Doğum zamanı gelmişti.
Jeongguk'um kollarımda acıyla inleyip derin nefesler alırken panikle yüzüne bakmış, şifahanenin kapısından içeri girmiştim.
"Geldik bebeğim, geldik, az kaldı."
Girer girmez kimsenin etrafta olmamasıyla gür bir sesle bağırıp herkesi başımıza topladım.
"Yardım edin! Eşim doğuruyor!"
Kollarımdan ayırıp yatağa yatırdıklarında içeri girdim ben de. Herkes bie tarafa koşturuyordu, sevgilimin parmaklarını sıkıca tutup üzerine minik bir öpücük bıraktım.
"B-Bora?"
Aniden gelen sancılarıyla kesik kesik konuşmuştu.
"Uyuyordur hâlâ bebeğim, Yoongiler'e haber verdirdim, eve giderler şimdi, bakarlar bebeğimize, sen bunları düşünme şimdi, derin nefesler alıp ver bir tanem."
Panikten ne dediğimi ben de bilmiyordum, elimi sıkıca tutup inlediğinde ter içinde kalmış alnına dudaklarımı bastırdım.
"Baba olacağız yine sevgilim, bana ikinci bir evlat vereceksin, seni seviyorum, seni seviyorum, çok seviyorum."
"Delta, siz çıkmalısınız artık."
"Benimle uğraşacağına eşimle ilgilensene! Ne kadar acı çekiyor!"
Deltam, Jeongguk'un hissettiği acıyı ve ağrıyı hissettiğinden sinirle kıvranıyordu, bu da onu hiç olmadığı kadar agresifleştiriyordu.
"Kurdunuzun acı çektiğini biliyorum, yanında kaldıkça daha kötü olacaksınız. İşimizi yapmamıza engel olacağınız zamanlar da olacak, lütfen çıkın."
Kararmış gözlerimi Jeongguk'umun üzerinde gezdirdim, ardından yanına tekrar yaklaşıp alnına derin bir öpücük bırakmış, daha fazla durursam çıkamayacağımı bildiğimden hemen odadan dışarı atmıştım kendimi.
Hoseok hyung ve Yoongi gelmişti, ellerimle yüzümü sıvazlayıp saçlarımı çekiştirdim.
"Yoon, Bora uyandı mı?"
"Ben oraya gittiğimde uyuyordu hâlâ, kucaklayıp bize götürdüm, Yoonji'yle birlikte uyuyorlar şimdi. Jimin başlarında merak etme, uyandıkları zaman ikisini de getirecek."
Kafamı sallayıp banklardan birine oturdum, tedirginlikle dizimi sallayıp dudaklarımı yoluyordum. Kurdum hâlâ acı içindeydi, hırçındı ve omegasını istiyordu. Zaman geçtikçe tedirginliğim arttı, henüz çıkmamışlardı ve ben ortalığı yıkmamak için zor duruyordum.
"Babiş!"
Bora'mın sesini duyduğumda ellerimin arasına aldığım kafamı kaldırmış, bana koşan bebeğime kollarımı açmıştım.
"Hyung, çıkmadılar daha, neden çıkmadılar, çocuğum uykusundan uyandı geldi, hâlâ içerdeler."
"Sadece on beş dakika geçti Taehyung, Bora erken uyandı farklı yerde olduğu için, süreyi çok uzun hissetmiş olabilirsin ama her şey yolunda. Bora'yı korkutma, her şey yolunda."
Hoseok hyung yanıma gelip saçlarımı karıştırmış, ardından da eğilip uykusundan yeni uyandığı için şapşal şapşal etrafına bakınan oğlumla biraz uğraşmıştı.
" Rawoon geliyor güzelim, biliyor musun? "
" Rawoon mu?! Gerçekten mi?! "
Küçülmüş gözleri kardeşinin adını duyar duymaz açılmış, neşeyle şakımıştı.
