မေတ္တာတရားတို့ဖြင့် နှောင်ဖွဲ့သော ချစ်ခြင်း

Part 43 {Z/U}

အထုပ္အပိုးေတျြပင္ကာ အိမ္ေရ႔ွခန္းခ်ထားၿပီး ကားတံခါးအားဖြင့္ကာ ကားထဲသို႔ အခန္႔သားဝင္ထိုင္ေနသည္က အေမာင္ဗိုက္ ေတဇာရယ္ပါ။
အထုပ္ေပါင္းသိန္းေျခာက္ေသာင္းအား သယ္ကာ ကားထဲထည့္ေနရသူက ေသာ္ခန္႔  မသိလ်ွင္ျဖင့္ ေသာ္ခန္႔က သူ႔ငယ္ကြၽန္ႀကီးလိုလို ကိုင္ေပါက္ခ်င္စိတ္က တစ္ဖြားဖြား သူ႔အျမင္ကပ္လို႔ ကိုင္ေပါက္ျပန္ရင္လဲ ဗိုက္ထဲက ကိုယ္တူေလးကို ထိမိၪီးမယ္ ဟင္း တစ္ကယ္ကိုမလြယ္ပါဘူးဗ်ာ..." သားေပါက္ေရ မင္းျမန္ျမန္ထြက္လာမွ ေအးမွာပါကြာ။"

"ကိုႀကီးတို႔ကလည္းဗ်ာ ၾကာလိုက္တာ ျမန္ျမန္လုပ္ၾကပါဗ်"
"ေအးပါဟ ရၿပီ ရၿပီ နာရီလဲၾကည္ပါၪီး အခုမွ မနက္၅နာရီပဲရိွေသးတာေလ"
"ေစာေလေကာင္းေလပဲဟာကို"
"ေအးပါကြာ"
"ကိုႀကီးပိုင္စိုးက တစ္ကယ္မလိုက္ဘူးေပါ့",
"အင္း အစ္ကိုလိုက္ရင္ ဒီက အလုပ္ေတြဘယ္သူလုပ္မလဲ ကဲပါ သြားၾကေတာ့ ေစာေစာသြားေတာ့ ေစာေစာေရာက္တာေပါ့ အစ္ကို ဖုန္းဆက္ထားတယ္ မင္းတို႔လာမယ္ဆိုတာကို လမ္းမွာ ရန္ျဖစ္မေနၾကနဲ႔ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်"
"ေသာ္ခန္႔ေလး ကားကို ဂရုစိုက္ေမာင္းေနာ္ ဟိုေရာက္ရင္ အစ္ကို႔ကို ဖုန္းဆက္ေနာ္"
"အင္းပါ စိတ္ခ် အစ္ကိုသာ အလုပ္ေတြအရမ္းဖိလုပ္မေနနဲ႔ ေနႏိုင္တဲ့သူေတြက အားယားေနတာ အစ္ကိုသာ အပင္ပန္းခံတာေလ်ာ့"
"အဟား ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်ာ ကဲကဲ သြားၾကေတာ့"
"ဟုတ္ အစ္ကို"
"တာတာ့ ကိုႀကီးပိုင္စိုး"
"ေအးေအး ဂရုစိုက္ၾက"

""""""""""""
ရင္ခြင္ထဲ၌ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ခ်စ္ရသူေလးအား မင္းျမတ္ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ေမွးမိွတ္ထားေသာ မ်က္ခြန္ေလးကေဖာင္းအစ္လို႔ မ်က္ေတာင္တိုစိတ္စိတ္ေလးေတြရယ္ ခပ္မို႔မို႔ပါးျပင္ေလးရယ္ မက်ဥ္းမၾကယ္နဖူးေလးထက္ ထိုးေထာင္ေနေသာ ဆံပင္အညိုေလးေတြ ဖူးေနေသာႏႈပ္ခမ္းေလး၌ အၾကည့္တို႔ရပ္တန္႔သြားကာ ခ်စ္မဝေလး၏ ႏႈပ္ခမ္းေလးထက္ အနမ္းေလးေႁခြခ်လိုက္မိေတာ့သည္။
"ဟင္  အြန္းး အစ္ကို"
"အင္း ႏိုးၿပီလား ကေလးေလး"
"အင္း ႏိုးၿပီ"
"ႏိုးရင္ ထၾကစို႔ ေနာ္"
"ဟုတ္"

မနက္ခင္းအိပ္ရာႏိုးခ်ိန္ ခ်စ္ရသည့္ အစ္ကို႔အား ျမင္ေတြ့ေနရသည္က အိမ္မက္တစ္ခုလိုပါေပ။အစ္ကိုနဲ႔အတူ ဘဝသံသရာတစ္ခုလံုး မတူေလ်ွာက္လွမ္းရရင္ျဖင့္ ရင္ၿငိမ္းေလာက္ေပ်ာ္ရႊင္ရသူ ဒီေလာကမွာ ရိွမယ္ကို မထင္ေတာ့ပါေလ...
ႏွစ္ၪီးသား တဘက္ကေလးေတြပုခံုးေပၚတင္လို႔ ေရစည္သို႔သြားကာ သြားတိုက္ မ်က္ႏွာသစ္ကိုဟ္လက္သန္႔စင္လိုက္ၾကသည္။ထို႔ေနာက္ အေမရိွရာ မီးဖိုေခ်ာင္သို႔သြားကာ အေမႏွင့္အတူ မနက္စာစားလိုက္ၾကသည္။