္ေတာင္ ေၾကာက္လာၿပီေနာ္ေဝ "
"မေၾကာက္ပါနဲ႔ထူးထူးရဲ့ ဆရာေလးရိွပါတယ္ကြေနာ္"
"ဟုတ္"